وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا (1)
قسم به بادهایی که (هر چیز را) با شدت پراگنده می‌کنند |
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا (2)
قسم به ابرهای گران بار |
فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا (3)
قسم به کشتی‌های که به آرامی می‌روند |
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا (4)
و قسم به فرشتگانی که کارها را (به امر الله) تقسیم می‌کنند |
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ (5)
بی‌گمان آنچه که وعده داده می‌شوید راست است |
وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ (6)
و حتما روز جزا (قیامت) واقع شدنی است |
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ (7)
و قسم به آسمان که دارای راههای مختلف است |
إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ (8)
همانا شما در سخنان گوناگون سرگردان هستید |
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ (9)
کسی که از آن (راه راست) منحرف شود (در آینده نیز از راه راست) باز گردانیده می‌شود |
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ (10)
مرگ بر دروغگویان (که بدون دلیل و برهان در بارۀ قرآن و قیامت سخن می‌گویند) |
الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ (11)
کسانی که ایشان در نادانی و بی‌خبری غرقند |
يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ (12)
می‌پرسند: روز جزا چه وقتی خواهد بود؟ |
يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ (13)
روزی که آنان بر آتش عذاب داده شوند |
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (14)
(گفته شود) بچشید عذاب تان را، این همان عذابی است که در بارۀ آن عجله داشتید |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (15)
البته پرهیزگاران در باغها و چشمه سارها خواهند بود |
آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ (16)
چیزهایی را که پروردگارشان به آنان می‌دهد بدست می‌آرند. چون آنان پیش از این (در دنیا) نیکوکار بودند |
كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ (17)
آنان بودند که اندکی از شب را می‌خوابیدند |
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (18)
و در سحرگاهان (از پروردگارشان) آمرزش می‌خواستند |
وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (19)
و در اموالشان برای گدا و بینوا حقی بود |
وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ (20)
و در زمین برای یقین کنندگان نشانه‌هایی (قدرت الهی) است |
وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (21)
و در وجودتان (نشانه‌هایی قدرت الهی است) آیا نمی‌بینید؟ |
وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ (22)
و روزی شما و آنچه وعده داده می‌شوید، در آسمان (مقرر) است |
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ (23)
به پروردگار آسمان و زمین قسم که البته این (وعده) حق است، مانند آنکه شما سخن می‌گویید |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ (24)
آیا داستان مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟ |
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (25)
وقتی که بر او وارد شدند پس گفتند: سلام (بر تو، و ابراهیم نیز) گفت: سلام (بر شما، و در دل گفت:) مردمان ناشناس هستید |
فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ (26)
پس آهسته به‌سوی خانواده‌اش رفت و گوساله فربه (و بریان شده) آورد |
فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (27)
پس آن را نزدیک آنان نهاد (و) گفت: آیا نمی‌خورید؟ |
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (28)
و (در دل) از ایشان احساس ترس کرد. گفتند: مترس، و او را به پسر دانا مژده دادند |
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ (29)
پس همسرش (با شنیدن مژده فرزند) فریادکنان پیش آمد، و بر چهرۀ خود زد و گفت: پیرزنی نازا هستم (چگونه فرزندی به دنیا بیاورم؟) |
قَالُوا كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30)
فرشته‌ها گفتند: پروردگار تو این چینن گفته است، چون او باحکمتِ داناست |
۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31)
(ابراهیم) گفت: ای فرستادگان کار شما چیست؟ |
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (32)
گفتند: همانا ما به‌سوی قوم مجرم و گناهکار فرستاده شده‌ایم |
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ (33)
تا بر آنان سنگ‌هایی از گل بریزیم |
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (34)
که نزد پروردگارت برای (نابودی) اسرافکاران، نشان‌کرده شده است |
فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (35)
پس هر کس از مؤمنان را که در آنجا بودند، بیرون کردیم |
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ (36)
پس در آنجا جز یک خانه‌ای از مسلمانان نیافتیم |
وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (37)
(و در آن قریه برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند، نشانه‌ای )برای عبرت( گذاشتیم) |
وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (38)
و در قصۀ موسی (نیز نشانه‌ای هست) وقتی که او را با دلیلی آشکار به‌سوی فرعون فرستادیم، |
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (39)
پس با لشكر خویش روی گردان شد و گفت: او جادوگر یا دیوانه است |
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ (40)
پس ما او و لشکریانش را (به قهر خود) گرفتار کردیم و آنها را در دریا انداختیم در حالیکه او سزاوار سرزنش بود |
وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ (41)
و در (ماجرای) عاد (نیز عبرتهایی است) وقتی تند باد بی‌خیر و برکت را بر آنان فرستادیم |
مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ (42)
بر هر چیزی که می‌وزید آن را باقی نمی‌گذاشت مگر اینکه آن را چون استخوان پوسیده می‌گردانید |
وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ (43)
و در قصۀ قوم ثمود نیز علامت عبرت گذاشتیم، وقتی که به ایشان گفته شد: تا مدتی (از نعمت‌های دنیا) مستفید شوید |
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ (44)
پس از حکم پروردگارشان سرکشی کردند در نتیجه صاعقه (حادثۀ بیهوش کننده) ایشان را فرا گرفت در حالیکه نگاه می‌کردند |
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ (45)
پس نه توان برخواستن را داشتند و نه توانستند از کسی کمک بطلبند |
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (46)
و پیش از آنها قوم نوح را هلاک نمودیم؛ چون آنها قوم فاسق بودند |
وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ (47)
و آسمان را با قوت و توانمندی بنا نمودیم و يقينا ما وسعت دهنده‌ایم |
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ (48)
و زمین را هموار کردیم پس چه خوب هموار کننده‌ایم |
وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (49)
و از هر چیزی دو نوع (جفت) آفریدیم تا شما پند گیرید |
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (50)
پس (از شرک) به‌سوی (توحید) الله بگریزید، البته من از سوی او برایتان بیم دهندۀ آشکار هستم |
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (51)
و با الله معبود دیگر قرار ندهید، همانا من از سوی او برایتان بیم دهندۀ آشکار هستم |
كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52)
هم چنین هیچ پیغمبری به‌سوی مردمان پیش از ایشان نیامده است مگر اینکه گفتند: جادوگر یا دیوانه است |
أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (53)
آیا یکدیگر را (به گفتن چنین سخنی) سفارش کرده‌اند؟! (نه) بلکه آنان قوم سرکش‌اند |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ (54)
لذا از آنان روی بگردان چون تو سزاوار نکوهش و ملامتی نیستی |
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55)
و (به مردم) پند ده یقینا که پند دادن به مؤمنان نفع می‌رساند |
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56)
و من جن و انس را نیافریدم مگر برای آنکه مرا عبادت کنند |
مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ (57)
من از آنها هیچ رزقی نمی‌خواهم. و نمی‌خواهم که به من طعام دهند |
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58)
چون تنها الله روزی رسان و صاحب قدرت و نیرومند است |
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ (59)
همانا برای کسانی که ظلم کردند نصیبی (از عذاب) مانند نصیب یارانشان (و هم مسلکان‌شان) دارند، پس نباید )عذاب را( به شتاب (از من) بخواهند |
فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (60)
پس وای بر کافران از آن روزشان که وعده داده می‌شوند |
