| وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1) Pasha kalorësinë që po tërfëllon |
| فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2) Edhe flakërimën e zjarrit që po veton |
| فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (3) Dhe që në agim sulmon |
| فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (4) Dhe atëherë ngreh pluhur |
| فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (5) Dhe vërsulen së bashku në të |
| إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6) Njeriu është, me të vërtetë, bukëshkelë ndaj Zotit të vet |
| وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7) Edhe vetë ai, pa dyshim, e dëshmon këtë |
| وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8) Edhe ai është i shtrënguar ngase e do pasurinë |
| ۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (9) Po a nuk e di se kur të ngjallen gjithë çka janë në varre |
| وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (10) Dhe të dalë në shesh çka ka në zemra |
| إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ (11) Zoti i tyre, atë ditë, gjithsesi, do të jetë i informuar për ata |