سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (1)
អល់ឡោះមហាជ្រះស្អាតដែលបាននាំយកខ្ញុំរបស់ទ្រង់់ (មូហាំម៉ាត់)ធ្វើដំណើរនៅពេលយប់ចេញពីម៉ាស្ជិទអាល់ហារ៉ម (ម៉ាក្កះ)ទៅកាន់ម៉ាស្ជិទអាល់អឹកសរ(យេរូសាឡឹម) ដែលយើង បានប្រសិទ្ធពរជ័យនៅជុំវិញវា(ម៉ាស្ជិទអាល់អឹកសរ) គឺដើម្បី យើងនឹងបង្ហាញឱ្យគេឃើញពីភស្ដុតាងនានារបស់យើង។ ពិត ប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាឮ មហាឃើញ។ |
وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِن دُونِي وَكِيلًا (2)
ហើយយើងបានប្រទានគម្ពីរ(តាវរ៉ត)ឱ្យមូសា និងបាន បង្កើតវាឡើងជាការចង្អុលបង្ហាញសម្រាប់អំបូរអ៊ីស្រាអែល ដើម្បី កុំឱ្យពួកអ្នកយកអ្នកគាំពារណាក្រៅពីយើង។ |
ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا (3)
ឱកូនចៅរបស់អ្នកដែលយើងបាននាំយកទៅ(នៅក្នុង សំពៅ) ជាមួយនឹងនួហ. ពិតប្រាកដណាស់ គេគឺជាខ្ញុំម្នាក់ដែល ដឹងគុណបំផុត។ |
وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا (4)
ហើយយើងបានប្រាប់ទៅអំបូរអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈគម្ពីរ (តាវរ៉ត)ឱ្យដឹងថាៈ ពួកអ្នកពិតជានឹងបង្កវិនាសកម្មនៅលើផែនដី ចំនួនពីរដង ហើយពួកអ្នកនឹងរំលោភបំពានដោយក្រអើតក្រទម ជាទីបំផុត។ |
فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّيَارِ ۚ وَكَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا (5)
ហើយនៅពេលដែលកិច្ចសន្យាទីមួយនៃកិច្ចសន្យាទាំងពីរ បានមកដល់ យើងក៏បានចាត់តាំងខ្ញុំរបស់យើង(ពួកចាលូត)ដែល មានភាពក្លាហានខ្លាំងក្លាបំផុតប្រឆាំងនឹងពួកអ្នក(ពួកអ៊ីស្រាអែល) ដោយពួកគេបានចូលលុកលុយទៅផ្នែកខាងក្នុងនៃលំនៅដ្ឋាន(របស់ ពួកអ្នក)។ នោះហើយជាកិច្ចសន្យាដែលត្រូវបានគេអនុវត្ដ។ |
ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا (6)
ក្រោយមក យើងបានផ្ដល់ឱ្យពួកអ្នក(ពួកអ៊ីស្រាអែល)នូវ ជ័យជំនះលើពួកគេ(ពួកចាលូត)វិញ និងបានបន្ថែមឱ្យពួកអ្នកនូវ ទ្រព្យសម្បត្ដិ និងកូនចៅជាច្រើន ព្រមទាំងបានធ្វើឱ្យពួកអ្នកមាន ធនធានមនុស្សច្រើន(ជាងសត្រូវ)ទៀតផង។ |
إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا (7)
ប្រសិនបើពួកអ្នកបានសាងអំពើល្អ គឺពួកអ្នកបានសាងអំពើ ល្អសម្រាប់ខ្លួនឯង។ តែប្រសិនបើពួកអ្នកបានសាងអំពើអាក្រក់ វិញ គឺពួកអ្នកនឹងទទួលវា។ បន្ទាប់មកនៅពេលដែលកិច្ចសន្យាចុង ក្រោយបានមកដល់(យើងបានចាត់តាំងបណ្ដាអ្នកក្លាហាន) ដើម្បី ពួកគេធ្វើឱ្យពួកអ្នកអាម៉ាស់មុខវិញ និងដើម្បីពួកគេចូលទៅក្នុង ម៉ាស្ជិទ(ពៃតុលមឹកទីស)ដូចដែលពួកគេបានចូលកាលពីលើកដំបូង ដែរ ព្រមទាំងពួកគេបំផ្លាញខេ្ទចខី្ទនូវអ្វីៗដែលនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ពួកគេ។ |
عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْ ۚ وَإِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا ۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا (8)
សង្ឃឹមថាម្ចាស់របស់ពួកអ្នកនឹងសន្ដោសប្រណីដល់ពួកអ្នក តែប្រសិនបើពួកអ្នកត្រឡប់ទៅ(ធ្វើអំពើអាក្រក់)វិញនោះគឺយើង ក៏ត្រឡប់(ទៅដាក់ទណ្ឌកម្ម)វិញដែរ ហើយយើងបានបង្កើតនរក ជើហាន់ណាំជាគុកសម្រាប់ពួកដែលប្រឆាំង។ |
إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا (9)
ពិតប្រាកដណាស់ គម្ពីរគួរអាននេះ វាចង្អុលបង្ហាញ(មនុស្ស លោក)ទៅរកមាគ៌ាដែលត្រឹមត្រូវ និងផ្ដល់ដំណឹងរីករាយដល់ បណ្ដាអ្នកមានជំនឿដែលសាងនូវអំពើល្អថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេនឹងទទួលបានផលបុណ្យយ៉ាងធំធេងបំផុត(ឋានសួគ៌)។ |
وَأَنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (10)
ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលគ្មានជំនឿនឹងថ្ងៃ បរលោក គឺយើងបានរៀបចំសម្រាប់ពួកគេនូវទារុណកម្មយ៉ាង ឈឺចាប់បំផុត។ |
وَيَدْعُ الْإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ ۖ وَكَانَ الْإِنسَانُ عَجُولًا (11)
ហើយមនុស្សលោក(ពេលខ្លះ)បួងសួងសុំប្រការអាក្រក់ (ពីអល់ឡោះនៅពេលដែលគេមានកំហឹង)ដូចជាការបួងសួងសុំ របស់គេនូវប្រការល្អដែរ។ ហើយមនុស្សលោក គឺទំលាប់ប្រញាប់ ប្រញាល់(ក្នុងការសុំឬធ្វើអ្វីមួយ)។ |
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِّتَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا (12)
ហើយយើងបានបង្កើតពេលយប់ និងពេលថ្ងៃជាសញ្ញាពីរ។ ក្រោយមកយើងបានបំបាត់នូវសញ្ញាពេលយប់(ភាពងងឹត) ដោយយើងបានបង្កើតសញ្ញាពេលថ្ងៃជាពន្លឺដើម្បីឱ្យពួកអ្នកស្វែង រកលាភសក្ការៈពីម្ចាស់របស់ពួកអ្នក និងដើម្បីឱ្យពួកអ្នកដឹងចំនួន ឆ្នាំ និងការគណនា។ ហើយអ្វីៗគ្រប់បែបយ៉ាងគឺយើងបានបញ្ជាក់ វាយ៉ាងល្អិតល្អន់។ |
وَكُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِي عُنُقِهِ ۖ وَنُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كِتَابًا يَلْقَاهُ مَنشُورًا (13)
ហើយមនុស្សលោកគ្រប់រូប គឺយើងបានចងភ្ជាប់ទង្វើ របស់ពួកគេទៅនឹងកញ្ចឹងករបស់គេ ហើយយើងនឹងបង្ហាញដល់គេ វិញនៅថ្ងៃបរលោកនូវសៀវភៅកំណត់ហេតុ ដែលគេនឹងឃើញវា ដោយចំហ។ |
اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا (14)
