| تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا (1) Blagoslovljen neka je Onaj koji objavljuje furkan robu Svom, da bude svjetovima opominjac |
| الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا (2) Onaj cija je vlast nebesa i Zemlje; a nije uzeo djete, niti On ima druga u vlasti. A stvorio je svaku stvar, te joj odmjerio mjeru |
| وَاتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا (3) I uzimaju mimo Njega bogove, ne stvaraju nista, a oni su stvoreni, i ne vladaju za duse svoje stetom niti koriscu, i ne vladaju smrcu niti zivotom, a ni prozivljenjem |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ ۖ فَقَدْ جَاءُوا ظُلْمًا وَزُورًا (4) I govore oni koji ne vjeruju: “Ovo je samo laz koju je izmislio, a pomogli su mu u tome drugi ljudi.” Pa doista donose zulm i potvoru |
| وَقَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَىٰ عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (5) I kazu: “Price ranijih, dao je da se one zapisu, pa mu se diktiraju jutrom i navecer.” |
| قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا (6) Reci: “Objavio ga je Onaj koji zna tajnu na nebesima i Zemlji. Uistinu, On je Oprosnik, Milosrdni.” |
| وَقَالُوا مَالِ هَٰذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ ۙ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا (7) I govore: “Sta je ovom Poslaniku? Jede hranu i hoda po trgovima. Sto mu se ne spusti melek, pa da bude s njim opominjac |
| أَوْ يُلْقَىٰ إِلَيْهِ كَنزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُ جَنَّةٌ يَأْكُلُ مِنْهَا ۚ وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا (8) Ili spusti njemu riznica, ili imadne on bascu (da) jede iz nje?” I govore zalimi: “Slijedite samo covjeka opcinjenog.” |
| انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا (9) Pogledaj kako navode za tebe primjere pa lutaju, te ne mogu (da nađu) put |
| تَبَارَكَ الَّذِي إِن شَاءَ جَعَلَ لَكَ خَيْرًا مِّن ذَٰلِكَ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَيَجْعَل لَّكَ قُصُورًا (10) Blagoslovljen je Onaj koji ce, ako hoce, naciniti tebi bolje od tog: basce ispod kojih teku rijeke, i naciniti ti palace |
| بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لِمَن كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيرًا (11) Naprotiv, poricu Cas, a onom ko porice Cas, pripremili smo seir |
| إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا (12) Kad ih ugleda iz mjesta dalekog, cuce ga pobjesnjelog i zahuktalog |
| وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُّقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا (13) A kad budu baceni u tijesno mjesto njegovo povezani, prizivace tamo propast |
| لَّا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا (14) Ne prizivajte Danas propast jednu, nego prizivajte propast mnogu |
| قُلْ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِيرًا (15) Reci: “Da li je to bolje ili Dzennet vjecnosti koji je obecan bogobojaznima? Bit ce za njih placom i (konacnim) dolazistem |
| لَّهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ خَالِدِينَ ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعْدًا مَّسْئُولًا (16) Imace oni u njemu sta htjednu, vjecito.” Do Gospodara tvog je obecanje trazeno |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ (17) A na Dan kad skupi njih i ono sta su obozavali mimo Allaha, pa rekne: “Jeste li vi zaveli robove Moje ove, ili su oni zalutali s puta?” |
| قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا (18) Reci ce: “Slavljen neka si Ti! Nije nam prilicilo da mimo Tebe uzimamo ikakve zastitnike. Međutim, dao si da uzivaju oni i ocevi njihovi, dok nisu zaboravili Opomenu i bili narod propalih.” |
| فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا (19) Tad ce vas doista poreci u onom sta cete govoriti, zato necete moci (postici) otklon, niti pomoc. A ko od vas ucini zulm, dacemo da on iskusi kaznu veliku |
| وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ ۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا (20) I nismo poslali prije tebe nijednog od izaslanika, a da nisu uistinu oni jeli hranu i hodali po trgovima. A ucinili smo vas jedne drugima iskusenjem. Izdrzavate li? A Gospodar tvoj je Onaj koji vidi |
| ۞ وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَىٰ رَبَّنَا ۗ لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا كَبِيرًا (21) I govore oni koji se ne nadaju susretu Nasem: “Zasto se ne spuste na nas meleci ili vidimo Gospodara svog?” Doista se uznose u dusama svojim i ohole oholoscu velikom |
| يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لَا بُشْرَىٰ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا (22) Na Dan kad vide meleke, nece Tog dana biti radosne vijesti za zlocince, a govorice: “Barijera zabranjena!” |
| وَقَدِمْنَا إِلَىٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثُورًا (23) I pristupicemo onom sta su uradili od posla, pa ga uciniti prasinom rasprsenom |
| أَصْحَابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِيلًا (24) Stanovnici Dzenneta ce Tog dana biti boljeg boravista i ljepseg odmorista |
| وَيَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلَائِكَةُ تَنزِيلًا (25) Na Dan kad se rascijepi nebo oblacima, i meleci spuste (velikim) spustanjem |
| الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَٰنِ ۚ وَكَانَ يَوْمًا عَلَى الْكَافِرِينَ عَسِيرًا (26) Vlast ce Tog dana istinski Milostivog biti i bice Dan nevjernicima tezak |
| وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا (27) I na Dan kad zalim bude grizao ruke svoje, govorice: “O da sam ja uzeo s Poslanikom put |
| يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا (28) O tesko meni! Da ja nisam uzeo tog i tog prijateljem |
| لَّقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي ۗ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا (29) Doista me je zaveo od Opomene, nakon sto mi je dosla.” A sejtan je prema covjeku dezerter |
| وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا (30) I reci ce Poslanik: “O Gospodaru moj! Uistinu, moj narod je drzao ovaj Kur’an napustenim!” |
| وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِينَ ۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ هَادِيًا وَنَصِيرًا (31) A tako smo svakom vjerovjesniku nacinili neprijatelja između zlocinaca. A dovoljan je Gospodar tvoj Vodic i Pomagac |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً ۚ كَذَٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَكَ ۖ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِيلًا (32) A oni koji ne vjeruju, govore: “Zasto mu se ne objavi cio Kur’an odjednom?” Tako, da bismo njime osnazili srce tvoje, a ucimo ga tertilom |
| وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33) I nece ti donijeti primjer, a da ti ne donesemo Istinu i bolje tumacenje |
| الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا (34) Oni koji ce biti sabrani na licima svojim Dzehennemu; takvi ce biti goreg polozaja i najodlutaliji s puta |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا (35) I doista smo dali Musau Knjigu i ucinili mu uz njega brata njegovog Haruna pomocnikom |
| فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (36) Pa rekli: “Idite narodu onih koji poricu ajete Nase.” Pa smo ih unistili (potpunim) unistenjem |
| وَقَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (37) I narod Nuhov - posto su porekli poslanike - potopili smo ih i ucinili ih ljudima znakom. A pripremili smo za zalime kaznu bolnu |
| وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَٰلِكَ كَثِيرًا (38) I Ada i Semuda i stanovnike Ressa i pokoljenja mnoga između toga |
| وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا (39) I svakom tom smo navodili primjere, i svakojeg potpuno razbili |
| وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا (40) A doista prolaze pored grada na koji je izlivena kisa kobna. Pa zar ga ne vide? Naprotiv! Ne nadaju se prozivljenju |
| وَإِذَا رَأَوْكَ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا (41) A kad te vide, samo te uzimaju ruglom. “Je li ovo onaj kojeg je Allah podigao Poslanikom |
| إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (42) Skoro bi nas zaveo od bogova nasih da nismo s njima ustrajali.” A saznace, kad vide kaznu, ko je odlutaliji s puta |
| أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا (43) Jesi li vidio ko je uzeo bogom svojim, strast svoju? Pa zar ti da budes nad njim cuvar |
| أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ ۚ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ ۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا (44) Zar racunas da vecina njih cuje ili razumije? Oni su jedino kao stoka - naprotiv, oni su odlutaliji s puta |
| أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا (45) Zar ne vidis - Gospodar tvoj, kako izduzuje sjenu? A da hoce, sigurno bi je ucinio nepomicnom; potom cinimo nad njom Sunce pokazivacem |
| ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَيْنَا قَبْضًا يَسِيرًا (46) Zatim je privlacimo Sebi privlacenjem lagahnim |
| وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا (47) I On je Taj koji cini za vas noc pokrivkom, a san odmorom, i cini dan prozivljenjem |
| وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۚ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا (48) I On je Taj koji salje vjetrove radosnom vijescu ispred milosti Svoje; i spustamo s neba vodu cistu |
| لِّنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا وَنُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِيَّ كَثِيرًا (49) Da ozivimo njome zamrlu zemlju i napojimo njome onog koga smo stvorili: zivotinje i ljude mnoge |
| وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوا فَأَبَىٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا (50) I doista smo to raspodijelili među njih, da bi se poucili; pa odbija vecina ljudi - izuzev nevjerstvo |
| وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ نَّذِيرًا (51) A da smo htjeli, sigurno bismo u svakom gradu podigli opominjaca |
| فَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَجَاهِدْهُم بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا (52) Zato ne slusaj nevjernike, i bori se protiv njih njime - dzihadom velikim |
| ۞ وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا (53) I On je Taj koji je pustio dva mora: ovo pitko, slatko, a ovo slano, gorko; i nacinio je između njih dvoje berzeh i prepreku nesavladivu |
| وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا (54) I On je Taj koji je od vode stvorio covjeka, te mu nacinio srodstvo i tazbinstvo. A Gospodar tvoj je Mocni |
| وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُهُمْ وَلَا يَضُرُّهُمْ ۗ وَكَانَ الْكَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِ ظَهِيرًا (55) I obozavaju mimo Allaha ono sta im ne koristi, niti im steti. A nevjernik je protiv Gospodara svog pomagac |
| وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (56) I poslali smo tebe samo kao donosioca radosnih vijesti i opominjaca |
| قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا (57) Reci: “Ne trazim od vas za njega nikakvu nagradu, izuzev ko hoce da uzme ka Gospodaru svome put.” |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَكَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا (58) I pouzdaj se u Zivog, Onog koji ne umire, i slavi sa hvalom Njegovom. A dovoljno je (sto je) On o grijesima robova Svojih Obavijesten |
| الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ الرَّحْمَٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا (59) Onaj koji je stvorio nebesa i Zemlju i sta je između njih, u sest dana, zatim se postavio na Ars. Milostivi! Pa pitaj o Njemu obavijestenog |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَٰنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ۩ (60) I kad im se kaze: “Padnite na sedzdu Milostivom!” - govore: “A sta je Milostivi? Zar da na sedzdu padamo sto nam naređujes?” I povecava im izbjegavanje |
| تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُّنِيرًا (61) Blagoslovljen neka je Onaj koji je nacinio u nebu galaksije, i nacinio u njemu svjetiljku i Mjesec osvjetljavajucim |
| وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا (62) I On je Taj koji je ucinio dan i noc uzastopnim, za onog ko zeli da se pouci ili zeli zahvalnost |
| وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا (63) A robovi Milostivog su oni koji hodaju po Zemlji ponizno, i kad im se obrate neznalice, kazu: “Selam!” |
| وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا (64) I oni koji provode noc pred Gospodarom svojim, cineci sedzdu i stojeci |
| وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا (65) I oni koji govore: “Gospodaru nas! Okreni od nas kaznu Dzehennema; uistinu, kazna njegova je stalna |
| إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا (66) Uistinu, on je lose boraviste i staniste.” |
| وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا (67) I oni koji, kad trose, ne rasipaju niti skrtare, i budu između ta (dva) stava |
| وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ ۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ يَلْقَ أَثَامًا (68) I oni koji ne prizivaju uz Allaha boga drugog, niti ubijaju dusu koju je zabranio Allah - izuzev po pravdi - niti bludnice. A ko to cini, srest ce kaznu |
| يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا (69) Udvostrucice mu se kazna na Dan kijameta i boravit ce u njoj prezren |
| إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (70) Izuzev ko se pokaje i vjeruje i bude cinio djelo dobro; pa takvima ce Allah zamijeniti losa djela njihova, dobrim djelima. A Allah je Oprosnik, Milosrdni |
| وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا (71) A ko se pokaje i cini dobro, pa uistinu on se obratio Allahu obracenjem |
| وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا (72) I oni koji ne svjedoce neistinu, i kad prođu pored besmislice, prođu dostojanstveno |
| وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَعُمْيَانًا (73) I oni koji - kad budu opomenuti znakovima Gospodara svog - ne padaju pred njima gluhi i slijepi |
| وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا (74) I oni koji govore: “Gospodaru nas! Podari nam od zena nasih i potomstva naseg radost ociju, i ucini nas za bogobojazne imamima.” |
| أُولَٰئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا (75) Takvi ce biti nagrađeni visokom odajom, sto su bili strpljivi, i bice susretani u njoj pozdravom i selamom |
| خَالِدِينَ فِيهَا ۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا (76) Vjecno ce biti u njoj. Divno je boraviste i staniste |
| قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ ۖ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا (77) Reci: “Ne bi na vas obratio paznju Gospodar moj, da nije dowe vase.” Pa doista, porekli ste, zato ce biti nuzna (kazna) |