| طس ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُّبِينٍ (1) Ta. Sin. To su znaci Kur’ana i Kitaba jasnog |
| هُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (2) Upute i radosne vijesti vjernicima |
| الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (3) Onima koji obavljaju salat i daju zekat, a oni, oni su u Ahiret uvjereni |
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ (4) Uistinu, oni koji ne vjeruju u Ahiret, uljepsali smo im djela njihova, pa oni lutaju |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ (5) To su oni koji ce imati zlu kaznu, i oni, oni ce na Ahiretu biti gubitnici |
| وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ (6) A uistinu, ti primas Kur’an od Mudrog, Znalca |
| إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُم بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ (7) Kad rece Musa porodici svojoj: “Uistinu, ja sam opazio vatru; donijet cu vam od nje vijest ili cu vam donijeti plamenu baklju, da biste se vi ogrijali.” |
| فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِيَ أَن بُورِكَ مَن فِي النَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا وَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (8) Pa posto joj dođe, bi pozvan: “Blagoslovljen je ko je u vatri i ko je oko nje! I neka je slava Allahu, Gospodaru svjetova |
| يَا مُوسَىٰ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (9) O Musa! Uistinu! To sam Ja, Allah, Mocni, Mudri |
| وَأَلْقِ عَصَاكَ ۚ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ (10) I baci stap svoj!” Pa posto ga vidje da vijuga kao da je on dzinn, okrenu se bjezeci i ne obaziruci se: “O Musa! Ne boj se! Uistinu, kod Mene se ne plase izaslanici |
| إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ (11) Izuzev ko ucini zulm, zatim zamijeni dobrim poslije zla; pa uistinu, Ja sam Oprosnik, Milosrdni |
| وَأَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ ۖ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (12) I zavuci ruku svoju u njedra svoja, izaci ce bijela, bez ozljede! (Jedan) od devet znakova za faraona i narod njegov. Uistinu, oni su narod grjesnika.” |
| فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ (13) Pa posto im dođose znakovi Nasi vidljivi, rekose: “Ovo je sihr ociti.” |
| وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا ۚ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (14) I zanijekase ih - a bile su u njih uvjerene duse njihove - nepravedno i oholo. Pa pogledaj kakav je bio kraj mufsida |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا ۖ وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ (15) I doista smo dali Dawudu i Sulejmanu znanje, a govorili su: “Hvala Allahu koji nas je odlikovao nad mnogima od Njegovih robova vjernika.” |
| وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ ۖ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيْءٍ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ (16) I naslijedi Sulejman Dawuda i rece: “O ljudi! Nauceni smo govoru pticijem i dato nam je od svake stvari. Uistinu, ovo je ta blagodat ocita.” |
| وَحُشِرَ لِسُلَيْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ وَالطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ (17) I skupise se Sulejmanu vojske njegove od dzinna i ljudi, i ptica - a oni raspoređeni |
| حَتَّىٰ إِذَا أَتَوْا عَلَىٰ وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (18) Dok, kad dođose dolini mrava, rece mrav: “O mravi! Uđite u nastambe svoje (da) vas ne zgnjeci Sulejman i vojske njegove, a oni ne opaze.” |
| فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ (19) Tad se nasmijesi zasmijan govorom njegovim i rece: “Gospodaru moj! Potakni me da zahvaljujem na blagodati Tvojoj koju si podario meni i roditeljima mojim, i da radim dobro koje ce Te zadovoljiti, i daj mi da uđem miloscu Tvojom među robove Tvoje dobre.” |
| وَتَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقَالَ مَا لِيَ لَا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ الْغَائِبِينَ (20) I pretrazi ptice, pa rece: “Sta mi je? Ne vidim pupavca, ili je među odsutnima |
| لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا شَدِيدًا أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (21) Sigurno cu ga kazniti kaznom zestokom, ili cu ga sigurno preklati ili ce mi sigurno dati dokaz jasan.” |
| فَمَكَثَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُكَ مِن سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ (22) Tad se (pupavac) zadrza nedugo, te rece: “Saznao sam ono sta nisi znao, i donio ti iz Sabe vijest sigurnu |
| إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ (23) Uistinu! Ja sam nasao zenu (koja) vlada njima, i (kojoj) je dato od svake stvari, a ona ima prijestolje velicanstveno |
| وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ (24) Nasao sam nju i narod njen padaju na sedzdu Suncu mimo Allaha, a uljepsao im je sejtan djela njihova, te ih okrenuo od puta, pa se oni ne upucuju |
| أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (25) Pa ne padaju na sedzdu Allahu Koji izvodi skriveno na nebesima i Zemlji, i zna sta krijete i sta objelodanjujete |
| اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ۩ (26) Allah je - nema boga osim Njega - Gospodar Arsa velicanstvenog.” |
| ۞ قَالَ سَنَنظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ (27) (Sulejman) rece: “Vidjecemo da li istinu govoris ili si od lazaca |
| اذْهَب بِّكِتَابِي هَٰذَا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانظُرْ مَاذَا يَرْجِعُونَ (28) Odnesi ovo moje pismo, pa im ga baci, zatim se okreni od njih i vidi sta vracaju.” |
| قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتَابٌ كَرِيمٌ (29) (Bilkis) rece: “O uglednici! Uistinu meni - meni je baceno pismo plemenito |
| إِنَّهُ مِن سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ (30) Uistinu, ono je od Sulejmana, i uistinu ono je: ’U ime Allaha, Milostivog, Milosrdnog!’ |
| أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَأْتُونِي مُسْلِمِينَ (31) Ne uzdizite se nada mnom i dođite mi pokorni.” |
| قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّىٰ تَشْهَدُونِ (32) Rece: “O velikani! Izjasnite mi se o stvari mojoj, necu biti donosilac odluke, dok mi ne posvjedocite.” |
| قَالُوا نَحْنُ أُولُو قُوَّةٍ وَأُولُو بَأْسٍ شَدِيدٍ وَالْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِي مَاذَا تَأْمُرِينَ (33) Rekose: “Mi smo posjednici moci i posjednici sile zestoke, a komanda je do tebe; zato gledaj sta ces narediti.” |
| قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً ۖ وَكَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ (34) Rece: “Uistinu, kad kraljevi uđu u grad, unerede ga i ucine ugledne stanovnike njegove ponizenim; i tako (uvijek) rade |
| وَإِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِم بِهَدِيَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ (35) I uistinu, ja cu im poklon poslati, te cu vidjeti s cim se vracaju izaslanici.” |
| فَلَمَّا جَاءَ سُلَيْمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِّمَّا آتَاكُم بَلْ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ (36) Pa posto (izaslanik) dođe Sulejmanu, (Sulejman) rece: “Zar da me privucete bogatstvom? Pa ono sto mi je dao Allah bolje je od onog sta je dao vama. Sta vise, vi s poklonom svojim likujete.” |
| ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُم بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِّنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ (37) “Vrati se njima. Pa sigurno cemo im doci sa vojskama nad kojima oni nece imati moc, i sigurno cemo ih protjerati iz nje ponizene, i oni ce biti prezreni.” |
| قَالَ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَن يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ (38) Rece: “O velikani! Koji od vas ce mi donijeti prijesto njen, prije no sto mi dođu pokorni?” |
| قَالَ عِفْرِيتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ ۖ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ (39) Rece Ifrit od dzinna: “Ja cu ti ga donijeti prije no sto ustanes sa mjesta svog. A uistinu, ja sam za to jak, pouzdan.” |
| قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ ۚ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَٰذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ ۖ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ (40) Onaj kod kojeg je znanje iz Knjige, rece: “Ja cu ti ga donijeti prije no sto ti se vrati treptaj tvoj.” Pa posto ga vidje kod sebe postavljenog, (Sulejman) rece: “Ovo je iz blagodati Gospodara mog, da bi me iskusao - zahvaljujem li ili ne zahvaljujem. A ko zahvaljuje, pa samo zahvaljuje za dusu svoju; a ko porice - pa uistinu! Gospodar moj je Neovisni, Plemeniti.” |
| قَالَ نَكِّرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِي أَمْ تَكُونُ مِنَ الَّذِينَ لَا يَهْتَدُونَ (41) Rece: “Prerusite za nju prijesto njen! Vidjecemo da li ce se uputiti ili ce biti od onih koji se ne upucuju.” |
| فَلَمَّا جَاءَتْ قِيلَ أَهَٰكَذَا عَرْشُكِ ۖ قَالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ ۚ وَأُوتِينَا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَكُنَّا مُسْلِمِينَ (42) Pa posto ona dođe, bi receno: “Je li ovakav prijesto tvoj?” Rece: “Kao da je to on.” A nama je dato znanje prije nego njoj i muslimani smo |
| وَصَدَّهَا مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَافِرِينَ (43) A sprijecilo je nju ono sta je obozavala mimo Allaha. Uistinu, ona je bila iz naroda nevjernika |
| قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ ۖ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَكَشَفَتْ عَن سَاقَيْهَا ۚ قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُّمَرَّدٌ مِّن قَوَارِيرَ ۗ قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (44) Bi joj receno: “Uđi u dvoranu!” Pa posto je vidje, pomisli to je pucina, i odgoli potkoljenice svoje. Rece (Sulejman): “Uistinu, to je dvorana staklima poplocana.” Rece (ona): “Gospodaru moj! Uistinu, ja sam ucinila zulm dusi svojoj i predajem se sa Sulejmanom Allahu, Gospodaru svjetova.” |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ (45) I doista smo Semudu poslali brata njihovog Saliha: “Obozavajte Allaha!” Tad gle! Oni dvije skupine (koje) se prepiru |
