لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)
ข้าสาบานต่อวันกิยามะฮฺ |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)
และข้าขอสาบานต่อชีวิตที่ประณามตนเอง |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ (3)
มนุษย์คิดหรือว่า เราจะไม่รวบรวมกระดูกของเขากระนั้นหรือ |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)
แน่นอนทีเดียวเราสามารถที่จะทำให้ปลายนิ้วมือของเขาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)
แต่ว่ามนุษย์นั้นประสงค์ที่จะทำความชั่ว |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)
เขาถามว่า เมื่อใดเถ่าวันแห่งการฟื้นคืนชีพ (จะเกิดขึ้น) |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)
แต่เมื่อสายตามืดมัว |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)
และเมื่อดวงจันทร์ถูกบดบังอยู่ในความมืด |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)
และเมื่อดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ถูกนำมารวมกัน |
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)
วันนั้นมนุษย์จะกล่าวขึ้นว่าไหนเล่าทางหนี |
كَلَّا لَا وَزَرَ (11)
เปล่าเลย ! ไม่มีที่พึ่งพิงดอก |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)
ในวันนั้น ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้น คือที่พักอันสงบสุข |
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)
วันนั้นมนุษย์จะถูกแจ้งให้ทราบถึงสิ่งที่ได้กระทำไว้ล่วงหน้าและภายหลัง |
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)
เปล่าเลย ! มนุษย์นั้นเป็นพยานต่อตัวของเขาเอง |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)
ถึงแม้ว่าเขาจะเสนอข้อแก้ตัวของเขาก็ตาม |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)
เจ้าอย่ากระดิกลิ้นของเจ้าเนื่องด้วยอัลกุรอานเพื่อเจ้าจะรีบเร่งจดจำ |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)
แท้จริง หน้าที่ของเราคือการรวบรวมอัลกุรอาน (ให้อยู่ในทรวงอกของเจ้า) และการอ่านเพื่อให้จดจำ |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)
ดังนั้นเมื่อเราอ่านอัลกุรอาน เจ้าก็จงติดตามการอ่านนั้น |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)
แล้วแท้จริงหน้าที่ของเราคือ การอธิบายอัลกุรอาน |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20)
เปล่าเลย ! แต่ว่าพวกเจ้ารักการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21)
และพวกเจ้าจะทิ้งปรโลก |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ (22)
ในวันนั้นหลาย ๆ ใบหน้าจะเบิกบาน |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23)
จ้องมองไปยังพระเจ้าของมัน |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24)
และในวันนั้นหลาย ๆ ใบหน้าจะเศร้าสลด |
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25)
มันคิดว่าความหายนะอันใหญ่หลวงจะเกิดขึ้นแก่มัน |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26)
เปล่าเลย ! เมื่อวิญญาณขึ้นมาถึงคอหอย |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27)
และมีผู้กล่าวว่า ใครเล่าเป็นผู้ทำให้เขาฟื้นขึ้นเหมือนเดิม |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28)
และเขามั่นใจว่า แท้จริงเขาต้องจากไป |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29)
และขาข้างหนึ่งทับขาอีกข้างหนึ่ง (เพราะความกลัว) |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30)
วันนั้น จะมีการนำพาไปยังพระเจ้าของเจ้า |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31)
เพราะว่าเขาไม่เชื่อมั่น และไม่ละหมาด |
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32)
แต่เขาปฏิเสธและผินหลังกลับ |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33)
แล้วเขาก็เดินอย่างองอาจไปหาพรรคพวกของเขาอย่างหยิ่งยะโส |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34)
ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35)
แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى (36)
มนุษย์คิดหรือว่า เขาจะถูกปล่อยไว้โดยไร้จุดหมายกระนั้นหรือ |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ (37)
เขามิได้เป็นน้ำกามหยดหนึ่งจากน้ำอสุจิที่ถูกพุ่งออกมากระนั้นหรือ |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38)
แล้วเขาได้เป็นก้อนเลือดก้อนหนึ่งแล้วพระองค์ทรงบังเกิดแล้วก็ทรงทำให้ได้สัดส่วนสมบูรณ์ |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (39)
แล้วพระองค์ทรงทำให้เขาเป็นคู่ เป็นเพศชายและเพศหญิง |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40)
ดังนั้น พระองค์จะไม่สามารถที่จะให้คนตายมีชีวิตขึ้นมาอีกกระนั้นหรือ |
