| وَالضُّحَىٰ (1) Шашке маалына ант |
| وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2) Тынч-— караңгы түнгө ант |
| مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (3) (О, Мухаммад!) Раббиң сени таштаган жок жана (сага) ачууланган жок |
| وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَىٰ (4) Сен үчүн Акырет (жашоосу) абалкысынан (дүйнө жашоосунан) жакшыраак |
| وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (5) Раббиң сага жакында (сыйлыктарын) берет. Анан сен ыраазы болосуң |
| أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (6) Ал (Аллаһ) сени жетим абалда таап, андан кийин башпаанек бербеди беле?” |
| وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (7) Жана (Аллаһ) сени адашкан абалда таап?, андан кийин Туура Жол көргөздү го |
| وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (8) Жана (Раббиң) сени кембагал абалда таап, андан кийин бай кылды |
| فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (9) Эми, сен жетимге каарыңды төкпө |
| وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10) Жана сураган адамга орой мамиле кылба |
| وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (11) Эми, сен Раббиңдин нээматтары жөнүндө сүйлө |