| قَالَ يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ ۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (46) Rece: “O narode moj! Zasto pozurujete zlo prije dobrog? Zasto ne trazite oprost od Allaha, da bi vam se ukazala milost?” |
| قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَن مَّعَكَ ۚ قَالَ طَائِرُكُمْ عِندَ اللَّهِ ۖ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ (47) Rekose: “Zlo slutimo s tobom i s onim ko je s tobom,.” Rece: “Zloslutnost vasa je kod Allaha. Naprotiv, vi ste narod koji se iskusava.” |
| وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (48) I bilo je u gradu devet osoba, fesad su cinili na Zemlji, a nisu sređivali |
| قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (49) Rekose: “Zakunite se Allahom, (da) cemo sigurno srediti njega i porodicu njegovu nocu, zatim cemo sigurno reci prijatelju njegovom: ’Nismo prisustvovali unistenju porodice njegove, a uistinu, mi smo istiniti.” |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (50) A pleli su spletku i pleli smo spletku, a oni ne opazise |
| فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ (51) Pa pogledaj kakav je bio kraj spletke njihove, da smo Mi unistili njih i narod njihov, sve |
| فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (52) Pa to su kuce njihove, puste zbog toga sto su cinili zulm. Uistinu, u tome je znak za ljude koji znaju |
| وَأَنجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (53) I spasili smo one koji su vjerovali i bojali se |
| وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ (54) I Luta! Kad rece narodu svom: “Zar cete razvrat ciniti, a vi gledati |
| أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (55) Zar vi uistinu ljudima prilazite strascu, mimo zena? Sta vise, vi ste narod koji ne zna.” |
| ۞ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِّن قَرْيَتِكُمْ ۖ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ (56) Pa je odgovor naroda njegovog bio jedino sto rekose: “Istjerajte porodicu Lutovu iz naselja vaseg! Uistinu, oni su ljudi koji se ciste!” |
| فَأَنجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ (57) Tad spasismo njega i porodicu njegovu, izuzev zene njegove. Odredili smo za nju da bude od zaostalih |
| وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ (58) I izlili na njih kisu. Pa zle li kise opomenutih |
| قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَىٰ ۗ آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ (59) Reci: “Hvala Allahu i selam neka je robovima Njegovim koje je odabrao!” Da li je Allah bolji ili ono sta pridruzuju |
| أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا كَانَ لَكُمْ أَن تُنبِتُوا شَجَرَهَا ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ (60) Ili, Ko je stvorio nebesa i Zemlju, i spusta vam s neba vodu - pa damo da njome izniknu vrtovi krasni? Nije za vas (moguce) da ucinite da izraste drvece njihovo. Ima li bog uz Allaha? Naprotiv, oni su ljudi koji izjednacuju |
| أَمَّن جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا وَجَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَارًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَجَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (61) Ili, Ko je ucinio Zemlju stanistem, i nacinio kroz nju rijeke, i nacinio na njoj planine stabilne, i nacinio između dva mora barijeru? Ima li bog uz Allaha? Naprotiv, vecina njih ne zna |
| أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (62) Ili, Ko odgovara nevoljniku kad Ga priziva, i otklanja zlo i cini vas halifama Zemlje? Ima li bog uz Allaha? Malo sto se poucavate |
| أَمَّن يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَن يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (63) Ili, Ko vas vodi u tminama kopna i mora, i Ko salje vjetrove kao radosne vijesti ispred milosti Njegove? Ima li bog uz Allaha? Uzvisen neka je Allah od onog sta pridruzuju |
| أَمَّن يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَمَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَّعَ اللَّهِ ۚ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (64) Ili, Ko je poceo stvaranje zatim ga ponavlja, i Ko vas opskrbljuje s neba i Zemlje? Ima li bog uz Allaha? Reci: “Donesite dokaz vas, ako ste istiniti.” |
| قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ ۚ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (65) Reci: “Ne zna nevidljivo ko je na nebesima i Zemlji, izuzev Allah, i ne opazaju kad ce biti podignuti.” |
