| قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا (1) אמור: הושרה אליי שקבוצת שדים האזינה ואמרה: אכן שמענו את הקוראן המופלא |
| يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ ۖ وَلَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا (2) הוא מדריך אל דרך היושר והצדק ואנחנו עכשיו מאמינים בו. מעתה לא נייחס שותפים לריבוננו |
| وَأَنَّهُ تَعَالَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا (3) ואכן, שתתעלה אצילותו של אללה, אשר לא לקח לו אישה ולא ילד |
| وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا (4) השוטה שבינינו נהג לומר דברי הבל על אללה |
| وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا (5) ואכן, חשבנו, שלא ידברו אנשים ושדים שקרים על אללה |
| وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا (6) אחדים מבני האנוש היו מחפשים עזרה מאחדים מן השדים, אך הם רק הוסיפו להם חטאים |
| وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا (7) גם הם חשבו כמותכם, שאללה לעולם לא יקים לתחייה אף אחד |
| وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا (8) וניסינו לטפס במעלה הרקיעים שבשמים, אבל הם מלאים שומרים עזים ולהבות |
| وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ ۖ فَمَن يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا (9) ואכן, היינו יושבים על מושבים כדי להקשיב, אך, זה אשר יבקש עכשיו להאזין, ימצא את הלהבות אורבות לו |
| وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا (10) לכן, איננו יודעים אם עונש ממתין לאלה שעל פני האדמה, או שאולי רוצה ריבונם להדריכם אל היושר |
| وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا (11) גם בינינו יש ישרים, ויש גם כאלה שאינם ישרים, וכבר שוסעו דרכינו |
| وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعْجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَلَن نُّعْجِزَهُ هَرَبًا (12) אולם, בזאת אנו בוודאות, שלא נוכל להתנגד לאללה בארץ, ולא נוכל לחמוק ממנו |
| وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَىٰ آمَنَّا بِهِ ۖ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا (13) לכן, כאשר שמענו את ההדרכה האמנו בה, כי המאמין בריבונו אינו פוחד מקיפוח ועוולה |
| وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا (14) בינינו יש מוסלמים, ויש בינינו גם סוסים. המוסלמים מחפשים תמיד את דרך הישר |
| وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا (15) אך, הסוסים ישמשו כחומר הסקה בגיהינום |
| وَأَن لَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاءً غَدَقًا (16) אילו היו ממשיכים בדרך הישר, היינו מורידים להם גשמי ברכה בשפע |
| لِّنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا (17) היינו בוחנים אותם בכך, וכל מי שמפנה עורף לזכר ריבונו, הוא יוליכו אל עונש מחמיר |
| وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (18) הנה המסגדים מיועדים רק לעבודת אללה. לכן, אל תקראו אלא לאללה |
| وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا (19) כאשר קם עבד אללה ופנה אל ריבונו בתפילה, כמעט שרמסו זה את זה בהצטופפם סביב לו |
| قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا (20) אמור: “אני אקרא רק לריבוני ולא אייחס לו שותפים” |
| قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا (21) אמור: “אין בכוחי להזיק או להועיל לכם” |
| قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا (22) אמור: “לא יגן עלי איש מפני אללה, ולא אמצא מפלס מפניו |
| إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا (23) ולא אוכל לעשות דבר, אלא למסור את דברי אללה ולמלא את שליחותו”. המורד באללה ובשליחו, אש גיהינום מזומנת לו, ובה הוא יהיה לעולם ועד |
| حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا (24) כאשר יראו את אשר הובסה להם, יידעו למי יש עוזרים חלשים, ומי הוא נחות מספרית |
| قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا (25) אמור: “איני יודע אם העונש, שנועד לכם, יבוא בקרוב או יעכבו ריבוני למועד רחוק” |
| عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا (26) היודע את הנסתר ולא יגלה לאיש את סודו |
| إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا (27) חוץ מאשר לשליח שהוא בחר, ואשר הוא יציב לו שומרים מלפניו ומאחוריו |
| لِّيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (28) כדי שהוא יידע כי הם מילאו את שליחות ריבונם. והוא הקיף את אשר ברשותם, ויודע הוא את מספרם של כל הדברים |