لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)
Nu! Jur pe Ziua Invierii |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)
Nu! Jur pe sufletul mereu-dojenitor |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ (3)
Omul socoate ca nu-i vom strange la un loc oasele |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)
Ba da! Noi avem putinta de a-i potrivi si oscioarele degetelor sale |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)
Inainte de aceasta insa, omul doreste intotdeauna desfraul |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)
El intreaba: “Cand va veni Ziua Invierii?” |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)
Atunci cand vederea fi-va fulgerata |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)
cand luna fi-va acoperita |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)
cand soarele si luna impreuna fi-vor pusi |
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)
In Ziua aceea omul va spune: “Incotro este oare scaparea?” |
كَلَّا لَا وَزَرَ (11)
Ba nu! Nu este nici un cotlon de ascunzatoare |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)
In Ziua aceea, numai la Domnul tau gasi-vei alinare |
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)
In Ziua aceea, omului i se va da stire cu ce a iesit inainte si cu ce a ramas in urma |
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)
Omul asupra lui insusi este marturie vadita |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)
chiar daca isi desarta dezvinuirile |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)
Nu-ti misca limba, atunci cand il citesti zorindu-te la capat sa ajungi |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)
Noi trebuie sa-l strangem la un loc si sa-l citim |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)
Si daca l-am citit, sa-l citim iarasi |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)
Caci Noua ne este lasat sa-l facem pe inteles |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20)
Ba nu! Voi iubiti degraba-trecatoarea |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21)
si dati la spate Viata de Apoi |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ (22)
In Ziua aceea, vor fi chipuri luminate |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23)
catre Domnul lor cautand |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24)
In Ziua aceea, vor fi chipuri intunecate |
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25)
la ce le va face zdrobitoarea de coaste, cugetand |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26)
Ba nu! Cand sufletul va sta sa iasa |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27)
i se va spune: “Cine este vrajitor?” |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28)
Cand omul isi da seama ca desprinderea este aproape |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29)
si picioarele i se vor strange unul intr-altul |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30)
in Ziua aceea, catre Domnul tau vei fi manat |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31)
El nu a crezut si nici nu s-a rugat |
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32)
ci a hulit si spatele a intors |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33)
apoi tantos la ai sai a mers |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34)
Vai tie! Vai |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35)
Si iarasi: Vai tie! Vai |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى (36)
Socoate omul oare ca va fi lasat de izbeliste |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ (37)
N-a fost el oare o picatura de samanta lepadata |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38)
iar apoi un cheag de sange? Dumnezeu l-a creat si l-a cizelat |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (39)
apoi din el o pereche a facut: barbat si femeie |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40)
Oare Cel ce a facut aceasta n-ar avea putinta sa daruiasca mortilor viata |
