وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ (1)
قسم به ستاره وقتی پنهان شود |
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ (2)
(که) هم صحبت شما نه گمراه شده و نه منحرف گشته است |
وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ (3)
و از روی هوی و هوس سخن نمی‌گوید |
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ (4)
نیست این کلام مگر پیغام الهی که به او وحی می‌شود |
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَىٰ (5)
(فرشتۀ) بس نیرومند آن را به او آموخته است |
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَىٰ (6)
(فرشتۀ نیرومند برای رساندن و حی) راست و برابر ایستاد |
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَىٰ (7)
در حالیکه او بر کنارۀ بلند آسمان بود |
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ (8)
باز نزدیک شد، پس فرود آمد |
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ (9)
تا جایی که فاصله‌اش به اندازۀ دو کمان یا کمتر گردید |
فَأَوْحَىٰ إِلَىٰ عَبْدِهِ مَا أَوْحَىٰ (10)
پس (الله) آنچه را باید وحی می‌کرد (توسط آن فرشته) به بنده‌اش وحی کرد |
مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَىٰ (11)
دل (پیغمبر) آنچه را دید دروغ نشمرد |
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ (12)
آیا با او دربارۀ چیزی که می‌بیند جدال می‌کنید؟ |
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَىٰ (13)
و البته او (فرشته) را بار دیگر در فرود آمدنش هم دید |
عِندَ سِدْرَةِ الْمُنتَهَىٰ (14)
نزد سدرة المنتهى (درختی که علم مخلوقات به آن منتهی می‌شود) |
عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَىٰ (15)
که آرامگاه متقیان در بهشت نزد آن درخت است |
إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَىٰ (16)
وقتی که (درخت) سدره را پوشاند آنچه که می‌پوشانید |
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ (17)
چشم (پیغمبر) منحرف نشد و از حد تجاوز نکرد |
لَقَدْ رَأَىٰ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَىٰ (18)
البته او بخشی از نشانه‌های بزرگ پروردگار خود را مشاهده کرد |
أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّىٰ (19)
آیا (بت‌های) «لات» و «عزی» را دیده‌اید؟ |
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَىٰ (20)
و «منات» آن بت سومی دیگر را؟ |
أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنثَىٰ (21)
آیا (گمان دارید که) پسر برای شما است و دختر برای او (الله)؟ |
تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَىٰ (22)
در این صورت این تقسیم ظالمانه است |
إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ ۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ ۖ وَلَقَدْ جَاءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَىٰ (23)
این بتها جز نام‌هایی بیش نیستند که شما و پدرانتان آنرا نام نهاده‌اید که الله دربارۀ (حقانیت) آن دلیلی نازل نکرده است؟! جز از گمان و خواهشات نفس پیروی نمی‌کنند در حالیکه از (سوی) پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است |
أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّىٰ (24)
آیا (گمان دارند که) انسان به هر چه آرزو کند می‌رسد؟ |
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَىٰ (25)
پس آخرت و دنیا برای الله است |
۞ وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ (26)
و چه بسا فرشتگانی در آسمانهاست (ولی) شفاعتشان سودی ندارد مگر بعد از آنکه الله برای هرکس که بخواهد و راضی شود، اجازه شفاعت دهد |
إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنثَىٰ (27)
البته آنان که به روز آخرت ایمان ندارند، فرشته‌ها را بنام دختران نام گذاری می‌کنند |
وَمَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ ۖ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا (28)
در حالیکه آنان به آن هیچ علمی ندارند، جز از گمان پیروی نمی‌کنند و به یقین گمان، انسان را از (شناخت) حق بی‌نیاز نمی‌کند |
فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (29)
لذا، از کسی روی بگردان که از یاد ما روی گردان شده و جز زندگی دنیوی نمی‌خواهد |
ذَٰلِكَ مَبْلَغُهُم مِّنَ الْعِلْمِ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَىٰ (30)
این مُنتهای علم و شناخت آنان است، بی‌گمان پروردگارت به کسیکه از راه او گمراه شده داناتر است و او به کسیکه راهیاب شده داناتر می‌باشد |
