وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
سوێند به شه‌و کاتێک دنیا داده‌گرێت |
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
به ڕۆژ کاتێک دنیا ڕووناک ده‌بێت و تاریکی ده‌ڕه‌وێنێته‌وه |
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (3)
سوێند به‌و زاته‌ی که نێر و مێی دروست کردووه |
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
به‌ڕاستی هه‌وڵ و کۆششی ئێوه جۆراو جۆره (هه‌تانه هه‌وڵ و کۆششی بۆ به‌ده‌ستهێنانی به‌هه‌شته، هه‌تانه به پێچه‌وانه‌وه به ده‌ست و برده بۆ ئه‌نجامدانی تاوان و خراپکاری، هه‌تانه گوێڕایه‌ڵ و هه‌تانه یاخی... هتد) |
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
جا ئه‌وه‌ی (ماڵ و سامان و زانستی و... هتد) ده‌به‌خشێت و پارێزکار و له خوانرسه |
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
بڕوای بته‌وی به پاداشتی چاک و به‌نرخی خوایی هه‌یه |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
ئه‌وه ڕێگه‌ی چاکه و چاکه‌کاری بۆ ئاسان ده‌که‌ین و سه‌رئه‌نجام ده‌یخه‌ینه خێر و خۆشیه‌وه |
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
به‌ڵام ئه‌وه‌ی ڕه‌زیل و ده‌ست نوقاو بێت و خۆی بێ نیاز بزانێت (ره‌زامه‌ندی خوایی مه‌به‌ست نه‌بێت) |
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
بڕوای نه‌بێت به پاداشت و به‌هره‌ی چاکی خوایی و به‌درۆی بزانێت |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
ئه‌وه ئێمه ڕێبازی ته‌نگانه و ناخۆشی بۆ ئاسان ده‌که‌ین و سه‌رئه‌نجام به دۆزه‌خی ده‌گه‌یه‌نین |
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
ئه‌و کاته‌ی که ده‌مرێت و له گۆڕ ده‌نرێت، ئه‌و کاته‌ش که فڕێ ده‌درێته دۆزه‌خه‌وه ماڵ و سامان هیچ فریای ناکه‌وێت |
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
به‌ڕاستی ڕوون کردنه‌وه‌ی ڕێبازی هیدایه‌ت و دیاریکردنی بۆ خه‌ڵکی له‌سه‌ر ئێمه‌یه |
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
بێگومان ده‌سه‌ڵاتی بێ سنورمان هه‌یه به‌سه‌ر پاشه‌ڕۆژ و قیامه‌تدا، هه‌روه‌ها به‌سه‌ر دنیادا |
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
جا من ئه‌وه‌ته ئاگادارتان ده‌که‌م و ده‌تانترسێنم له ئاگرێک که زۆر بڵێسه ده‌سێنێت |
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)
ناچێته ناوی مه‌گه‌ر که‌سانی ناپوخت و دڕنده و خوانه‌ناس نه‌بێت |
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)
ئه‌وه‌ی حه‌قیقه‌ت و ڕاستی به درۆ داناوه و پشتی هه‌ڵکردووه (له به‌رنامه‌ی خوا) |
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
جا خواناس و پارێزکاران له‌و سزاو ناگرو ناخۆشیه دوور ده‌خرێنه‌وه |
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)
ئه‌و جۆره که‌سه‌ی ماڵ و سامانی ده‌به‌خشێت به‌وه دڵ و ده‌روونی خۆی خاوێن ڕاده‌گرێت |
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)
له کاتێکدا که‌که‌س چاکه‌یه‌کی وای به‌سه‌ریه‌وه نی یه که پاداشت بدرێته‌وه |
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)
(چونکه) ته‌نها مه‌به‌ستی به‌ده‌ستهێنانی ڕه‌زامه‌ندیی په‌روه‌ردگاری به‌رزو بڵنده |
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)
سوێند به‌خوا ڕازی و خۆشنوود ده‌بێت پێی |
