| يس (1) Ja. Sin |
| وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ (2) Tako Mi Kur’ana mudrog |
| إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (3) Uistinu, ti si (jedan) od izaslanika |
| عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (4) Na putu pravom |
| تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (5) Objavom Mocnog, Milosrdnog |
| لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (6) Da opominjes ljude ciji ocevi nisu bili opominjani, pa su oni nemarni |
| لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (7) Doista se obistinila Rijec na vecini njih, pa oni ne vjeruju |
| إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ (8) Uistinu! Mi smo na vratovima njihovim nacinili okove, pa su oni do brada, zato su oni uzdignutih glava |
| وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ (9) I nacinili smo ispred njih barijeru i iza njih barijeru, pa ih prekrili - zato oni ne vide |
| وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (10) A isto im je, opominjao ih ili ih ne opominjao - oni nece vjerovati |
| إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ (11) Jedino opominjes onog ko slijedi Opomenu i boji se Milostivog u nevidljivosti. Zato ga obraduj oprostom i nagradom plemenitom |
| إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُّبِينٍ (12) Uistinu! Mi, Mi cemo oziviti mrtve, a pisemo sta su pripravili, i tragove njihove. A svaku stvar - pobrojat cemo je u Vodicu jasnom |
| وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ (13) I navedi im primjer stanovnika grada, kad mu dođose izaslanici |
| إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ (14) Kad poslasmo njima dvojicu - pa porekose njih dvojicu. Tad pojacasmo trecim, pa rekose: “Uistinu, mi smo vama izaslanici!” |
| قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمَٰنُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ (15) Rekose: “Vi ste samo smrtnici slicni nama, a nije objavio Milostivi nista; vi samo lazete!” |
| قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ (16) Rekose: “Gospodar nas zna. Uistinu, mi smo vama izaslanici |
| وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (17) A na nama je jedino dostava jasna.” |
| قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (18) Rekose: “Uistinu, mi s vama zlo slutimo. Ako ne prestanete, sigurno cemo vas kamenovati, i sigurno ce vas od nas dotaci kazna bolna.” |
| قَالُوا طَائِرُكُم مَّعَكُمْ ۚ أَئِن ذُكِّرْتُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (19) (Izaslanici) rekose: “Vasa zla kob je sa vama! Zar zato sto ste opomenuti? Naprotiv, vi ste ljudi koji pretjeruju.” |
| وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ (20) I dođe s najdaljeg kraja grada covjek, trceci. Rece: “O narode moj! Slijedite izaslanike |
| اتَّبِعُوا مَن لَّا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ (21) Slijedite onog ko od vas ne trazi nagradu, a oni su upuceni |
| وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (22) I sta mi je da ja ne obozavam Onog ko me je stvorio, a Njemu cete biti vraceni |
| أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنقِذُونِ (23) Zar da uzmem mimo Njega bogove? Ako mi Milostivi zeli stetu, nece mi njihovo posredovanje koristiti nimalo, niti ce me oni spasiti |
| إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (24) Uistinu, ja bih tad bio u zabludi ocitoj |
| إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ (25) Uistinu! Ja vjerujem u Gospodara vaseg, zato me cujte!” |
| قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ (26) Receno je: “Uđi u Dzennet.” Rekao je: “O da moj narod zna |
| بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ (27) Zasto mi je oprostio Gospodar moj i ucinio me od pocascenih!” |
| ۞ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ (28) I nismo na narod njegov poslije njega spustili nikakvu vojsku s neba, i nismo bili Spustatelji |
| إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29) Bio je samo krik jedan, tad gle: oni ugaseni |
| يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30) O zalosti nad robovima! Nije im dosao nijedan poslanik, a da mu se nisu rugali |
| أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31) Zar ne vide koliko smo prije njih unistili narastaja, da im se oni ne vracaju |
| وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32) A svi zajedno ce kod nas biti privedeni |
| وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33) A znak za njih je zemlja zamrla: ozivljavamo je i izvodimo iz nje zito, pa od njega jedu |
| وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ (34) I nacinili smo na njoj basce od palmi i loza, i provrili na njoj izvore |
| لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (35) Da jedu od voca njenog - a nisu to uradile ruke njihove. Pa zar nece zahvaljivati |
| سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ (36) Slava neka je Onom koji je stvorio parove svega: od onog sta izrasta iz zemlje, i od dusa njihovih, i od onog sta ne znaju |
| وَآيَةٌ لَّهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ (37) A znak za njih je noc: povlacimo od nje dan, tad gle! oni zamraceni |
| وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (38) I Sunce plovi stanistu svom. To je diktat Mocnog, Znalca |
| وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ (39) I Mjesec, odredili smo mu faze, dok se vraca kao grancica stara |
| لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40) Sunce - ne treba njemu da dostigne Mjesec, niti noci da pretekne dan. A sve u orbiti plovi |
| وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41) I znak im je sto smo Mi nosili potomke njihove u lađi natovarenoj |
| وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ (42) I stvorili smo za njih nesto njoj slicno, (na cemu) se transportuju |
| وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ (43) A ako htjednemo, potopicemo ih, pa im nece biti pomoci, niti ce oni biti izbavljeni |
| إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ (44) Izuzev miloscu od Nas, i kao uzivanje do izvjesnog vremena |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (45) I kad im se kaze: “Bojte se onog sta je ispred vas i sta je iza vas, da bi vam se smilovalo.” |
| وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (46) I nije im dosao nijedan znak od znakova Gospodara njihovog, a da nisu bili od njega odvraceni |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (47) I kad im se kaze: “Udjeljujte od onog cim vas je opskrbio Allah”, govore oni koji ne vjeruju, onima koji vjeruju: “Zar da hranimo onog koga bi, da je htio Allah, nahranio? Vi ste samo u zabludi ocitoj!” |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (48) I govore: “Kad ce ova prijetnja, ako ste istiniti?” |
| مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ (49) Ocekuju samo krik jedan, obuzece ih, a oni ce se prepirati |
| فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ (50) Tad nece moci wasijet (saciniti), niti ce se porodicama svojim vratiti |
| وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ (51) I puhnuce se u sur, tad gle: oni iz kabura ka Gospodaru svom hitaju |
| قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52) Reci ce: “O tesko nama! Ko nas podize iz spavalista naseg?” “Ovo je ono sta je obecavao Milostivi, a Istinu su govorili izaslanici.” |
| إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (53) Bice samo krik jedan, tad gle: oni svi kod Nas privedeni |
| فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (54) Pa Danas nece dusi biti ucinjen zulm nimalo, i bicete placeni jedino kako ste radili |
| إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (55) Uistinu, stanovnici Dzenneta ce Danas biti zauzeti, veseli |
| هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ (56) Oni i zene njihove, u sjenci, na divanima naslonjeni |
| لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ (57) Imace oni u njemu voce, i imace oni sta zatraze |
| سَلَامٌ قَوْلًا مِّن رَّبٍّ رَّحِيمٍ (58) “Selam!” - bice rijec Gospodara Milosrdnog |
| وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59) I “Odvojite se Danas o zlocinci!” |
| ۞ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (60) Zar vam nisam nalozio, o sinovi Ademovi, da ne obozavate sejtana? Uistinu, on vam je neprijatelj otvoreni |
| وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (61) Vec da Mene obozavate? Ovo je put pravi |
| وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ (62) I zaista je između vas zaveo mnostvo veliko. Pa zar niste razum koristili |
| هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (63) Ovo je Dzehennem kojim vam je prijeceno |
| اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (64) Przite se njime Danas sto niste vjerovali |
| الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (65) Danas cemo zapecatiti usta njihova, a govorice Nam ruke njihove, i svjedocice noge njihove, za ono sta su zaradili |
| وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ (66) A da smo htjeli, sigurno bismo ugasili oci njihove, te bi se utrkivali putem, pa otkud bi vidjeli |
| وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ (67) I da smo htjeli, sigurno bismo ih preoblikovali u mjestu njihovom, pa ne bi mogli otici, niti se vratiti |
| وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (68) A onog koga pozivimo, unazadimo ga u stvaranju. Pa zar ne shvataju |
| وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ (69) I nismo ga poucili pjesnistvu, niti mu prilici. To je samo Opomena i Kur’an jasni |
| لِّيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ (70) Da opomene onog ko je ziv, i obistini se Rijec protiv nevjernika |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ (71) Zar ne vide da smo Mi stvorili za njih - od onog sta su uradile ruke Nase - stoku, pa su oni njeni gospodari |
| وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ (72) I potcinili smo ih njima, pa su od njih jahalice njihove, i od njih jedu |
| وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (73) I imaju oni u njima korist i pice. Pa zar nece zahvaljivati |
| وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَّعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ (74) A uzimaju mimo Allaha bogove, da bi se oni pomogli |
| لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ (75) Ne mogu im (dati) pomoc i oni su za njih vojska privedenih |
| فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ (76) Zato neka te ne zalosti govor njihov. Uistinu! Mi znamo sta kriju i sta objelodanjuju |
| أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ (77) Zar ne vidi covjek da smo ga Mi stvorili od kapi sperme, pa gle! on protivnik otvoreni |
| وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَن يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ (78) I Nama navodi primjer, a zaboravio je stvaranje svoje. Govori: “Ko ce oziviti kosti - a one budu truhle?” |
| قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (79) Reci: “Ozivice ih ko ih je sazdao prvi put, a On je o svakom stvaranju Znalac |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ (80) Onaj koji vam je iz drveta zelenog nacinio vatru, pa gle! vi od nje pripaljujete.” |
| أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُم ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (81) Zar nije Onaj koji je stvorio nebesa i Zemlju kadar da stvori slicne njima? Svakako!, a On je Tvorac, Znalac |
| إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَن يَقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ (82) Zaista, komanda Njegova kad nesto zeli, jest da mu rekne: “Budi!” - tad biva |
| فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (83) Pa slavljen neka je Onaj u ruci cijoj je vlast svake stvari, a Njemu se vracate |