وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
قسم به شب چون روز را (با تاریکی) بپوشاند |
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
و قسم به روز چون روشن شود |
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (3)
و قسم به آن ذاتی که نر و ماده را آفریده است |
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
همانا کوشش‌های شما گوناگون و مختلف است |
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
پس اما کسی که (در راه الله مال خود را) بخشید و پرهیزگاری کرد |
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
و شریعت نیک (و آسان) را تصدیق کرد |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
پس (راه رسیدن) به آسایش را برای او آسان می‌گردانیم |
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
ولی کسی که بخل ورزید، و (خود را) مستغنی شمرد |
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
و (شریعت) نیک (و آسان) را تکذیب کرد |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
پس زودا که راه سختی (راه دوزخ) را به او آسان کنیم |
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
و وقتی (به گور) انداخته شود مال و دارایی‌اش به او سودی نخواهد کرد |
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
البته راهنمائی (انسان‌ها) بر عهدۀ ماست |
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
و البته (کامیابی) دنیا و آخرت در اختیار ماست |
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
پس شما را از آتشی که شعله می‌زند ترسانیدم |
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)
جز بدبخت‌ترین انسان‌ها در آن درنیاید |
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)
آن که تکذیب کرد و روی گشتاند |
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
و پرهیزگارترین (انسان‌ها) از آن دور داشته خواهد شد |
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)
آن که مال خود را می‌دهد تا پاک شود |
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)
و هیچ کسی نزد او نعمتی ندارد که پاداش (آن را) ببیند |
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)
(انفاق نمی‌کند آن متقی) مگر برای کسب رضایت پروردگار والاترش |
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)
و البته به زودی راضی شود |