(មានគេនិយាយទៅកាន់អ្នកនោះថា) ចូរអ្នកអាន សៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់អ្នកចុះ គ្រប់គ្រាន់ហើយនៅថ្ងៃនេះ អ្នកត្រូវគិតគូរដោយខ្លួនឯង។ |
مَّنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا (15)
អ្នកណាដែលបានទទួលការចង្អុលបង្ហាញ គឺពិតប្រាកដណាស់ អ្នកនោះនឹងទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញសម្រាប់ខ្លួនឯង។ ហើយអ្នកណាដែលបានវងេ្វង គឺពិតប្រាកដណាស់ អ្នកនោះនឹង វងេ្វងដោយខ្លួនឯង។ ហើយអ្នកដែលធើ្វអាក្រក់មិនអាចទទួល បន្ទុកចំពោះបាបកម្មរបស់អ្នកដទៃបានឡើយ។ ហើយយើងមិន ដែលដាក់ទណ្ឌកម្មនរណាម្នាក់ឡើយ លុះត្រាតែយើងតែងតាំង អ្នកនាំសារណាម្នាក់(ដើម្បីអំពាវនាវពួកគេ)ជាមុនសិន។ |
وَإِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا (16)
ហើយនៅពេលដែលយើងមានចេតនាបំផ្លាញភូមិ ស្រុកណាមួយ យើងបានបញ្ជាមេដឹកនាំរបស់វា(ឱ្យគោរពតាម អល់ឡោះ) តែពួកគេបែរជាប្រព្រឹត្ដបទល្មើសនៅក្នុង(ភូមិស្រុក) នោះទៅវិញ ពេលនោះពាក្យដាក់ទារុណកម្មត្រូវធ្លាក់ទៅលើវា (ភូមិស្រុក) ក្រោយមកយើងបានបំផ្លាញវាខេ្ទចខ្ទីអស់។ |
وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ ۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (17)
ហើយយើងបានបំផ្លាញប្រជាជាតិជាច្រើនជំនាន់មកហើយ ក្រោយពីនួហ។ គ្រប់គ្រាន់ហើយម្ចាស់របស់អ្នក(មូហាំម៉ាត់)ជា អ្នកដឹង ជាអ្នកឃើញបំផុតនូវបាបកម្មនៃខ្ញុំទាំងអស់របស់ទ្រង់។ |
مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا (18)
អ្នកណាហើយប្រាថ្នាចង់បាន(ការសប្បាយរីករាយនៅលើ លោកិយ)ភ្លាមៗ យើងនឹងផ្ដល់ឱ្យគេវិញភ្លាមៗដែរ នូវអ្វីដែលយើង មានចេតនាចំពោះអ្នកណាដែលយើងមានចេតនា។ បន្ទាប់មកយើង បានរៀបចំនរកជើហាន់ណាំឱ្យគេដែលគេនឹងចូលទៅក្នុងនោះដោយ ការស្ដីបន្ទោសឃ្លាតឆ្ងាយពីការសន្ដោសប្រណីរបស់អល់ឡោះ។ |
وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا (19)
រីឯនរណាហើយដែលប្រាថ្នាចង់បានថ្ងៃបរលោក(ឋាន សួគ៌) ហើយគេតស៊ូប្រឹងប្រែងធ្វើវាសម្រាប់វា(ថ្ងៃបរលោក)ដោយ គេជាអ្នកមានជំនឿ គឺអ្នកទាំងនោះហើយដែលការខំប្រឹងប្រែង របស់ពួកគេត្រូវទទួលបានការថ្លែងអំណរគុណ(ពីអល់ឡោះ)។ |
كُلًّا نُّمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ ۚ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا (20)
យើងនឹងបន្ថែមឱ្យក្រុមនីមួយៗនៃពួកគេនូវលាភសក្ការៈ ពីម្ចាស់របស់អ្នក។ ហើយលាភសក្ការៈនៃម្ចាស់របស់អ្នកគឺគ្មាន អ្នកណាអាចហាមឃាត់បានឡើយ។ |
انظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ وَلَلْآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا (21)
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)មើលចុះ. តើយើងបានលើកតម្កើង ពួកគេឱ្យប្រសើរជាងគ្នាយ៉ាងដូចមេ្ដច(នៅក្នុងលោកិយនេះ)? ហើយនៅថ្ងៃបរលោកវិញ ពួកគេទទួលបានឋានៈ និងភាពថ្កុំថ្កើង ធំធេងជាងនេះទៅទៀត។ |
لَّا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا (22)
(ឱមនុស្សលោក.)ចូរកុំបង្កើតម្ចាស់ផេ្សងមកគោរព សក្ការៈរួមជាមួយអល់ឡោះ ដែលជាហេតុនាំឱ្យអ្នកទទួលរងនូវ ការស្ដីបន្ទោសនិងត្រូវគេបោះបង់ចោល(ក្នុងភ្លើងនរក)ឱ្យសោះ។ |
۞ وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا (23)
ហើយម្ចាស់របស់អ្នកបានបញ្ជាថាៈ ពួកអ្នកមិនត្រូវគោរព សក្ការៈក្រៅពីទ្រង់ឡើយ។ ហើយត្រូវតែធ្វើល្អទៅចំពោះឪពុក ម្ដាយ។ ប្រសិនបើម្នាក់នៃគាត់ទាំងពីរ ឬគាត់ទាំងពីរមានភាពចាស់ ជរារស់នៅជាមួយអ្នក ចូរអ្នកកុំនិយាយទៅកាន់គាត់ទាំងពីរនូវពាក្យ សំដីមិនសមរម្យ ឬគំហកដាក់គាត់ទាំងពីរឱ្យសោះ។ តែអ្នកត្រូវ និយាយទៅកាន់គាត់ទាំងពីរនូវពាក្យសំដីណាដែលទន់ភ្លន់បំផុត។ |
وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا (24)
ហើយចូរអ្នកបន្ទាបខ្លួនចំពោះគាត់ទាំងពីរដោយក្ដីអាណិត ស្រឡាញ់។ ហើយចូរអ្នកបួងសួងសុំថាៈ ឱមា្ចស់របស់ខ្ញុំ. សូមទ្រង់ មេត្ដាអាណិតស្រឡាញ់គាត់ទាំងពីរដូចដែលគាត់ទាំងពីរបានចិញ្ចឹម បីបាច់ថែរក្សាខ្ញុំកាលពីនៅតូចផង។ |
رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ ۚ إِن تَكُونُوا صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا (25)
ម្ចាស់របស់ពួកអ្នកដឹងបំផុតនូវអ្វីដែលមាននៅក្នុងខ្លួន របស់ពួកអ្នក។ ប្រសិនបើពួកអ្នកជាអ្នកល្អត្រឹមត្រូវនោះ គឺពិត ប្រាកដណាស់ទ្រង់មហាអភ័យទោសចំពោះបណ្ដាអ្នកដែលសារ-ភាពកំហុស។ |
وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا (26)
ហើយចូរអ្នកផ្ដល់ឱ្យញាតិសន្ដាន និងជនក្រីក្រ ហើយនិង អ្នកដំណើរដាច់ស្បៀងនូវសិទ្ធិរបស់គេ។ ហើយចូរអ្នកកុំខ្ជះខ្ជាយ ដោយការចាយវាយខ្ជះខ្ជាយឱ្យសោះ។ |
إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا (27)
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលខ្ជះខ្ជាយគឺជាបងប្អូននឹងស្ហៃតន ហើយស្ហៃតនគឺជាអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងម្ចាស់របស់វា។ |
وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّيْسُورًا (28)
ហើយប្រសិនបើអ្នក(មូហាំម៉ាត់)បែរចេញពីពួកគេ (ញាតិសន្ដាន ជនក្រីក្រ និងអ្នកដំណើរដាច់ស្បៀងដោយអ្នកគ្មាន អ្វីឱ្យពួកគេ)ដើម្បីស្វែងរកលាភសក្ការៈពីម្ចាស់របស់អ្នកដែលអ្នក នៅសង្ឃឹមវានោះ ចូរអ្នកពោលទៅកាន់ពួកគេនូវពាក្យសំដីណា ដែលទន់ភ្លន់បំផុត។ |
وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا (29)
ហើយចូរអ្នកកុំធ្វើឱ្យដៃរបស់អ្នកក្ដាប់ជាប់ទៅនឹងករបស់ អ្នក(កំណាញ់លើការចាយវាយក្នុងមាគ៌ាអល់ឡោះ)ឱ្យសោះ។ តែ អ្នកក៏មិនត្រូវលាឱ្យអស់ពីអ្វីដែលនៅនឹងដៃរបស់អ្នកដែរ ជាហេតុ នាំឱ្យអ្នកត្រូវទទួលរងនូវការស្ដីបន្ទោស និងខាតបង់់។ |
إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (30)
ពិតប្រាកដណាស់ ម្ចាស់របស់អ្នកបើកទូលាយ និងដាក់ កំណត់នូវលាភសក្ការៈចំពោះអ្នកណាដែលទ្រង់មានចេតនា។ ពិត ប្រាកដណាស់ទ្រង់ជាអ្នកដឹង ជាអ្នកឃើញបំផុតចំពោះខ្ញុំរបស់ទ្រង់់។ |
وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا (31)
ហើយចូរពួកអ្នកកុំសម្លាប់កូនចៅរបស់ពួកអ្នក ព្រោះតែ ខ្លាចភាពក្រីក្រឱ្យសោះ។ យើងទេដែលផ្ដល់លាភសក្ការៈឱ្យពួកគេ និងពួកអ្នក។ ពិតប្រាកដណាស់ ការសម្លាប់ពួកគេគឺជាកំហុស មួយដ៏ធំ។ |
وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا (32)
ហើយចូរពួកអ្នកកុំទៅក្បែរប្រការហ្ស៊ីណាឱ្យសោះ។ ពិត ប្រាកដណាស់ វាជាអំពើអសីលធម៌និងជាមាគ៌ាមួយដ៏អាក្រក់បំផុត។ |
وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنصُورًا (33)
ហើយចូរពួកអ្នកកុំសម្លាប់ជីវិតនរណាម្នាក់ដែល អល់ឡោះបានហាមឃាត់ឱ្យសោះ លើកលែងតែមានមូលហេតុត្រឹម ត្រូវប៉ុណ្ណោះ។ ហើយអ្នកណាដែលត្រូវបានគេសម្លាប់ដោយអយុត្ដិ-ធម៌ គឺពិតណាស់យើងបានប្រគល់សិទ្ធិ(សងសឹក)ឱ្យអ្នកគាំពាររបស់ គេ។ ហេតុនេះ ចូរកុំឱ្យគេធ្វើហួសព្រំដែនកំណត់(របស់អល់ឡោះ) នៅក្នុងការសម្លាប់វិញឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ គេ(អ្នកគាំពារ) គឺត្រូវបានគេជួយការពារ(ដោយច្បាប់អ៊ីស្លាម)។ |
وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا (34)
ហើយចូរពួកអ្នកកុំទៅក្បែរ(ចាយវាយ)ទ្រព្យសម្បត្ដិ របស់កេ្មងកំព្រាឱ្យសោះ លើកលែងតែលើប្រការណាដែលល្អ(ផ្ដល់ ប្រយោជន៍ដល់គេ) រហូតទាល់តែគេធំពេញវ័យ។ ហើយពួកអ្នក ត្រូវតែគោរពកិច្ចសន្យា។ ពិតប្រាកដណាស់ កិច្ចសន្យានោះនឹងត្រូវ បានគេសួរ។ |
وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (35)
ហើយចូរពួកអ្នកបំពេញរង្វាស់រង្វាល់នៅពេលណាដែល ពួកអ្នកបានវាស់ឬវាល់នោះ ហើយចូរពួកអ្នកថ្លឹងនឹងជញ្ជីងដែល ត្រឹមត្រូវ។ នោះគឺជាការល្អ និងប្រសើរបំផុតនៅថ្ងៃបរលោក។ |
وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (36)
(ឱមនុស្សលោក) ចូរកុំនិយាយនូវអ្វីដែលអ្នកមិនបាន ដឹង។ ពិតប្រាកដណាស់ ត្រចៀក និងភ្នែក ហើយនិងចិត្ដទាំងអស់ នោះនឹងត្រូវបានគេសួរអំពីវា ។ |
وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (37)
ហើយចូរអ្នកកុំដើរនៅលើផែនដីដោយភាពក្រអឺតក្រទម ឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អ្នកមិនអាចពុះជ្រែកផែនដីបាន ឡើយ។ ហើយអ្នកក៏មិនអាចឈោងខ្ពស់ដូចភ្នំបានដែរ។ |
كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِندَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا (38)
រាល់ប្រការទាំងនោះ សុទ្ធតែជាប្រការអាក្រក់ដែលត្រូវ ស្អប់ខ្ពើមពីម្ចាស់របស់អ្នក។ |
ذَٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا (39)
នេះគឺជាអ្វីដែលម្ចាស់របស់អ្នកបានផ្ដល់វ៉ាហ៊ីឱ្យអ្នកអំពី ភាពឈ្លាសវៃ។ ហើយចូរអ្នកកុំបង្កើតម្ចាស់ផេ្សងមកគោរពសក្ការៈ រួមជាមួយអល់ឡោះឱ្យសោះ ដែលជាហេតុនាំឱ្យអ្នកត្រូវគេបោះ ចូលទៅក្នុងនរកជើហាន់ណាំ ដោយការស្ដីបន្ទោសនិងឃ្លាតឆ្ងាយ ពីការសន្ដោសប្រណីរបស់អល់ឡោះ។ |
أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُم بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا (40)
(ឱពួកមូស្ហរីគីនម៉ាក្កះ) តើសមរម្យដែរឬទេដែលថា ម្ចាស់ របស់ពួកអ្នកបានជ្រើសរើសកូនប្រុសសម្រាប់ពួកអ្នក ហើយយក ម៉ាឡាអ៊ីកាត់ធ្វើជាកូនស្រីរបស់ទ្រង់នោះ? ពិតប្រាកដណាស់ ពួក អ្នកពិតជានិយាយនូវពាក្យសំដីដែលអាក្រក់បំផុត។ |
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا (41)
ហើយជាការពិត យើងបានបញ្ជាក់នៅក្នុងគម្ពីរគួរអាននេះ ដើម្បីឱ្យពួកគេត្រិះរិះពិចារណា។ ហើយទ្រង់មិនបន្ថែមអ្វីដល់ពួកគេ ក្រៅពីភាពឃ្លាតឆ្ងាយពីការពិតនោះឡើយ។ |
قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَّابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا (42)
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោល(ទៅកាន់ពួកមូស្ហរីគីន)ថាៈ ប្រសិនបើមានម្ចាស់ផេ្សងៗរួមជាមួយទ្រង់ ដូចដែលពួកគេនិយាយ មែននោះ ពេលនោះពួកគេ(ម្ចាស់ផេ្សងៗ) ពិតជាស្វែងរកមាគ៌ាទៅកាន់ម្ចាស់នៃអារ៉ស្ហជាមិនខានឡើយ។ |
سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا (43)
ទ្រង់មហាបរិសុទ្ធ និងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអំពីអ្វីដែលពួកគេ (ពួកមូស្ហរីគីន)និយាយទៅទៀត។ |
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ ۚ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَٰكِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (44)
មេឃទាំងប្រាំពីរជាន់ និងផែនដី ហើយនិងអ្វីៗដែលមាន នៅក្នុងនោះ លើកតម្កើងសរសើរចំពោះទ្រង់។ ហើយគ្មានអ្វីមួយ ដែលមិនលើកតម្កើងដោយសរសើរទៅចំពោះទ្រង់នោះឡើយ។ ក៏ប៉ុន្ដែពួកអ្នកមិនយល់ពីការលើកតម្កើងរបស់ពួកវាឡើយ។ ពិត ប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាមេត្ដាករុណា មហាអភ័យទោស។ |
وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا (45)
ហើយនៅពេលដែលអ្នក(មូហាំម៉ាត់)បានសូត្រគម្ពីរ គួរអាននោះ គឺយើងបានដាក់រនាំងបាំងភ្ជិតរវាងអ្នក និងពួកដែល គ្មានជំនឿនឹងថ្ងៃបរលោក។ |
وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا (46)
ហើយយើងបានដាក់គំរបគ្របលើចិត្ដរបស់ពួកគេ ដើម្បី កុំឱ្យពួកគេយល់អំពីវា(គម្ពីរគួរអាន)និងធ្វើឱ្យត្រចៀករបស់ពួក គេថ្លង់។ ហើយនៅពេលដែលអ្នកបានរំលឹកអំពីម្ចាស់របស់អ្នកតែ មួយគត់នៅក្នុងគម្ពីរគួរអាននោះ ពួកគេបានបែរខ្នងរបស់ពួកគេ ដោយគេចវេះទៅវិញ។ |
نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا (47)
យើងដឹងបំផុតនូវអ្វីដែលពួកគេកំពុងតែស្ដាប់វានៅពេល ដែលពួកគេបានស្ដាប់អ្នក(សូត្រ)នោះ ហើយនិងនៅពេលដែលពួក គេខ្សឹបខ្សៀវគ្នា ពេលនោះពួកបំពានបាននិយាយថាៈ ពួកអ្នកមិន តាមអ្នកណាក្រៅពីបុរសដែលត្រូវមន្ដអាគមនោះឡើយ។ |
انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا (48)
ចូរអ្នកគិតមើល តើពួកគេបានប្រៀបប្រដូចអ្នកយ៉ាងដូច មេ្ដចខ្លះ? ដូចេ្នះហើយពួកគេបានវងេ្វង ហើយពួកគេមិនអាចស្វែង រកមាគ៌ាដ៏ត្រឹមត្រូវបានឡើយ។ |
وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (49)
ហើយពួកគេនិយាយថាៈ នៅពេលដែលពួកយើងបានក្លាយ ជាឆ្អឹង និងរលួយទៅជាធូលីហើយនោះ តើពួកយើងពិតជានឹងត្រូវ គេធ្វើឱ្យរស់សាជាថ្មីឬ |
۞ قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا (50)
ចូរអ្នក(ណាពីមូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ចូរពួកអ្នកក្លាយទៅជាថ្ម ឬដែក។ |
أَوْ خَلْقًا مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ قَرِيبًا (51)
ឬជាវត្ថុអ្វីមួយដែលក្នុងចិត្ដរបស់ពួកអ្នកគិតថាវាធំចុះ. ពេលនោះពួកគេនឹងនិយាយថាៈ តើនរណាជាអ្នកដែលធ្វើឱ្យពួក យើងរស់ឡើងវិញ? ចូរអ្នកពោលថាៈ គឺអ្នកដែលបានបង្កើតពួក អ្នកតាំងពីដំបូងមក។ ពេលនោះពួកគេនឹងងក់ក្បាលរបស់ពួកគេ ដាក់អ្នកដោយនិយាយថាៈ តើវានឹងកើតឡើងនៅពេលណា? ចូរ អ្នកពោលថាៈ សង្ឃឹមថាវានឹងកើតឡើងឆាប់ៗនេះ។ |
يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا (52)
នៅថ្ងៃដែលទ្រង់នឹងហៅពួកអ្នក(ចេញពីផ្នូរ) ពេលនោះ ពួកអ្នកនឹងឆ្លើយតបវិញដោយការសរសើរចំពោះទ្រង់ ហើយពួក អ្នកនឹងគិតថា ពួកអ្នកបាននៅ(ក្នុងលោកិយនេះ)តែមួយរយៈ ពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ។ |
وَقُل لِّعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِينًا (53)
ហើយចូរអ្នកពោលទៅកាន់ខ្ញុំរបស់យើង ដោយឱ្យពួកគេ និយាយតែពាក្យសំដីដែលល្អប្រសើរ។ ពិតប្រាកដណាស់ ស្ហៃតនគឺ ជាអ្នកបង្កជម្លោះរវាងពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ ស្ហៃតនជាសត្រូវ យ៉ាងពិតប្រាកដចំពោះមនុស្សលោក។ |
رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِن يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (54)
ម្ចាស់របស់ពួកអ្នកដឹងបំផុតចំពោះពួកអ្នក។ ប្រសិនបើទ្រង់មានចេតនា ទ្រង់នឹងសន្ដោសប្រណីដល់ពួកអ្នក ឬប្រសិនបើ ទ្រង់មានចេតនា ទ្រង់នឹងដាក់ទណ្ឌកម្មពួកអ្នក។ ហើយយើងមិន បញ្ជូនអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ធ្វើជាអ្នកគាំពារចំពោះពួកគេឡើយ។ |
وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا (55)
ហើយម្ចាស់របស់អ្នកដឹងបំផុត នូវអ្វីៗដែលមាននៅលើ មេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដី។ ហើយជាការពិតណាស់យើងបាន លើកតម្កើងបណ្ដាណាពីឱ្យប្រសើរជាងគ្នា ហើយយើងបានផ្ដល់ឱ្យ ដាវូដនូវគម្ពីរហ្សាពួរ។ |
قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا (56)
ចូរអ្នកពោល(ទៅកាន់ពួកមូស្ហរីគីន)ថាៈ ចូរពួកអ្នកបួង សួងសុំពីពួកដែលពួកអ្នកបានអះអាងថាជាម្ចាស់ក្រៅពីទ្រង់ គឺពួក គេគ្មានលទ្ធភាពបំបាត់គ្រោះថ្នាក់ចេញពីពួកអ្នក និងមិនអាចផ្លាស់ ប្ដូរវាពីពួកអ្នកទៅអ្នកផេ្សងបានឡើយ។ |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (57)
ពួក(ព្រះនានា)ដែលពួកមូស្ហរីគីននៅបួងសួងសុំនោះ ពួក គេក៏ស្វែងរកមធ្យោបាយទៅកាន់ម្ចាស់របស់ពួកគេដែរ ថាតើពួកគេ ណាម្នាក់ដែលជិត(នឹងអល់ឡោះ)បំផុតនោះ? ហើយពួកគេនៅ សង្ឃឹមនូវការប្រោសប្រណីរបស់ទ្រង់និងពួកគេខ្លាចចំពោះទារុណកម្មរបស់ទ្រង់។ ពិតប្រាកដណាស់ ទារុណកម្មនៃម្ចាស់របស់អ្នកគឺ ត្រូវគេ(គ្រប់ៗគ្នា)ប្រុងប្រយ័ត្ន។ |
وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (58)
ហើយគ្មានភូមិស្រុកណាមួយ(ដែលគ្មានជំនឿ ហើយ ប្រឆាំងនឹងអ្នកនាំសារ) ក្រៅពីយើងបំផ្លាញវាមុនថ្ងៃបរលោក ឬ ក៏យើងនឹងដាក់ទណ្ឌកម្មវានូវទារុណកម្ម្មយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនោះឡើយ។ រឿងទាំងនោះត្រូវបានគេសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ត្រារួច ជាសេ្រច(ឡាវហុលម៉ះហ្វ៊ូស)។ |
وَمَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَن كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا (59)
