| يس (1) Y S. (Yaa Set) |
| وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ (2) Quran som være fuld af visdom |
| إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (3) Fleste assuredly I (Rashad) er ene af budene |
| عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (4) På lige sti |
| تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (5) Den åbenbaring er fra Almægtige Barmhjertigest |
| لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (6) Til advare folk forældre aldrig advaredes derfor de er unaware |
| لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (7) Det forudbestemmes som fleste af dem ikke tror |
| إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ (8) Vi placerer deres necks sjækler oppe deres hager. Følgelig de bliver låse deres vantro |
| وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ (9) Vi placerer barriere dem barriere bagefter dem dermed vi slør dem; de ikke se |
| وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (10) Er samme jer advare dem ikke de ikke tro |
| إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ (11) Du heeded kun de uphold den meddelelse ærbødighed mest Gracious! - Jævne hvornår alene deres privatliv. Give dem gode nyhed tilgivelse gavmilde recompense |
| إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُّبِينٍ (12) Vi certainly genoplive afdødte vi registrerer alt de gør ind den liv også ligesom konsekvenserne den fortsætte deres død! Alt vi tæller dybe rekord |
| وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ (13) Cite i dem eksemplet af folk samfund som modtage budene |
| إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ (14) Hvornår vi sende til dem to (bude) de disbelieved dem. Vi derefter understøttede dem tredje. De sagde Vi er (Gud) bude jer |
| قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمَٰنُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ (15) De sagde Du være nej mer end menneskelig beings os. Mest Gracious ikke sendte noget. Du er løgnere |
| قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ (16) De sagde Vore Lord kender vi være sende til jer |
| وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (17) Vore eneste mission er afsie meddelelsen |
| قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (18) De sagde Vi overvejer jer onde omens Du afstår vi sikkert sten du hjemsøger I smertelige gengældelse |
| قَالُوا طَائِرُكُم مَّعَكُمْ ۚ أَئِن ذُكِّرْتُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (19) De sagde Deres omen afhænge Deres besvarelse omgående som du påmindes. Indeed du transgressing folk |
| وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ (20) Mand kom øvrige slutningen city talemåde O min folk følger budene |
| اتَّبِعُوا مَن لَّا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ (21) Følge de ikke spørger jer i nogen lønning og guided |
| وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (22) Hvorfor jeg ikke tilbeder En initiated mig burde til Ham er Deres ultimate tilbagekomst |
| أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنقِذُونِ (23) Jeg sætte Ham guder? Mest Gracious willed nogen harm mig deres intercession ikke hjælpes mig ene bed nor dåse de redder mig |
| إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (24) Derefter jeg være totalt astray |
| إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ (25) Jeg haver tro ind Deres Lord behager lytte til mig |
| قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ (26) (Hos den tid af hans død) han fortaltes Indgå Paradis. Han sagde Ohio Jeg ønske min folk kendte |
| بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ (27) Den min Lord tilgir mig stille mig ærværdige |
| ۞ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ (28) Vi ikke sendte derned hans folk ham soldater himlen; vi ikke sendte dem derned |
| إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29) al tog var ene slag hvorpå de stilled |
| يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30) Hvordan sorry er folkene tilstand! Enhver tid bud gik dem de altid ridiculed ham |
| أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31) De ikke så hvordan mer generationer vi annihilated indenfor dem hvordan de aldrig returnerer dem |
| وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32) Enhvere en af dem summoned indenfor os |
| وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33) Ene tegn dem er afdødte landet vi genopliver det producerer fra det korn deres mad |
| وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ (34) Vi vokser det haver dato håndflader drue vi volder springe gush ydre therein |
| لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (35) Den er forsyne dem frugter lade dem fabrikere deres egen rækker whatever de behøver! De være thankful |
| سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ (36) Glory er Ene som oprettede al art af planterne jorden også idet sig øvrige anlæggelser som de gør ikke jævn kender |
| وَآيَةٌ لَّهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ (37) Another tegn dem er natten vi flytter dagslyset therefrom hvorpå de er ind mørke |
| وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (38) Solen sætter specifikke lokalitet konstruktionen Almægtige Alvidende |
| وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ (39) Månen vi formgav forekommer stages det bliver gamle bue skede |
| لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40) Solen er aldrig fangst oppe med månen! - Natten dagen aldrig afviger - hvert af dem flyde dens egne omløbsbane |
| وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41) Another tegn dem er at vi bære deres forfædre ladte arken |
| وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ (42) Derefter vi oprettede samme dem ride ind |
| وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ (43) Vi willed vi drukne dem deres skrige ikke høres nor could de frelses |
| إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ (44) Hellere vi brusebad dem med barmhjertighed, lade dem nyde i awhile |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (45) men hvornår de fortælles Lærer Deres fortiden arbejde retmæssighed Deres fremtidige som du attain barmhjertighed |
| وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (46) Nej substans hvad art af proof gives dem deres Lord de gennemført disregard det |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (47) Hvornår de fortælles Giver gud forråd jer de disbelieve sie til de tror vi give de GUD fodre dersom Han så willed? Du er virkelig fjerneste astray |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (48) De også udfordrer Hvornår den løfte komme vedtage du er sandfærdige |
| مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ (49) Al de ser være ene slag overvælder dem mens de dispute |
| فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ (50) De ikke jævn have tid stille vilje nor vilje de er able til tilbagekomst deres folk |
| وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ (51) Hornet pustes hvorpå de stige fra graven går deres Lord |
| قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52) De sie Ve til os. Hvem resurrected os vore død? Den er hvad mest Gracious lover. Budene var omgående |
| إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (53) al tage er ene slag hvorpå de summoned indenfor os |
| فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (54) Den dag ing sjæl wronged ind den lille Du betalt netop whatever du gjorde |
| إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (55) dwellers Paradis være at dag happily fortravlet |
| هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ (56) De abide deres ægtefæller smukke shade nydende komfortable furnishings |
| لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ (57) De have frugter therein; de have noget de ønsker |
| سَلَامٌ قَوْلًا مِّن رَّبٍّ رَّحِيمٍ (58) Hilser fred fra Barmhjertigest Lord |
| وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59) Angående jer O skyldige en du være sætte aside |
| ۞ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (60) gøre jeg ikke covenant I O Børn Adam som du ikke tilbede djævelen? Den han er Deres ardent fjende |
| وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (61) Og som du tilbede Mig alene? Den er rigtig stien |
| وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ (62) Han vildleder mængder af jer. Du ikke possess nogen opfatning |
| هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (63) Den er Helvedet lovedes jer |
| اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (64) Today du forbrænde det konsekvens Deres vantro |
| الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (65) Dag vi forsegle deres gabe; deres hænder føder føde bevidner alt de gjorde |
| وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ (66) Vi ville vi slør deres øjne følgelig hvornår de søger stien de ikke se |
| وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ (67) Vi ville vi fryse dem ind sted; derfor de kunne heller flytte fremme, nor gå |
| وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (68) Whomever vi permit leve for et længes tid, vi revert ham til svaghed! De ikke forstår |
| وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ (69) hvad vi underviste ham (budet) ikke var poesi nor være han (digter)! Den er formidable proof dybe Quran |
| لِّيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ (70) Til prædike til de er alive expose tvivlerne |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ (71) De ikke set vi have oprettede dem vort egen rækker livestock de ejer |
| وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ (72) Og vi subdued dem dem; visse de rider visse de æder |
| وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (73) De afleder andet gavn fra dem også idet drinks! De ikke være taknemlige |
| وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَّعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ (74) De sætte GUD øvrige guder måske de være af hjælp dem |
| لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ (75) På den contrary de ikke hjælpes dem; de slutning betjenende dem hellige soldater |
| فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ (76) Derfor ikke bedrøves deres utterances! Vi er fully aware af alt de gemme alt de erklærer |
| أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ (77) menneskelig være ikke ser vi gøre oprettede ham fra tiny nedgang derefter han sving into ardent fjende |
| وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَن يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ (78) Han raises spørgsmål os - Mens glemme hans indledende anlæggelse - Hvem resurrect bones efter de rådne |
| قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (79) Sie En initiated dem ind den først sted resurrect dem! Han er fully aware af enhvere anlæggelse |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ (80) Han er En opretter jer grønnes træ brændsel der du forbrænder i lyse |
| أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُم ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (81) Ikke er En oprettede himlene jorden able til genskabe de samme? Ja indeed; Han er Skaberen Alvidende |
| إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَن يَقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ (82) Al Han gøre bære nogen befaling er sie til Er det være |
| فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (83) Derfor glory er Ene ind hvis hånd er suveræniteten al ting Ham I returneres |