إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (1)
Katotohanang Aming isinugo si Noe sa kanyang pamayanan na may tagubilin: “Iyong bigyang babala ang iyong pamayanan bago dumatal sa kanila ang Kasakit- sakit na Kaparusahan” |
قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (2)
Siya (Noe) ay nagbadya: “o aking pamayanan! Katotohanang ako ay isang lantad na Tagapagbabala sa inyo |
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ (3)
(Na nagtatagubilin) na marapat ninyong sambahin si Allah (lamang), at maging masunurin sa inyong tungkulin sa Kanya at ako ay inyong sundin |
يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (4)
Upang mapatawad Niya (Allah) ang inyong mga kasalanan at bigyan kayo ng sapat na panahon (palugit) na natatakdaan. Katotohanan, kung ang Takdang Oras ni Allah ay dumatal, ito ay hindi maaaring antalahin kung inyo lamang nababatid.” |
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا (5)
(Si Noe) ay nagbadya: o aking Panginoon! Katotohanang aking tinawagan ang aking pamayanan sa gabi at araw (alalaong baga, sa lingid at lantad upang tanggapin ang doktrina ng Kaisahan ni Allah) |
فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا (6)
Datapuwa’t ang aking panawagan sa kanila ay higit lamang na nakadagdag sa kanilang pagnanais na mapalayo (sa Tuwid na Landas) |
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا (7)
At katotohanan! Sa bawat sandali na sila ay aking pinagtatagubilinan upang sila ay Inyong mapatawad, ay tinatakpan nila ang kanilang mga tainga ng kanilang daliri, at tinatakpan nila ang kanilang sarili ng kanilang kasuotan, at nagpapatuloy sila (sa kanilang Propeta Noe 911 pagtutol) at pinag-iibayo nila ang kanilang kapalaluan |
ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا (8)
At katotohanang ako ay nananawagan sa kanila nang hayagan (sa malakas na tinig) |
ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا (9)
At katotohanang ako ay nagpahayag sa kanila sa karamihan at ako ay nagsumamo sa kanila sa pribado (tagong pag-uusap) |
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا (10)
Na nagsasabi: “Humingi kayo ng kapatawaran mula sa inyong Panginoon; katotohanang Siya ay Lagi nang Nagpapatawad |
يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا (11)
Kayo ay pagkakalooban Niya ng saganang ulan |
وَيُمْدِدْكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا (12)
At kayo ay gagawaran Niya ng higit pang kayamanan at mga anak, at ipagkakaloob Niya sa inyo ang halamanan at gayundin ng mga batis (na may tubig na nagsisidaloy).” |
مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13)
Ano ang nagpapagulo sa inyo at hindi ninyo pinangangambahan si Allah (sa Kanyang kaparusahan), at kayo ay hindi umaasam ng gantimpala mula kay Allah o kayo ay hindi sumasampalataya sa Kanyang Kaisahan |
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14)
Samantalang kayo ay nilikha Niya sa (iba’t ibang) antas (alalaong baga, ang una ay Nutfah, sumunod ay Alaqa at sumunod ay Mudgha. [Tunghayan ang Quran) |
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15)
Hindi baga ninyo napagmamalas kung paano nilikha ni Allah ang pitong kalangitan, ng suson-suson (ang bawat isa ay mataas sa iba) |
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16)
At ginawa Niya ang buwan bilang liwanag doon at ng araw bilang isang ilaw |
وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17)
At nilikha kayo ni Allah mula sa alabok ng lupa (na dahan-dahan sa paglaki at pagyabong) |
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18)
At pagkaraan, kayo ay ibabalik Niyang muli rito (sa lupa), at Kanyang ibabangon kayong (muli sa Araw ng Muling Pagkabuhay) |
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19)
At si Allah ang gumawa para sa inyo ng kalupaan na nakalatag nang malawak |
لِّتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20)
Upang kayo ay makapaglakad dito sa malalapad na landas |
قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21)
Si Noe ay nagbadya: “Aking Panginoon! Katotohanang sila ay sumuway sa akin at sila ay sumunod sa kanya na ang 912 kayamanan at mga anak ay hindi makakapagbigay sa kanya ng kapakinabangan bagkus ay kapahamakan (pagkatalo).” |
وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22)
At sila ay nagpakana ng malaking balak |
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23)
At sila ay nagsipag-usapan sa isa’t-isa: “Huwag ninyong tatalikdan ang inyong mga diyos, gayundin ay huwag ninyong iiwan si Wadd, at si Suwa, at si Yaguth, at si Ya’uq, at si Nasr (mga pangalan ng mga imahen at rebulto);” |
وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24)
At katotohanang inakay nila ang karamihan sa pagkaligaw. At (o Allah)! “Huwag Kayong magbigay ng dagdag sa Zalimun (mga mapagsamba sa diyus-diyosan, mapaggawa ng kamalian, walang pananalig, atbp.), maliban sa kamalian.” |
مِّمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا (25)
dahilan sa kanilang mga kasalanan sila ay nilunod (sa dilubyo ng baha), at pinag-utusan na magsipasok sa Apoy (ng kaparusahan), at sila ay hindi nakatagpo ng sinuman na makakatulong sa kanila sa halip (bilang kapalit) ni Allah |
وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26)
At si Noe ay nagturing: “Aking Panginoon! Huwag Kayong mag-iwan sa kalupaan ng kahit na isang hindi nananampalataya |
إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27)
Kung sila ay Inyong iwan, ay kanilang ililigaw ang Inyong matatapat na alipin, at sila ay magpapakarami (mga tao) na hindi hihigit pa sa pag- uugali maliban sa kabuktutan at kawalan ng utang na loob |
رَّبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28)
Aking Panginoon! Inyong patawarin ako at ang aking mga magulang, at sa sinuman na pumapasok sa aking tahanan ng may pananalig, at lahat ng mga sumasampalatayang lalaki at sumasampalatayang babae, at huwag Ninyong pagkalooban ang mga tampalasan (ng anuman) maliban sa kapahamakan at pagkawasak!” |