ហើយគ្មានអ្វីដែលហាមឃាត់យើងមិនឱ្យបញ្ចុះមុជីហ្សាត់ ឡើយ តែមនុស្សនៅជំនាន់មុនៗបែរជាបដិសេធនឹងវាទៅវិញ។ ហើយយើងបានផ្ដល់ឱ្យសាមូដ(ក្រុមរបស់សឡេះ)នូវសត្វអូដ្ឋញី មួយក្បាលយ៉ាងច្បាស់លាស់ តែពួកគេបានប្រឆាំងនឹងវា។ ហើយ យើងមិនបានបញ្ចុះមុជីហ្សាត់ឡើយ លើកលែងតែជាការបន្លាច ប៉ុណោ្ណះ។ |
وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا (60)
ហើយ(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលយើងបានប្រាប់អ្នក (មូហាំម៉ាត់)ថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ម្ចាស់របស់អ្នកដឹងជ្រួតជ្រាប អំពីមនុស្សលោក។ ហើយយើងមិនបានបង្កើតនូវចក្ខុវិស័យដែល យើង បានបង្ហាញអ្នក(នៅយប់អ៊ីសរ៉ក មៀករ៉ជ) និងដើមឈើ (ហ្សឹកគូម)ដែលត្រូវគេដាក់បណ្ដាសា(ដែលបានពណ៌នា)នៅក្នុង គម្ពីរគួរអានឡើយ លើកលែងតែជាការសាកល្បងសម្រាប់មនុស្ស លោកប៉ុណ្ណោះ។ ហើយយើងបានបន្លាចពួកគេ(នូវទារុណកម្ម) ហើយទ្រង់មិនបន្ថែមដល់ពួកគេក្រៅពីការវងេ្វងដ៏សែនឆ្ងាយនោះ ឡើយ។ |
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا (61)
ហើយ(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលយើងបានមានបន្ទូល ទៅកាន់ម៉ាឡាអ៊ីកាត់ថាៈ ចូរពួកអ្នកស៊ូជូតចំពោះអាដាំ។ ពេល នោះពួកគេបានស៊ូជូត លើកលែងតែអ៊ីព្លីសប៉ុណ្ណោះដែលបាននិយាយ ថាៈ តើខ្ញុំត្រូវស៊ូជូតចំពោះអ្នកដែលទ្រង់បានបង្កើតអំពីដីស្អិតឬ |
قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا (62)
វា(អ៊ីព្លីស)បាននិយាយថាៈ សូមទ្រង់ប្រាប់ខ្ញុំមក តើនេះ ឬដែលអ្នកបានលើកតម្កើងជាងខ្ញុំនោះ? ប្រសិនបើទ្រង់ពន្យារពេល ឱ្យខ្ញុំរស់រហូតដល់ថ្ងៃបរលោក ខ្ញុំពិតជានឹងអូសទាញកូនចៅរបស់ គេ(ឱ្យដើរតាមផ្លូវវងេ្វង) លើកលែងតែបន្ដិចបន្ដួច(នៃអ្នកដែល មានជំនឿ)ប៉ុណ្ណោះ។ |
قَالَ اذْهَبْ فَمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَّوْفُورًا (63)
ទ្រង់បានមានបន្ទូលថាៈ ចូរឯងទៅចុះ. អ្នកណាហើយ បានដើរតាមឯងក្នុងចំណោមពួកគេ ពិតប្រាកដណាស់ នរកជើហាន់ណាំគឺជាការតបស្នងរបស់ពួកឯង ដែលជាការតបស្នងមួយ យ៉ាងពេញលេញ ។ |
وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُم بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (64)
ហើយចូរឯងលួងលោមចំពោះអ្នកណាដែលអ្នកអាចលួង លោមបានក្នុងចំណោមពួកគេដោយសំឡេងរបស់ឯង(ដោយអំពាវ នាវឱ្យដើរផ្លូវខុសពីការណែនាំរបស់អល់ឡោះ)ចុះ។ ហើយចូរអ្នក ប្រមូលទ័ពសេះរបស់ឯងនិងទ័ពថើ្មរជើងរបស់ឯងប្រឆាំងនឹងពួក គេ។ ហើយចូរឯងចូលរួមជាមួយពួកគេនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្ដិនិងកូន ចៅ(ដូចជារកប្រាក់កាសក្នុងផ្លូវខុសច្បាប់ចងការ និងការរួមភេទ)។ ហើយចូរឯងសន្យានឹងពួកគេចុះ។ ប៉ុន្ដែស្ហៃតនមិនបាន សន្យាអ្វីនឹងពួកគេក្រៅពីការបោកប្រាស់នោះឡើយ។ |
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا (65)
ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំរបស់យើង(ដែលគោរពប្រតិបត្ដិតាម យើង) គឺឯងមិនអាចគ្រប់គ្រងលើពួកគេបានឡើយ។ គ្រប់គ្រាន់ ហើយម្ចាស់របស់អ្នកជាអ្នកគាំពារ។ |
رَّبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا (66)
ម្ចាស់របស់ពួកអ្នកជាអ្នកធ្វើឱ្យសំពៅដំណើរការបាននៅ លើសមុទ្រសម្រាប់ពួកអ្នក ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកស្វែងរកនូវលាភសក្ការៈ របស់ទ្រង់។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាអាណិតស្រឡាញ់ចំពោះ ពួកអ្នក។ |
وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ ۖ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ كَفُورًا (67)
ហើយនៅពេលដែលគ្រោះថ្នាក់បានកើតឡើងចំពោះពួក អ្នកនៅលើសមុទ្រ គឺអ្នក(ព្រះនានា)ដែលពួកអ្នកបួងសួងសុំនោះ បានបាត់បង់អស់ លើកលែងតែទ្រង់មួយគត់។ ក៏ប៉ុន្ដែនៅពេលដែល ទ្រង់បានសង្គ្រោះពួកអ្នកទៅលើគោកពួកអ្នកបែរជាងាកចេញ(ពីទ្រង់)ទៅវិញ។ ហើយមនុស្សលោកជាអ្នកដែលប្រឆាំង(រមិលគុណ ចំពោះនៀកម៉ាត់របស់អល់ឡោះ)។ |
أَفَأَمِنتُمْ أَن يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا (68)
តើពួកអ្នកគិតថាបានសុខដែរឬទេ ដែលទ្រង់ធ្វើឱ្យដីគោក បាក់ស្រូបយកពួកអ្នក ឬទ្រង់បញ្ចុះភ្លៀងថ្មទៅលើពួកអ្នក បន្ទាប់ មកពួកអ្នកគ្មានអ្នកការពារពួកអ្នកនោះ |
أَمْ أَمِنتُمْ أَن يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَىٰ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفًا مِّنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُم بِمَا كَفَرْتُمْ ۙ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا (69)
ឬមួយក៏ពួកអ្នកគិតថាបានសុខឬ នៅពេលដែលទ្រង់ បញ្ជូនពួកអ្នកត្រឡប់ទៅក្នុងសមុទ្រម្ដងទៀត រួចទ្រង់នឹងបញ្ជូន ខ្យល់ព្យុះទៅលើពួកអ្នក ពេលនោះទ្រង់ធ្វើឱ្យពួកអ្នកលិចលង់ ដោយសារតែពួកអ្នកបានប្រឆាំង បន្ទាប់មកពួកអ្នកគ្មានអ្នកតាម ជួយពួកអ្នកប្រឆាំងនឹងយើងទៀតនោះ |
۞ وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا (70)
ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានលើកតម្កើងកូនចៅអាដាំ ហើយយើងបានផ្ដល់ឱ្យពួកគេមានមធ្យោបាយធ្វើដំណើរនៅលើដី គោកនិងសមុទ្រ និងបានផ្ដល់ឱ្យពួកគេនូវលាភសក្ការៈល្អៗ ហើយនិង បានលើកតម្កើងពួកគេប្រសើរជាងអ្វីៗដែលយើងបានបង្កើតមក។ |
يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَٰئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا (71)
