| كهيعص (1) Kaf. Ha. Ja. ’Ain. Sad |
| ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا (2) Spomen milosti Gospodara tvog, robu Njegovom Zekerijjau |
| إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيًّا (3) Kad pozva Gospodara svog pozivom tajnim |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا (4) Rece: “Gospodaru moj! Uistinu, meni je kost moja oslabila i sjaji glava sjedoscu, a nisam bio dowom Tebi Gospodaru, nesretan |
| وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا (5) A uistinu, ja se bojim svojih rođaka iza sebe, a moja zena je nerotkinja. Zato mi pokloni od Sebe nasljednika |
| يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا (6) Da me naslijedi, i naslijedi iz porodice Jakubove. I ucini ga Gospodaru moj, zadovoljnim.” |
| يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيًّا (7) “O Zekerijja! Uistinu, Mi ti donosimo radosnu vijest o djecaku, cije ce ime biti Jahja. Nismo mu ranije dali imenjaka.” |
| قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا (8) Rece: “Gospodaru moj! Otkud meni djecak, a zena moja je nerotkinja, i vec sam dostigao staracku iznemoglost?” |
| قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئًا (9) Rece: “Isto tako. Rekao je Gospodar tvoj: ’To je Meni lahko, i vec sam te stvorio ranije, a nisi bio nista.” |
| قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً ۚ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا (10) Rece: “Gospodaru moj! Daj mi znak.” Rece: “Znak ti je da neces govoriti s ljudima tri noci, (a bices) zdrav.” |
| فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا (11) Tad iziđe narodu svom iz mihraba, pa im objavi: “Slavite (Allaha) jutrom i navecer.” |
| يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا (12) “O Jahja! Prihvati Knjigu snazno.” I dali smo mu sud (kao) djetetu |
| وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَاةً ۖ وَكَانَ تَقِيًّا (13) I njeznost od Nas i cistotu, a bio je bogobojazan |
| وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا (14) I cestit roditeljima svojim, a nije bio nepokoran, neposlusan |
| وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا (15) I mir neka je s njim na dan kad se rodio i dan kada je umro, i dan kad bude podignut ziv |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا (16) I spomeni u Knjizi Merjem, kad se povukla od porodice svoje u mjesto istocno |
| فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا (17) Te uzela (da se zakloni) od njih zastor. Tad smo joj poslali Duha Naseg, te joj se prikazao covjekom pravim |
| قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا (18) Ona rece: “Uistinu, ja trazim zastitu Milostivog od tebe, ako si bogobojazan.” |
| قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا (19) (Duh) rece: “Ja sam samo izaslanik Gospodara tvog, da ti podarim djecaka cista.” |
| قَالَتْ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيًّا (20) Rece: “Otkud mi djecak, a nije me dotakao smrtnik i nisam bludnica?” |
| قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آيَةً لِّلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّا ۚ وَكَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا (21) (On) rece: “Tako! Rekao je Gospodar tvoj: ’To je Meni lahko’ - i da ga ucinimo znakom ljudima i miloscu od Nas” - a bila je stvar određena |
| ۞ فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا (22) Pa ga je zanijela, te se s njim povukla u mjesto daleko |
| فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَٰذَا وَكُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا (23) Pa dovedose nju porođajni bolovi ka stablu palme. Rece: “O da sam ja umrla prije ovog i bila zaboravom zaboravljena.” |
| فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا (24) Tad pozva nju ispod nje: “Ne zalosti se! Doista je nacinio Gospodar tvoj ispod tebe potocic |
| وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا (25) I zatresi sebi stablo palme, pasce na te datule zrele |
| فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا (26) Zato jedi i pij, i ohladi oko! Pa ako od smrtnika vidis ijednog, tad reci: “Uistinu! Ja sam se Milostivom zavjetovala postom, zato danas necu govoriti s covjekom.” |
| فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ ۖ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا (27) Pa je dosla s njim narodu svom, noseci ga. Rekose: “O Merjem! Doista si dosla sa stvari necuvenom |
| يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا (28) O sestro Harunova! Nije bio otac tvoj los covjek, niti je majka tvoja bila bludnica.” |
| فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ ۖ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا (29) Tad ga je pokazala. Rekose: “Kako da govorimo s onim ko je u besici, (s) djetetom?” |
| قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا (30) (Isa) rece: “Uistinu! Ja sam rob Allahov. Dao mi je Knjigu i ucinio me vjerovjesnikom |
| وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا (31) I ucinio me blagoslovljenim ma gdje bio, i naredio mi salat i zekat dok budem ziv |
| وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا (32) I da budem cestit majci svojoj, a nije me ucinio nepokornim, nesretnim |
| وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا (33) I mir neka je nada mnom na dan kad sam rođen, i dan kad umrem, i dan kad budem podignut ziv!” |
| ذَٰلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ (34) To je Isa, sin Merjemin: Rijec Istine, ona o kojoj raspravljaju |
| مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ ۖ سُبْحَانَهُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ (35) Nije Allahovo da uzima ikakvo dijete. Slavljen neka je On! Kad odredi stvar, tad tome samo kaze: “Budi” - tad biva |
| وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (36) A uistinu! Allah je Gospodar moj i Gospodar vas, zato Njega obozavajte. Ovo je put pravi |
| فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ (37) Pa su se razisle stranke međusobno: zato tesko onima koji ne vjeruju, od poprista Dana strasnog |
| أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا ۖ لَٰكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (38) Kako ce oni cuti i vidjeti na Dan kad Nam dođu! Ali, zalimi su danas u zabludi ocitoj |
| وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (39) I upozori ih Danom zalosti, kad bude svrsena stvar; a oni su u ravnodusnosti i oni ne vjeruju |
| إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَيْهَا وَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ (40) Uistinu! Mi, Mi nasljeđujemo Zemlju i onog ko je na njoj, a Nama ce se vratiti |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا (41) I spomeni u Knjizi Ibrahima. Uistinu, on je bio istinit, vjerovjesnik |
| إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئًا (42) Kad rece ocu svom: “O oce moj! Zasto obozavas ono sta ne cuje, niti vidi, niti ti imalo koristi |
| يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءَنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطًا سَوِيًّا (43) O oce moj! Uistinu meni, vec mi je doslo od znanja ono sta nije doslo tebi. Zato me slijedi, uputicu te putu pravom |
| يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ عَصِيًّا (44) O oce moj! Ne obozavaj sejtana. Uistinu, sejtan je Milostivom neposlusan |
| يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا (45) O oce moj! Uistinu, ja se bojim da ce te dotaci kazna od Milostivog, pa ces biti sejtanov drug.” |
| قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنْ آلِهَتِي يَا إِبْرَاهِيمُ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَ ۖ وَاهْجُرْنِي مَلِيًّا (46) Rece: “Jesi li ti odbojan prema bogovima mojim, o Ibrahime? Ako ne odustanes, sigurno cu te kamenovati, i ostavi me dugo!” |
| قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي ۖ إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا (47) Rece: “Selamun alejk! Trazicu ti oprost Gospodara svog. Uistinu, On mi je predusretljiv |
| وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَأَدْعُو رَبِّي عَسَىٰ أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاءِ رَبِّي شَقِيًّا (48) I povlacim se od vas i onog sta zazivate mimo Allaha, a prizivat cu Gospodara svog. Mozda necu u dowi Gospodaru svom nesretan biti.” |
| فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا (49) Pa posto se povukao od njih i onog sta obozavaju mimo Allaha, podarili smo mu Ishaka i Jakuba, a svakojeg smo ucinili vjerovjesnikom |
| وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا (50) I darovali smo im iz milosti Nase, i ucinili ih jezikom istine visokim |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَىٰ ۚ إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا (51) I spomeni u Knjizi Musaa. Uistinu, on bio je odabran, i bio poslanik, vjerovjesnik |
| وَنَادَيْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا (52) I pozvali smo ga s desnog obronka Tura, i priblizili ga povjerljivo |
| وَوَهَبْنَا لَهُ مِن رَّحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا (53) I darovali mu iz milosti Nase brata njegovog Haruna, vjerovjesnika |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا (54) I spomeni u Knjizi Ismaila. Uistinu, on je bio istinit obecanjem, i bio je poslanik, vjerovjesnik |
| وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (55) I naređivao je porodici svojoj salat i zekat, i bio je kod Gospodara svog zadovoljavajuci |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا (56) I spomeni u Knjizi Idrisa. Uistinu, on je bio istinit, vjerovjesnik |
| وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا (57) A uzdigli smo ga na mjesto visoko |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩ (58) To su oni koje je obdario Allah od vjerovjesnika iz potomstva Ademovog - od onog koga smo nosili s Nuhom - i iz potomstva Ibrahimovog i Israilovog, i od onog koga smo uputili i odabrali. Kad su im se ucili ajeti Milostivog, padali su na sedzdu i plakali |
| ۞ فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا (59) Pa je poslije njih doslo pokoljenje - zapustili su salat i slijedili strasti. Zato ce sresti zabludu |
| إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا (60) Izuzev ko se pokaje i uzvjeruje, i cini dobro. Pa takvi ce uci u Dzennet, i nece im se uciniti zulm nimalo |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (61) Basce Adna koje je obecao Milostivi robovima Svojim u nevidljivom. Uistinu! Obecanje Njegovo ce doci |
| لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا (62) Nece cuti u njemu naklapanje, osim “Selam” - i imace oni svoju opskrbu u njemu, jutrom i navecer |
| تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيًّا (63) To je Dzennet kojeg dajemo u naslijeđe onom od robova Nasih ko bude bogobojazan |
| وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (64) “I ne spustamo se, izuzev s naredbom Gospodara tvog. Njegovo je sta je ispred nas i sta je iza nas i sta je između toga; a nije Gospodar tvoj zaboravan.” |
| رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا (65) Gospodar nebesa i Zemlje i sta je između njih! Zato Njega obozavaj, i istraj u obozavanju Njegovom. Da li znas Njemu imenjaka |
| وَيَقُولُ الْإِنسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا (66) I govori covjek: “Hocu li kad umrem, zaista biti ziv izveden?” |
| أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئًا (67) Zar se ne prisjeca covjek, da smo ga Mi stvorili ranije, a nije bio nista |
| فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا (68) Pa tako mi Gospodara tvog, sigurno cemo sabrati njih i sejtane, zatim cemo ih sigurno privesti oko Dzehennema, klececi |
| ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَٰنِ عِتِيًّا (69) Zatim cemo sigurno iz svake sekte istrgnuti onog od njih koji je bio najzesci protiv Allaha buntovnoscu |
| ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِيًّا (70) Zatim, sigurno smo Mi Najbolji znalac onih koji su najdostojniji da budu u njemu przeni |
| وَإِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِيًّا (71) I nema od vas nijednog, a da nece njemu stici. Do Gospodara tvog je pecacenje izvrsno |
| ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوا وَّنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا (72) Zatim cemo spasiti one koji su se bojali, a ostaviti zalime u njemu klececi |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَّقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا (73) A kad im se uce ajeti Nasi jasni, oni koji ne vjeruju govore onima koji vjeruju: “Koja od dvije skupine je bolja mjestom i bolja sazivom?” |
| وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا (74) A koliko smo pokoljenja unistili prije njih, (a) oni su bili bolji namjestajem i izgledom |
| قُلْ مَن كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضْعَفُ جُندًا (75) Reci: “Ko je u zabludi, pa neka mu Milostivi produzi duzinu. Dok, kad vide ono cime im se prijetilo, ili kaznu ili Cas, tad ce saznati ko je taj (ko) je gori polozajem i slabiji vojskom.” |
| وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَّرَدًّا (76) I povecava Allah uputu onima koji se upucuju. A trajna dobra djela su bolja nagradom kod Gospodara tvog i bolja povratistem |
| أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا (77) Pa da li si vidio onog koji ne vjeruje u ajete Nase i kaze: “Sigurno ce mi biti dat imetak i dijete?” |
| أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا (78) Je li spoznao nevidljivo, ili je kod Milostivog zavjet uzeo |
| كَلَّا ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا (79) Nikako! Zapisacemo sta govori, i produzicemo mu duzinu kazne |
| وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا (80) I naslijedicemo mu sta govori, i doci ce Nam sam |
| وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا (81) A uzimali su mimo Allaha bozanstva, da budu za njih moc |
| كَلَّا ۚ سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا (82) Nikako! Poreci ce obozavanje njihovo i njima protivnik biti |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا (83) Zar ne vidis da Mi saljemo sejtane na nevjernike, podsticu ih podsticanjem |
| فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا (84) Zato ne zuri protiv njih, samo im odbrojavamo broj |
| يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَٰنِ وَفْدًا (85) Na Dan kad saberemo bogobojazne Milostivom kao izaslanstvo |
| وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا (86) I potjeramo zlocince Dzehennemu zedne |
| لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا (87) Nece vladati posredovanjem, izuzev ko je kod Allaha uzeo obecanje |
| وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا (88) I govore: “Milostivi je uzeo dijete.” |
| لَّقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا (89) Doista iznosite stvar strasnu |
| تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا (90) Gotovo da se od toga nebesa rascijepe i raspukne Zemlja, i padnu brda ruseci se |
| أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدًا (91) Sto prizivaju Milostivom dijete |
| وَمَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا (92) A nije Milostivom potrebno da uzima dijete |
| إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَٰنِ عَبْدًا (93) Svako ko je na nebesima i Zemlji, doci ce Milostivom jedino kao rob |
| لَّقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا (94) Doista ih je sracunao i pobrojao ih brojanjem |
| وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا (95) I svaki od njih ce Mu doci na Dan kijameta sam |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا (96) Uistinu, onima koji vjeruju i rade dobra djela, dace im Allah ljubav |
| فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا (97) Pa olaksali smo ga na jeziku tvom, da obradujes njime bogobojazne, i opomenes njime narod svadljivaca |
| وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا (98) A koliko smo prije njih unistili narastaja! Da li osjecas od njih ijednog, ili cujes njihov tihi sum |