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى (31)
و آنچه در آسمان‌ها و زمین است برای الله است تا کسانی را که بدی کرده‌اند به (سزای) آنچه کرده‌اند جزا دهد و تا نیکوکاران را به بهترین وجه پاداش دهد |
الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَىٰ (32)
آنانی که از گناهان کبیره و زشتی‌ها جز گناهان صغيره اجتناب می‌کنند (بدانند که) البته پروردگارت (نسبت به آنان) آمرزشش وسیع است. او به (حال) شما وقتیکه شما را از زمین آفرید و هنگامی که شما در شکم‌های مادرانتان جنينها بودید داناتر است. پس از پاک بودن خود سخن مگویید. او به پرهیزگاران داناتر است |
أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّىٰ (33)
پس آیا دیدی آن شخصی را که اعراض کرد؟ |
وَأَعْطَىٰ قَلِيلًا وَأَكْدَىٰ (34)
و اندکی (از مال) داد و سنگ دل شد (و از دادن آن دست کشید) |
أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَىٰ (35)
آیا او علم غیب دارد پس او (همه چیز را) می‌بیند؟ |
أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ (36)
یا به آنچه که در صحیفه‌های موسی آمده، خبر داده نشده است؟ |
وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّىٰ (37)
و (نیز به آنچه در صحیفه‌های) ابراهیم که (در عهد خود با الله) وفا کرد |
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ (38)
(مضمون همۀ کتب آسمانی این بود که) هیچ کس بار گناه دیگری را حمل نمی‌کند |
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ (39)
و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده (نصیب دیگر) نیست |
وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَىٰ (40)
و اینکه تلاش و سعی او به زودی دیده خواهد شد |
ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَىٰ (41)
باز جزای کافی به او داده خواهد شد |
وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الْمُنتَهَىٰ (42)
و اینکه انتهای همه چیز به‌سوی پروردگار توست |
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَىٰ (43)
و اینکه اوست که می‌خنداند و می‌گریاند |
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا (44)
و اینکه اوست که می‌میراند و زنده می‌کند |
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (45)
و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید |
مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَىٰ (46)
از نطفه‌ای که (در رحم) ریخته می‌شود |
وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَىٰ (47)
و بر (عهدۀ) اوست آفریدن دوباره |
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَىٰ وَأَقْنَىٰ (48)
اوست که غنی می‌سازد و راضی می‌کند |
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَىٰ (49)
و اوست پروردگار ستارۀ شعری |
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَىٰ (50)
و او عاد اول را نابود کرد |
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَىٰ (51)
و قوم ثمود را (هلاک کرد) و کسی از ایشان را باقی نگذاشت |
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَىٰ (52)
و (نیز) پیش از این قوم نوح را (هلاک کرد) چون آنان ظالم‌تر و سرکش‌تر بودند |
وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَىٰ (53)
و (دیار) مؤتفکه (زیر و زبر شدۀ قوم لوط) را سرنگون کرد |
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّىٰ (54)
پس آن قریه را (با قهر و غضب خود) پوشانید آنچه پوشانید |
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ (55)
پس به کدام یک از نعمت‌های پروردگارت شک و تردید می‌کنی؟ |
هَٰذَا نَذِيرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَىٰ (56)
این (پیغمبر) بیم دهنده‌ای از بیم دهندگان پیشین است |
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ (57)
قیامت نزدیک گردیده است |
لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ (58)
کسی غیر از الله برطرف کننده‌ای (شدت و سختی آن روز) نیست |
أَفَمِنْ هَٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ (59)
آیا از این سخن الهی تعجب می‌کنید؟ |
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ (60)
و می‌خندید و گریه نمی‌کنید |
وَأَنتُمْ سَامِدُونَ (61)
در حالیکه شما غافليد و هوس رانید؟ |
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ۩ (62)
پس تنها برای الله سجده کنید و (او را) عبادت کنید |