(ចូរចងចាំ)នៅថ្ងៃដែលយើងហៅមនុស្សលោកគ្រប់គ្នា ជាមួយអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេ។ អ្នកណាហើយដែលត្រូវបានគេផ្ដល់ ឱ្យនូវសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់គេនៅដៃស្ដាំរបស់គេ អ្នកទាំងនោះ នឹងអានសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់ខ្លួន។ ហើយពួកគេនឹងមិនត្រូវ គេបំពានសូម្បីតែបន្តិចឡើយ។ |
وَمَن كَانَ فِي هَٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا (72)
អ្នកណាហើយដែលងងឹត នៅក្នុងលោកិយនេះ គឺអ្នក នោះកាន់តែងងឹតថែមទៀតនៅថ្ងៃបរលោក ហើយរឹតតែវងេ្វងពី មាគ៌ាដែលត្រឹមត្រូវ។ |
وَإِن كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ ۖ وَإِذًا لَّاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا (73)
ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេ(ពួកមូស្ហរីគីន)ស្ទើរតែធើ្វ ឱ្យអ្នកឃ្លាតឆ្ងាយពីអ្វីដែលយើងបានបញ្ចុះឱ្យអ្នក(គម្ពីរគួរអាន) ដើម្បីឱ្យអ្នកប្រឌិតអ្វីផេ្សងមកកុហកលើយើងទៅហើយ។ តែបើ ដូច្នោះមែន ពួកគេពិតជាយកអ្នកធ្វើជាមិត្ដសម្លាញ់ជាមិនខាន។ |
وَلَوْلَا أَن ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدتَّ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا (74)
ហើយប្រសិនបើយើងមិនបានផ្ដល់ភាពរឹងប៉ឹងដល់អ្នកទេ នោះ ពិតប្រាកដណាស់ អ្នកស្ទើរតែទោរទន់ទៅរកពួកគេបន្ដិចបន្ដួច ទៅហើយ។ |
إِذًا لَّأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا (75)
បើអ្នកទោរទន់តាមពួកគេមែននោះ យើងនឹងឱ្យអ្នកភ្លក្ស (ទារុណកម្ម)ទេ្វដងនៃការរស់នៅ(ក្នុងលោកិយ) និងទេ្វដងក្រោយ ពីស្លាប់ បន្ទាប់មកអ្នកគ្មានអ្នកណាជួយអ្នកប្រឆាំងនឹងយើងឡើយ។ |
وَإِن كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَّا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا (76)
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេស្ទើរតែបំភិតបំភ័យឱ្យអ្នកចេញ ពីទឹកដី(ម៉ាឌីណះ)ដើម្បីបណេ្ដញអ្នកចេញពីទីនោះ។ តែបើដូច្នោះ មែន ពួកគេនឹងមិនអាចនៅ(ទីកន្លែងនោះ)ក្រោយពីអ្នកបានឡើយ លើកលែងតែមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ។ |
سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِن رُّسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا (77)
(នេះហើយ)ជាច្បាប់របស់យើងចំពោះអ្នកដែលយើងបាន បញ្ជូនមកក្នុងចំណោមអ្នកនាំសាររបស់យើងមុនអ្នក(មូហាំម៉ាត់) ហើយអ្នកមិនអាចកែប្រែច្បាប់របស់យើងបានឡើយ។ |
أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا (78)
ចូរអ្នកប្រតិបត្ដិសឡាតចាប់ពីថ្ងៃជេ្រ រហូតដល់យប់ (ហ៊្សូហូរ អាសើរ ម៉ាហ្គរិប និងអ៊ីស្ហា) និងសឡាតស៊ូពូស ។ ពិត ប្រាកដណាស់ ការសឡាតស៊ូពូសគឺត្រូវបានគេ(ម៉ាឡាអ៊ីកាត់)ធ្វើ ជាសាក្សី។ |
وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَىٰ أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا (79)
ហើយនៅក្នុងផ្នែកមួយនៃពេលយប់ ចូរអ្នកប្រតិបត្ដិ សឡាតតះជុតនឹងវា(សូត្រគម្ពីរគួរអានឱ្យបានវែង) ជាការបន្ថែម សម្រាប់អ្នក សង្ឃឹមថាម្ចាស់របស់អ្នកនឹងតែងតាំងអ្នកនៅកន្លែង មួយដែលត្រូវបានគេកោតសរសើរ។ |
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّي مِن لَّدُنكَ سُلْطَانًا نَّصِيرًا (80)
ហើយចូរអ្នកបួងសួងសុំថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. សូមទ្រង់ មេត្ដាបញ្ចូលខ្ញុំទៅ(ទីក្រុងម៉ាឌីណះ)ឱ្យបានល្អ និងបពោ្ចញខ្ញុំ(ពី ទីក្រុងម៉ាក្កះ)ឱ្យបានល្អ ហើយសូមទ្រង់មេត្ដាប្រទានឱ្យខ្ញុំនូវអំណាច និងជំនួយពីទ្រង់ផង។ |
وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا (81)
ហើយចូរអ្នកពោលថាៈ ភាពពិតបានមកដល់ ហើយការ ប្រឌិតបានរលាយសាបសូន្យ។ ពិតប្រាកដណាស់ ការប្រឌិតគឺត្រូវ បានរលាយសាបសូន្យ។ |
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا (82)
ហើយយើងបញ្ចុះ(ឱ្យអ្នក)អំពីគម្ពីរគួរអានដែលវាជាការ ព្យាបាល ហើយជាការប្រោសប្រណីសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលមាន ជំនឿ ហើយទ្រង់មិនបន្ថែមឱ្យពួកដែលបំពានក្រៅពីការខាតបង់ នោះឡើយ។ |
وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوسًا (83)
ហើយនៅពេលដែលយើងបានប្រទាននៀកម៉ាត់ដល់ មនុស្សលោក គេបានបែរចេញដោយក្រអឺតក្រទម(ពីមាគ៌ាដែល ត្រឹមត្រូវ)។ ហើយនៅពេលដែលគ្រោះអាក្រក់បានធ្លាក់ត្រូវលើ គេ គឺគេអស់សង្ឃឹមជាទីបំផុត។ |
قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِيلًا (84)
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ មនុស្សគ្រប់រូបតែងតែ ប្រព្រឹត្ដទៅតាមលក្ខណៈ(មាគ៌ាសាសនា ចំណង់)របស់គេ ហេតុ នេះម្ចាស់របស់ពួកអ្នកដឹងបំផុតចំពោះអ្នកណាដែលប្រតិបត្ដិតាម មាគ៌ាដែលត្រឹមត្រូវជាងគេ។ |
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا (85)
ហើយពួកគេ(ពួកប្រឆាំង)សួរអ្នកអំពីវិញ្ញាណ។ ចូរអ្នក ឆ្លើយថាៈ វិញ្ញាណនោះគឺជាកិច្ចការមួយនៃម្ចាស់របស់ខ្ញុំ ហើយពួក អ្នកមិនត្រូវបានគេផ្ដល់ឱ្យនូវចំណេះដឹង(អំពីវិញ្ញាណនោះ)ឡើយ លើកលែងតែបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះ។ |
وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا (86)
ហើយប្រសិនបើយើងមានចេតនា យើងពិតជានឹងបំបាត់ ចោលនូវអ្វីដែលយើងបានផ្ដល់ឱ្យអ្នក(គម្ពីរគួរអាន) បន្ទាប់មកអ្នក គ្មានអ្នកគាំពារណាអាចប្រឆាំងនឹងយើងក្នុងរឿងនោះបានឡើយ។ |
إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا (87)
លើកលែងតែមានការប្រោសប្រណីពីម្ចាស់របស់អ្នក។ ពិត ប្រាកដណាស់ការប្រោសប្រទានរបស់ទ្រង់គឺធំធេងបំផុតចំពោះអ្នក។ |
قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَىٰ أَن يَأْتُوا بِمِثْلِ هَٰذَا الْقُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا (88)
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ប្រសិនបើមនុស្សលោក និងជិនបានរួមគ្នាដើម្បីចងក្រងឱ្យដូចនឹងគម្ពីរគួរអាននេះ គឺពួកគេ មិនអាចចងក្រងឱ្យដូចនឹងវាបានឡើយ ទោះបីជាពួកគេបានជួយគ្នា ទៅវិញទៅមកក៏ដោយ។ |
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَىٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا (89)
ហើយជាការពិត យើងបានបញ្ជាក់ចំពោះមនុស្សលោក នៅក្នុងគម្ពីរគួរអាននេះនូវគ្រប់ឧទាហណ៍ ក៏ប៉ុន្ដែមនុស្សលោក ភាគច្រើនមិនទទួលយកការពិតក្រៅពីការប្រឆាំងឡើយ។ |
وَقَالُوا لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ يَنبُوعًا (90)
ពួកគេបាននិយាយថាៈ ពួកយើងនឹងមិនជឿអ្នក(មូហាំ-ម៉ាត់)ជាដាច់ខាត លុះត្រាតែអ្នកធ្វើឱ្យប្រភពទឹកផុសចេញពីដី (នៅម៉ាក្កះ)សម្រាប់ពួកយើងសិន។ |
أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِيرًا (91)
ឬអ្នកមានចំការល្មើ និងទំពាំងបាយជូរ ហើយអ្នកអាចធ្វើ ឱ្យមានទនេ្លហូរតាមចន្លោះៗវាជាច្រើន។ |
أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِيَ بِاللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ قَبِيلًا (92)
ឬអ្នកអាចធ្វើឱ្យមេឃធ្លាក់ជាបន្ទះៗមកលើពួកយើងដូច អ្វីដែលអ្នកបានអះអាង ឬអ្នកនាំអល់ឡោះ និងម៉ាឡាអ៊ីកាត់មក ជួបយើងផ្ទាល់។ |
أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِّن زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَىٰ فِي السَّمَاءِ وَلَن نُّؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّىٰ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابًا نَّقْرَؤُهُ ۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنتُ إِلَّا بَشَرًا رَّسُولًا (93)
ឬអ្នកមានផ្ទះអំពីមាស ឬអ្នកឡើងទៅលើមេឃ។ ហើយ (ទោះបីជាអ្នកឡើងទៅលើមេឃក៏ដោយ) ក៏យើងមិនជឿនឹងការ ឡើងរបស់អ្នកដែរ លុះត្រាតែអ្នកបញ្ចុះមកឱ្យពួកយើងនូវគម្ពីរមួយ (ពីអល់ឡោះ)ដើម្បីយើងនឹងសូត្រវាជាមុនសិន។ ចូរអ្នកពោលថាៈ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំមហាបរិសុទ្ធ. ខ្ញុំមិនមែនជាអ្វីក្រៅពីជាមនុស្សដែលគេ តែងតាំងជាអ្នកនាំសារនោះឡើយ។ |
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ إِلَّا أَن قَالُوا أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَرًا رَّسُولًا (94)
ហើយគ្មានអ្វីហាមឃាត់មនុស្សលោកមិនឱ្យមានជំនឿនៅ ពេលដែលការចង្អុលបង្ហាញ(របស់អល់ឡោះ)បានមកដល់ពួកគេ នោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេបាននិយាយថាៈ តើអល់ឡោះបាន តែងតាំងមនុស្សធម្មតាឱ្យធ្វើជាអ្នកនាំសារឬ |
قُل لَّوْ كَانَ فِي الْأَرْضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَّسُولًا (95)
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ប្រសិនបើមានបណ្ដា ម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដើរនៅលើផែនដីដោយសុខសាន្ដនោះ យើងពិតជា បញ្ចុះអ្នកនាំសារពីលើមេឃឱ្យពួកគេក៏ជាម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែរ។ |
قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (96)
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ គ្រប់គ្រាន់ហើយអល់ឡោះ ជាសាក្សីរវាងខ្ញុំនិងពួកអ្នក។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាដឹង មហាឃើញចំពោះខ្ញុំរបស់ទ្រង់់។ |
وَمَن يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا ۖ مَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا (97)
ហើយអ្នកណាដែលអល់ឡោះចង្អុលបង្ហាញផ្លូវអ្នកនោះ ជាអ្នកដែលទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញ។ ហើយអ្នកណាដែលទ្រង់ ធ្វើឱ្យវងេ្វងនោះ គឺអ្នកមិនអាចរកអ្នកគាំពារសម្រាប់ពួកគេក្រៅពី ទ្រង់បានឡើយ។ ហើយយើងនឹងប្រមូលផ្ដុំពួកគេនៅថ្ងៃបរលោក ដោយនៅលើផ្ទៃមុខរបស់ពួកគេខ្វាក់ គ ហើយនិងថ្លង់។ ទីកន្លែង របស់ពួកគេគឺនរកជើហាន់ណាំ។ រាល់ពេលដែលវាជិតរលត់ យើង បានបន្ថែមអណ្ដាតភ្លើងឱ្យឆាបឆេះលើពួកគេថែមទៀត។ |
ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُم بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (98)
នោះគឺជាលទ្ធផលរបស់ពួកគេ ដោយសារតែពួកគេបាន ប្រឆាំងនឹងបណ្ដាភស្ដុតាងរបស់យើង។ ហើយពួកគេបាននិយាយ ថាៈ នៅពេលដែលពួកយើងបានក្លាយជាឆ្អឹង និងរលួយទៅជាធូលី ហើយនោះ តើពួកយើងពិតជានឹងត្រូវគេធ្វើឱ្យរស់សាជាថ្មីឬ |