| بَلِ ادَّارَكَ عِلْمُهُمْ فِي الْآخِرَةِ ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِّنْهَا ۖ بَلْ هُم مِّنْهَا عَمُونَ (66) Naprotiv! Seze li znanje njihovo u Ahiret? Naprotiv, oni su u sumnji o njemu. Sta vise, oni su o njemu slijepci |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا وَآبَاؤُنَا أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ (67) I govore oni koji ne vjeruju: “Hocemo li kad budemo prah, mi i ocevi nasi, hocemo li uistinu biti izvedeni |
| لَقَدْ وُعِدْنَا هَٰذَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا مِن قَبْلُ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (68) Doista, ovo nam je obecavano, nama i ocevima nasim od ranije. Ovo su samo price ranijih.” |
| قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (69) Reci: “Putujte po Zemlji pa vidite kakav je bio kraj zlocinaca.” |
| وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُن فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ (70) I ne zalosti se nad njima, i ne budi u tjeskobi zbog onog sta spletkare |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (71) A govore: “Kad ce ovo obecanje, ako ste istiniti?” |
| قُلْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ رَدِفَ لَكُم بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ (72) Reci: “Mozda vas slijedi dio onog sta pozurujete.” |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (73) A uistinu, Gospodar tvoj je Vlasnik blagodati nad ljudima, međutim, vecina njih ne zahvaljuje |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (74) I uistinu, Gospodar tvoj zna sta kriju grudi njihove, a sta objelodanjuju |
| وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (75) I nema nista skriveno na nebu i Zemlji, a da nije u Knjizi jasnoj |
| إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَقُصُّ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَكْثَرَ الَّذِي هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (76) Uistinu, ovaj Kur’an kazuje sinovima Israilovim vecinom o onom u cemu se oni razilaze |
| وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ (77) I uistinu, on je Uputa i milost vjernicima |
| إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُم بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (78) Uistinu! Gospodar tvoj ce presuditi među njima sudom Svojim, a On je Mocni, Znalac |
| فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (79) Zato se pouzdaj u Allaha, uistinu si ti na Istini jasnoj |
| إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (80) Uistinu, ti neces procuti mrtve, niti ces uciniti da cuju gluhi poziv, kad se okrenu vracajuci se |
| وَمَا أَنتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَن ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ (81) I nisi ti vodic slijepcima iz zablude njihove. Procut ces samo onog ko vjeruje u ajete Nase, ta oni su muslimani |
| ۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82) I kad padne Rijec protiv njih, izvescemo im zivotinju iz Zemlje, (koja) ce im govoriti da ljudi u znakove Nase nisu uvjereni |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (83) A na Dan kad od svake umme saberemo skupinu, od onog ko je poricao ajete Nase, tad ce oni biti raspoređeni |
| حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (84) Dok, kad dođu, reci ce: “Jeste li poricali ajete Moje, a niste ih obuhvatili znanjem? Ili sta ste to radili?” |
| وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِم بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنطِقُونَ (85) I past ce protiv njih Rijec sto su cinili zulm, pa oni nece govoriti |
| أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (86) Zar ne vide da smo mi nacinili noc da se smire u njoj, a dan (da daje) vidljivost? Uistinu, u tome su znaci za ljude koji vjeruju |
| وَيَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (87) A na Dan kad se puhne u sur, pa se prestrasi ko je na nebesima i ko je na Zemlji, izuzev koga htjedne (izuzeti) Allah, a svi ce doci Njemu ponizni |
| وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (88) I vidis planine, mislis nepokretne su, a one se krecu kretanjem oblaka. Djelovanje je Allaha Koji je usavrsio svaku stvar. Uistinu! On je o onom sta cinite Obavijesteni |
| مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ (89) Ko dođe s dobrim djelom, pa imace on od njega bolje i oni ce od straha Tog dana biti sigurni |
| وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (90) A ko dođe sa zlodjelom, pa bacice se lica njihova u vatru. Da li cete biti placeni, osim kako ste radili |
| إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (91) Samo mi je naređeno da obozavam Gospodara ovog grada, koji ga je posvetio, a Njegova je svaka stvar. I naređeno mi je da budem od muslimana |
| وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ (92) I da ucim Kur’an. Pa ko se uputi, pa samo se upucuje za dusu svoju; a ko zaluta, tad reci: “Ja sam samo od opominjaca.” |
| وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93) I reci: “Hvala Allahu, pokazace vam znakove Svoje pa cete ih prepoznati.” A nije Gospodar tvoj nehajan prema onom sta radite |