| لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1) હું આ શહેરના સોગંદ ખાઉં છું
 | 
| وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2) અને તમે આ શહેરમાં રહો છો
 | 
| وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) અને (સોગંદ છે) માનવીઓ ના પિતા અને સંતાનના
 | 
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4) નિ:શંક અમે માનવીનું (ખુબ જ) કષ્ટમાં સર્જન કર્યુ છે
 | 
| أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) શું તે એમ ધારે છે કે તેના પર કોઇ કાબુ નહીં પામે
 | 
| يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا (6) કહેતો (ફરે) છે કે મેં તો પુષ્કળ ધન વેડફી નાખ્યું
 | 
| أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) શું (એમ) સમજે છે કે કોઇએ તેને જોયો (પણ) નથી
 | 
| أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8) શું અમે તેની બન્ને આંખો નથી બનાવી
 | 
| وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9) અને જીભ અને હોઠ (નથી બનાવ્યા)
 | 
| وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) અમે દેખાડી દીધા તેને બન્ને માર્ગ
 | 
| فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) પરંતુ તેનાથી ઘાટીમાં પસાર થવાનું ન થઇ શકયું
 | 
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) અને શું ખબર પડી કે ઘાટી શું છે
 | 
| فَكُّ رَقَبَةٍ (13) કોઇ ગળા (બાંદી- બાંદીઓ) ને મુક્ત કરાવવું
 | 
| أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) અથવા તો ભુખમરા ના દિવસે ભોજન કરાવવું
 | 
| يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15) કોઇ સંબધીઓ માં ના અનાથ ને
 | 
| أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16) અથવા તો રઝળતા ગરીબ ને
 | 
| ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) ફરી તે લોકો માંથી થઇ જતો જેઓ ઇમાન લાવ્યા અને એક-બીજા ને ધીરજ અને દયા દાખવવાની ભલામણ કરે છે
 | 
| أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) આ જ લોકો છે જમણી બાજુ વાળા (ખુશહાલ લોકો)
 | 
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) અને જે લોકોએ અમારી આયતોનો ઇન્કાર કર્યો તે દુ:ખી લોકો છે
 | 
| عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20) તે જ લોકો પર આગ હશે. ચારેવ બાજુથી ઘેરેલી હશે
 |