اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (1)
بخوان به نام پروردگارت که (همه چیز را) آفرید |
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2)
(و) انسان را از خون بسته آفرید |
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (3)
بخوان که پروردگارت کریم‌تر (و گرامی‌تر) است |
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4)
آن که (انسان را) با قلم آموخت |
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (5)
آن چیزی را به انسان آموخت که نمی‌دانست |
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ (6)
نه چنین نیست، بی‌گمان انسان طغیان می‌کند |
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ (7)
چون خود را مستغنی (بی‌نیاز) می‌بیند |
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (8)
البته بازگشت همه به‌سوی پروردگار توست |
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (9)
آیا دیدی آن را که منع می‌کند |
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (10)
بنده‌ای را که نماز گزارد |
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (11)
آیا دیده‌ای (ای مخاطب) که (آن بندۀ نمازگزار) بر راه راست باشد |
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (12)
یا به پرهیزگاری سفارش کند (بازهم او را منع می‌کند)؟ |
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (13)
آیا دیده‌ای (ای مخاطب که) اگر (حق را) تکذیب کند و اعراض نماید (آیا الله او را به حالش می‌گذارد؟) |
أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (14)
آیا ندانست که الله می‌بیند؟ |
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (15)
چنین نیست (که او گمان دارد، اگر بازنیاید (آن منع‌کننده) البته پیشانی‌اش را خواهیم کشید |
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (16)
پیشانی دروغ‌گوی خطاکار |
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (17)
پس باید اهل مجلسش را بخواهد |
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (18)
ما هم به زودی فرشته‌های موظف دوزخ را طلب می‌کنیم |
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ۩ (19)
نه، چنین نیست، هرگز از او اطاعت مکن (بلکه) سجده کن (به دربار پروردگارت) و تقرب جوی |
