لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1)
Се колнам во овој град |
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2)
а тебе сè ќе ти биде допуштено во овој град |
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3)
Се колнам и во родителот и во тоа што го роди |
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4)
Ние го создаваме човекот за да се труди |
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5)
Зарем тој мисли дека никој ништо не му може |
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا (6)
„Големо богатство потрошив!“ – ќе каже |
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7)
Зарем мисли дека никој не го видел |
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8)
Зарем не му дадовме очи две |
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9)
и јазик и усни две |
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10)
и доброто и злото му ги објаснивме |
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11)
Па зошто не е благодарен на благодатите |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12)
А што мислиш ти, како може на благодатите благодарен да се биде |
فَكُّ رَقَبَةٍ (13)
Роб од ропство да се ослободи |
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14)
или, гладта кога владее, да се нахрани |
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15)
сираче од родот близок |
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16)
или сиромав, со неволји оптоварен |
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17)
а со тоа и да е од оние коишто веруваат, коишто едни со други трпеливост си препорачуваат и коишто едни со други милост си препорачуваат |
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18)
Тие ќе бидат среќни |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19)
А тие што не веруваат во доказите Наши, тие ќе бидат несреќни |
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20)
над нив ќе биде огнот затворен |
