وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ (1)
Cilaka temen wong kang padha cidra (anggone naker) |
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ (2)
Kang manawa naker saka wong liya (tumrap awake dewe) panakere ganep |
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ (3)
Lan samongsa anaker barang kang bakal ditampakake wong liya, panakere dikurangi dadi gawe patunan |
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ (4)
Wong kang mangkono mau ora ngira yen besuk bakal ditangekake saka pati |
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ (5)
Tumrap dina kang gedhe (qiyamat) |
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (6)
Dinane manungsa padha ngadeg angadep Pangeraning ngalam kabeh |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7)
Temen tulisane lakune para wong ala iku ana pakunjaran (sijjiin) |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8)
Sapa kang nuduhake marang sira pakunjaran (sijjin) iku apa |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (9)
Buku kang ditulis |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (10)
Ing dina iku wong kang maido cilaka banget |
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11)
Kang padha maido marang dina piwales |
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)
Ora ana wong gorohake kajaba sarupane wong kang mlangkah wates anggone dosa |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13)
Manawa diwacakake al-Quran pangucape, "al-Quran iku gaweyane para wong kuna |
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)
Wong kebangeten mau mangsa gelema percaya, malah duraka kang dilakoni mau dadi rereged ing atine |
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ (15)
Temen ing dina iku dheweke padha ketutupan saka pangerane |
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16)
Sawuse mangkono wong mau banjur padha malebu ing neraka jahim |
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (17)
Banjur di dawuhi, "Neraka iki kang padha sira paido biyen |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18)
O, sayekti kitabe para wong tulus iku temen ana panggonan kang luhur |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19)
Lan sapa kang nuduhake sira, apa kang aran panggonan luhur |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ (20)
Kitab kang katulis |
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21)
Para kang keparek (ing Allah) bakal anekseni |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22)
Sayekti para wong tulus iku bakal ana sajeroning nugraha |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (23)
Ana kanthil dhuwur anyawang - nyawang |
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24)
Katon ing wajahe cahyaning nugraha |
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ (25)
Padha pinaringan ngombe omben - omben bening kang diecap |
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26)
Tutupi (mawa) kesturi, mulane para sing nyerempeng angarah lah angaraha iku |
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ (27)
Lan campurane arupa banyu kang turun amrang dheweke saka dhuwur |
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28)
Tuk kang dadi omben - omben para wong kang keparek (maring Allah) |
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)
Sayekti para wong kang padha dosa gawene geguyu para kang angestu |
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30)
Lan samongsa angliwati dheweke padha kedep - kinedhepan |
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ (31)
Lan samangsa bali marang golongane, baline gawe pangeram - eram |
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32)
Lan samangsa ngingetake dheweke, padha kandha, "Wong mukmin iku padha kesasar |
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33)
Mongka ora diutus supaya angreksa marang dheweke |
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34)
Ananging ing dina iki para wong kang angestu padha geguyu para kafir |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ (35)
Linggih ana kanthil deleng sangsarane si kafir |
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36)
sayekti para kafir kapringan piwales miturut apa kang wus padha dilakoni |
