| وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1) (שבועה) והסוסים השועטים בהתנשפותם |
| فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2) המציתים ניצוצות אש |
| فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (3) העורכים פשיטות (במפתיע) עם הפצעת השחר |
| فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (4) ומעוררים אבק רב |
| فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (5) ופורצים לאמצע צבא האויב |
| إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6) אכן, האדם מתכחש לריבונו |
| وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7) והוא מעיד על כך |
| وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8) והוא אוהב מאוד את ההון |
| ۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (9) הלא יכיר כשיוקמו לתחיה אלה שבקברים |
| وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (10) ויתגלו הסודות אשר בלבבות |
| إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ (11) ביום ההוא ריבונם בקי היסב בהם |