| إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (1) אכן שלחנו את(הנביא) נוח אל בני עמו ואמרנו לו, “הזהר את בני עמך בטרם יבוא עליהם עונש כואב ״ |
| قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (2) הוא אמר: “הוי בני עמי! אני מזהירכם הגלוי |
| أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ (3) עבדו את אללה ויראו ממנו ושמעו בקולי |
| يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (4) (כדי) שימחל לכם על חטאיכם וייתן לכם עוד קצת זמן עד למועד שנקבע מראש. אולם, כאשר מגיע המועד של אללה, הוא לא יידחה, אילו הייתם יודעים” |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا (5) אמר: “ריבוני! אני קראתי לבני עמי יומם ולילה |
| فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا (6) אך, קריאתי רק הוסיפה להם רצון לברוח ממני |
| وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا (7) ואכן, ככל שקראתי להם למען תמחל להם, שמו אצבעותיהם באזניהם והתעטפו בבגדיהם והמשיכו בסטייתם והתמלאו שאננות |
| ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا (8) קראתי להם בגלוי |
| ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا (9) והזהרתי אותם גם בסתר |
| فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا (10) ואמרתי להם: “בקשו מריבונכם סליחה, כי הוא חנון המרבה למחול” |
| يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا (11) וישלח לכם מן השמים גשמים בשפע |
| وَيُمْدِدْكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا (12) ויעניק לכם רכוש ובנים עם גני עדן ונהרות |
| مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13) למה אינכם רוצים להוקיר (ולכבד) את אללה |
| وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14) אשר ברא אתכם בשלבים שונים |
| أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15) הלא תראו כיצד ברא אללה שבעה רקיעים זה מעל זה |
| وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16) וקבע בהם את הירח להאיר ואת השמש כמנורה |
| وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17) ואללה הצמיח אתכם כצמח מן האדמה |
| ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18) ואליה יחזירכם, ואז יוציאכם ממנה שוב |
| وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19) ואללה פרש לכם את הארץ |
| لِّتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20) למען תעברו בה בשבילים רחבים” |
| قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21) ואמר נוח: “ריבוני! הם לא שמעו בקולי והלכו בעקבות אלה שרכושם ובניהם הוסיפו רק על אובדנם |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22) הם חרשו מזימה נוראה” |
| وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23) ואמרו: “אל תעזבו את אליליכם ואל תעזבו את “וואדה” ולא את “סוא-עא” ולא את “יעוקה” ואת “נסרא” |
| وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24) הם כבר התעו הרבה. אל תוסיף למקפחים דבר מלבד עוד תעייה |
| مِّمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا (25) ובגלל חטאיהם הם הוטבעו, ואחר כך הושלכו אל האש, ולא מצאו להם תומכים כנגד אללה |
| وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26) ואמר נוח: “ריבוני! אל תשאיר על-פני האדמה אף לא אחד מן הכופרים האלה |
| إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27) כי אם תשאירם, יתעו את עבדיך ולא יולידו אלא משחית וכופר |
| رَّبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28) ריבוני! סלח לי ולהוריי ולכל אשר בא אל ביתי והוא מאמין, ולמאמינים ולמאמינות, אך למקפחים אל תוסיף דבר מלבד חורבן והרס מוחלט” |