۞ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَّا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا (99)
តើពួកគេមិនបានឃើញទេឬថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែលបានបង្កើតមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដី គឺទ្រង់មានសមត្ថភាពក្នុងការបង្កើតពួកគេដូចដើមនោះ? ហើយ ទ្រង់បានកំណត់ពេលវេលាមួយយ៉ាងជាក់លាក់សម្រាប់ពួកគេ ដោយគ្មានការសង្ស័យចំពោះរឿងនោះឡើយ។ ក៏ប៉ុន្ដែពួកដែល បំពានមិនទទួលស្គាល់ការពិតក្រៅពីការប្រឆាំងឡើយ។ |
قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَّأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْإِنفَاقِ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ قَتُورًا (100)
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោល(ទៅកាន់ពួកប្រឆាំង)ថាៈ ប្រសិនបើពួកអ្នកជាអ្នកគ្រប់គ្រងឃ្លាំងលាភសក្ការៈនៃម្ចាស់របស់ ខ្ញុំមែននោះ ពួកអ្នកនឹងកំណាញ់ព្រោះតែភ័យខ្លាចក្នុងការចំណាយ ជាមិនខាន។ ហើយមនុស្សលោកគឺកំណាញ់បំផុត។ |
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا (101)
ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានផ្ដល់ឱ្យមូសានូវមុជី-ហ្សាត់ចំនួនប្រាំបួនយ៉ាងច្បាស់លាស់។ ដូចេ្នះ ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់) សួរអំបូរអ៊ីស្រាអែលចុះ. នៅពេលដែលគេ(មូសា)បានមកជួប ពួកគេ ពេលនោះហ្វៀរអោនបាននិយាយទៅកាន់គេថាៈ ឱមូសា. ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា អ្នកត្រូវមន្ដអាគមហើយ។ |
قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا (102)
គេ(មូសា)បានតបថាៈ អ្នកពិតជាបានដឹងច្បាស់ថា គ្មាននរណាម្នាក់បានបញ្ចុះ មុជីហ្សាត់ទាំងនេះឡើយ លើកលែង តែ ម្ចាស់គ្រប់គ្រងមេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដីដើមី្បជាភស្ដុតាងយ៉ាង ច្បាស់លាស់ប៉ុណ្ណោះ។ ឱហ្វៀរអោន. ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំដឹងយ៉ាង ច្បាស់ថា អ្នកនឹងត្រូវវិនាសអន្ដរាយជាមិនខាន។ |
فَأَرَادَ أَن يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ جَمِيعًا (103)
ហើយហ្វៀរអោនចង់បណេ្ដញពួកគេ(មូសា និងអំបូរ អ៊ីស្រាអែល)ចេញពីទឹកដី(អេហ្ស៊ីប) តែយើងបានធ្វើឱ្យគេ និង អ្នកដែលនៅជាមួយគេលិចលង់ទាំងអស់។ |
وَقُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا (104)
ហើយយើងបានមានបន្ទូលទៅកាន់អំបូរអ៊ីស្រាអែល បន្ទាប់ពី(ហ្វៀរអោនបានវិនាសរួច)នោះថាៈ ចូរពួកអ្នករស់នៅ លើទឹកដី(ស្ហាម)នេះចុះ. ហើយនៅពេលដែលកិច្ចសន្យានៃថ្ងៃ បរលោកបានមកដល់ យើងនឹងនាំពួកអ្នកមកជាក្រុមៗដោយ លាយឡំគ្នា(ចេញមកពីផ្នូរទៅកាន់កន្លែងកាត់ក្ដី)។ |
وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (105)
ហើយយើងបានបញ្ចុះវា(គម្ពីរគួរអាន)យ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយវាបានចុះមកដោយនាំរឿងពិត។ ហើយយើងមិនបានបញ្ជូន អ្នក(មូហាំម៉ាត់)មកក្រៅពីជាអ្នកផ្ដល់ដំណឹងរីករាយ និងជាអ្នក ដាស់តឿនព្រមាន(ដល់មនុស្សលោក)នោះឡើយ។ |
وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنزِيلًا (106)
ហើយ(យើងបានបញ្ចុះឱ្យអ្នក)នូវគម្ពីរគួរអានដែល យើងបានបញ្ជាក់វា(ជាផ្នែកៗ)ដើម្បីអ្នកនឹងសូត្រវាឱ្យមនុស្ស លោកស្ដាប់ទៅតាមអន្ដរវេលា(តាមសាច់រឿងរបស់វា)។ ហើយ យើងបានបញ្ចុះវាបនិ្ដចម្ដងៗ(ក្នុងរយៈពេលម្ភៃបីឆ្នាំ) ។ |
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (107)
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោល(ទៅកាន់ពួកប្រឆាំង)ថាៈ ចូរពួកអ្នកជឿលើវា(គម្ពីរគួរអាន)ឬមិនជឿលើវា។ ពិតប្រាកដ ណាស់ ពួក(យ៉ាហ៊ូទី និងណាសរ៉នី)ដែលត្រូវបានគេផ្ដល់ចំណេះ ដឹងពីមុនវា នៅពេលដែលមានគេសូត្រវាឱ្យពួកគេស្ដាប់ គឺពួកគេ លំឱនកាយដោយស៊ូជូត(ចំពោះអល់ឡោះ)។ |
وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (108)
ហើយពួកគេនិយាយថាៈ ម្ចាស់របស់ពួកយើងមហា បរិសុទ្ធ. ពិតប្រាកដណាស់ កិច្ចសន្យានៃម្ចាស់របស់ពួកយើងគឺ ត្រូវបានអនុវត្ដ។ |
وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ۩ (109)
ហើយពួកគេលំឱនកាយដោយយំ ហើយវា(គម្ពីរ គួរអាន)កាន់តែបន្ថែមដល់ពួកគេនូវភាពកោតខ្លាច ឱនលំទោន ថែមទៀត។ |
قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا (110)
ចូរអ្នកពោល(ទៅកាន់ពួកមូស្ហរីគីន)ថាៈ ចូរពួកអ្នក បួងសួងសុំពីអល់ឡោះ ឬពួកអ្នកបួងសួងសុំពីម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរស ចុះ. ក្នុងឈ្មោះមួយណាក៏ដោយដែលពួកអ្នកបួងសួងសុំចំពោះទ្រង់ គឺសុទ្ធតែជាឈ្មោះដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមទាំងអស់។ ហើយចូរអ្នកកុំបពោ្ចញ សំឡេងខ្លាំងពេកក្នុងការប្រតិបត្ដិសឡាត ហើយក៏មិនត្រូវបពោ្ចញ សំឡេងតិចពេកដែរ ប៉ុន្ដែអ្នកត្រូវជ្រើសរើសយកផ្លូវកណា្ដល។ |
وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا (111)
ហើយចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ រាល់ការសរសើរ គឺចំពោះអល់ឡោះ ដែលជាអ្នកគ្មានបុត្រ និងគ្មានដៃគូក្នុងការគ្រប់ គ្រង ហើយទ្រង់ក៏មិនទន់ខ្សោយដែលត្រូវការអ្នកគាំពារដែរ។ ហើយចូរអ្នកលើកតម្កើងទ្រង់ឱ្យបានថ្កុំថ្កើងបំផុត។ |
