وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ (1)
(تور ۽ ماپ ۾) انھن گھٽ ڪري ڏيندڙن لاءِ ويل آھي |
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)
جي جڏھن (پاڻ لاءِ) ماڻھن کان مَئي وٺندا آھن ته بلڪل پورو ڪري وٺندا آھن |
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)
۽ جڏھن اُنھن کي مَئي ڏيندا آھن يا کين توري ڏيندا آھن (ته) گھٽائي ڏيندا آھن |
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ (4)
اھي گمان نه ٿا ڪن ڇا ته کين (ضرور) اُٿاربو |
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ (5)
اُنھيءَ وڏي ڏينھن لاءِ |
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (6)
جنھن ڏينھن ماڻھو جھانن جي پالڻھار اڳيان ٿي بيھندا |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7)
سچ آھي ته بيشڪ بدڪارن جو اعمالنامو سجين ۾ آھي |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8)
۽ ڪنھن سمجھايئي ته سجين ڇا آھي؟ |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (9)
ھڪ لکيل دفتر آھي |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (10)
اُن ڏينھن (انھن) ڪوڙ ڀانئيندڙن لاءِ ويل آھي |
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11)
جيڪي عملن جي بدلي جي ڏينھن کي ڪوڙ ڀانئيندا آھن |
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)
۽ اُن کي سڀڪنھن حد کان لنگھندڙ گنھگار کانسواءِ (ٻيو) ڪو ڪوڙ نه ڀانئيندو |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13)
جڏھن اسان جون آيتون کيس پڙھي ٻڌائبيون آھن ته چوندو آھي ته (اھي) اڳين جون آکاڻيون آھن |
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)
ائين بلڪل نه آھي! بلڪ، جيڪي ڪمائيندا ھوا تنھن جي ڪَٽ سندين دلين تي ڄمي ويئي آھي |
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ (15)
ائين نه آھي پنھنجي پالڻھار (جي سامھون اچڻ) کان انھي ڏينھن روڪيل ھوندا |
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16)
وري بيشڪ اُھي دوزخ ۾ گھڙڻ وارا ھوندا |
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (17)
وري چئبن ته ھي اُھو دوزخ آھي جنھن کي اوھين ڪوڙ ڀانئيندا ھُيؤ |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18)
سچ آھي بيشڪ ڀلارن جو اعمالنامو عِلّيِّيۡن ۾ آھي |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19)
۽ ڪنھن سمجھايئي ته عِلِّيّين ڇا آھي؟ |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (20)
ھڪ لکيل دفتر آھي |
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21)
اُن وٽ (الله جا) مقرب حاضر رھندا آھن |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22)
بيشڪ ڀلارا (بھشت) جي نعمتن ۾ ھوندا |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (23)
تختن تي ويھي نظارو پيا ڪندا |
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24)
(سڀني پاسن کان) سندن منھن مان ئي نعمت جي تازگي پيو معلوم ڪندين |
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ (25)
مھر لڳل صاف شراب مان پيو پياربن |
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26)
جنھن جي مُھر مشڪ (جي) ھوندي، ۽ شوقينن کي جڳائي ته اُنھيءَ ۾ شوق رکن |
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ (27)
اُن جي ملاوت تَسۡنِيم (جي پاڻيءَ) مان ھوندي |
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28)
جو ھڪ چشمو آھي جنھن مان الله جا ويجھا (ٻانھا) پيئندا |
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)
بيشڪ ڏوھاري (دنيا ۾) مؤمنن تي کلندا ھوا |
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30)
۽ جڏھن وٽائن لنگھندا ھوا ته مؤمنن تي حقارت ڪري پاڻ ۾ ميڇون ڏيندا ھوا |
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ (31)
۽ جڏھن پنھنجن گھر وارن ڏانھن موٽندا ھوا (ته) ڏاڍيون خوشيون ڪندا موٽندا ھوا |
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32)
۽ جڏھن مؤمنن کي ڏسندا ھوا ته چوندا ھوا ته بيشڪ اُھي گمراھ آھن |
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33)
۽ (حقيقت ڪري) اُھي مؤمنن تي نگھبان ڪري نه موڪليا ويا ھوا |
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34)
تنھنڪري اڄ مؤمن ڪافرن تي کِلن ٿا |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (35)
تختن تي (ويھي) نظارو ڪن ٿا |
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36)
(۽ چون ٿا) ته ڪافرن کي انھيءَ جو بدلو ڏنو ويو آھي ڇا جيڪي اُھي ڪندا ھوا |
