عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
(Пайгамбар) кабагын бүркөп, жүзүн буруп алды |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
алдына (маселе сурап ) сокур киши келгенде |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
(О, Мухаммад!) Сен кайдан билесиң, ал (сокур киши жаман кулк-мүнөздөрдөн) тазадыр |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
Же болбосо, (Аллаһ Тааланы) эскерээр, анан эскермеси ага пайда берээр |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
Ал эми, муктаж эмес адам(дар келгенде) |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
сен ошо(лор)го бурулуп алдың |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
(Бирок), алардын тазарбай (ыйманга келбей) калуусуна сен жоопкер эмессиң |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
Ал эми, сага чуркап келген (сокур ) адам |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
(Аллаһтан жана Кыямат күндөн) коркот эле |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
Сен ага көңүл бурбай, (башкалар менен алагды болуп) калдың |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
Жок! (О, Мухаммад! Эми андай кылбагын!) Бул (аяттар сага Аллаһ тарабынан) эскерме-сабак |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
Ким кааласа — аны эскерет |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
(Аяттар Лавхул Махфуз деп аталган) Улук Барактар да |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
(Лавхул Махфуз) Таза—-Пакиза (жана кадыр баркы) Жогору |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
(Жана) периштелердин колунда |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
(Алар) Өтө улук, аябай таза (ишенимдүү) |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
Наалаты инсан! Аны эмне (мынчалык) аша чапкан каапырга айлантты |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
Ал (Аллаһ) аны эмнеден жаратты эле |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
Бир тамчы суудан жараткан! Анан аны(н жаралуу баскычтарын өлчөп,) тагдыр кылган |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
Андан кийин (бул дүйнөгө келгенде) ага жолдорду? оңой кылып берди |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
Андан соң анын жанын алып, мүрзөгө койду |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
Андан соң Өзү каалаган кезде (Кыяматта) кайрадан тирилтип алат |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
Жок! Ал өзүнө (Аллаһ) буюрган парыздарды эч аткарбады |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
Эми, инсан (бой көтөрө бербей) өзүнүн тамак-ашына карабайбы |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
Сууну (асмандан) мол-көл кылып мына Биз жаадырдык |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
Андан соң жерди жарып |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
(Ар түрдүү) данды (жана өсүмдүктөрдү) өндүрдүк |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
Жүзүмдөрдү, көк чөптөрдү |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
Зайтундарды, курмаларды |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
Коюу бактарды |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
Мөмө-жемиштерди, жашылчаларды |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
Силер жана чарба айбандарыңар пайдалангыла деп |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
Эми, качан (кулактарды) тундуруучу (Кыяматтагы) айкырык (Сур кернейинин экинчи тартылуусу) келгенде |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
Ал күнү киши өзүнүн ага-инисинен качып калат |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
Апасы менен атасынан дагы |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
Аялы менен балдарынан дагы |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
(Анткени) ал күнү ар бир адам үчүн аны (башкаларга) көңүл бурдурбай коё турган (өтө оор) абал болот |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
Ал күнү (ыймандуу) жүздөр албырып |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
күлүп-жайнап, кубанычтуу |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
(ыймансыз) жүздөрдү ал күндө чаң-тозон каптап |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
караңгылык ороп алат |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
Дал ошолор каапыр, шүкүрсүз адамдар |
