وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)
Күнге және оның жарығына |
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)
Ай,күнге ерген сәтте |
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3)
Жарқыраған сәтте күндізге |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4)
Күнідізді жапқан кезде түнге |
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5)
Аспанға және оны жасағанға |
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6)
Жерге және оны жайғанға |
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7)
Кісіге және оны толықтағанға |
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8)
Сонда оған жамандық әрі тақуалық қабілеті бергенге серт.(С.10-А) |
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا (9)
Расында нәпсісін тазартқан кісі құтылды да |
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (10)
Әлде кім оны кірлетсе қор болды |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11)
Сәмүдтің азғындары өтіріксінді |
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا (12)
Оның ең жауызы қарсы шыққанда |
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13)
Сонда Алланың елшісі оларға: «Алланың түйесіне әрі оның суарылуына килікпеңдер» деді |
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14)
Бірақ олар оны жасынға шығарып,түйені өлтіріп тастады.Ал,сонда Раббылары оларға қылмыстарының салдарынан апат жіберіп,жермен жексен қылды |
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15)
Алла,оның соңынан қорықпайды |
