عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
ڕووی گرژکردو ڕووی وه‌رگێڕا (مه‌به‌ست پێغه‌مبه‌ره (صلی الله علیه وسلم) کاتێك (عبدالله ی کوڕی ام مکتوم) که ئیماندارێکی نابینابوو هات بۆ خزمه‌تی، ئه‌ویش هه‌ندێك له سه‌رانی قوره‌یشی کۆ کردبۆوه به ئومێدی هیدایه‌تیان، عبدالله وتی: ئه‌ی پێغه‌مبه‌ری خوا، خوا چی فێرکردوویت منیش فێر بکه، پێغه‌مبه‌ر (صلی الله علیه وسلم) پێی ناخۆش بوو که قسه‌کانی پێ ده‌بڕێت، له‌به‌رئه‌وه ڕووی گرژکرد و ڕووی وه‌رگێڕا. بۆیه سه‌ره‌تای ئه‌م سووره‌ته دابه‌زی که گله‌ییه له پێغه‌مبه‌ر (صلی الله علیه وسلم) |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
له‌به‌رئه‌وه‌ی نابیناکه هات بۆ لای |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
جا تۆ چوزانیت به‌ڵکو ئه‌و هاتبێت تا دڵ و ده‌روونی خاوێن بکاته‌وه |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
یاخود ئامۆژگاری وه‌ربگرێت، تا ئامۆژگاریه‌که سوودی پێبگه‌یه‌نێت |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
به‌ڵام ئه‌وه‌ی که خۆی بێ نیاز نیشان ده‌دات و نایه‌وێت ڕێنموومایی وه‌ربگرێت |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
تۆ له‌گه‌ڵ ئه‌ودا کۆده‌بیته‌وه و گرنگی به‌و ده‌ده‌یت و ڕوو له‌و ده‌که‌یت |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
جا تۆ هیچ گوناهبار نابیت که ئه‌و ئیمانی نه‌وێت و پاك و پوخته‌کردنی ده‌روونی نه‌وێت |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
به‌ڵام ئه‌وه‌ی که خۆی هاتوه‌ته لات و کۆشش ده‌کات و مه‌به‌ستێتی که شاره‌زای به‌رنامه‌ی خوا ببێت |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
له‌کاتێکدا ئه‌و له خوا ده‌ترسێت |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
ئه‌وه تۆ گوێ به‌و ناده‌یت و خۆتی لێ بێ ئاگا ده‌که‌یت |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
نه‌خێر وامه‌که‌و وامه‌به، چونکه به‌ڕاستی ئه‌م ئایه‌تانه، ئه‌م سوره‌ته، یادخستنه‌وه و ئامۆژگاریه |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
جا که‌سێك بیه‌وێت ڕێنموویی وه‌رگرێت، ئه‌وه یادی ده‌کات |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
(ئه‌و قورئانه) له چه‌ندین لاپه‌ڕه‌ی به‌ڕێزو پیرۆزدا هه‌ڵگیراوه و له (لوح المحفوظ) وه‌رگیراوه |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
که به‌رزو بڵند و پاك و خاوێنن |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
به‌ده‌ستی فریشته نووسه‌ره‌کان |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
که به‌ڕێزو خواناس و ملکه‌چ و فه‌رمانبه‌رداران |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
ئه‌ی ئاده‌میزاد، به‌کوشت بچیت، چه‌نده کافره، سپڵه‌یه، چه‌نده خوانه‌ناس و یاخیه، یاخود به‌کوشت چێت ئاده‌میزاد چی وای لێکردووه که کافر بێت؟! چ پاساوێکی هه‌یه بۆ خوانه‌ناسی و یاخی بوون |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
(بۆ بیرناکاته‌وه) خوا له‌چی دروستی کردووه؟ |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
له نوتفه‌یه‌ك (له خاڵێکی زۆر بچووك که به چاو نابینرێت) دروستی کردووه و هه‌موو ئه‌ندامانی ده‌ر و ناوی پێ به‌خشیوه و ئه‌ندازه‌گیری وردی له دروستکردنیدا ئه‌نجام داوه، (کات و شوێنی له‌دایکبوونی و مردنی بۆ دیاری کردووه) |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
له‌وه‌ودوا ژیانی بۆ ئاسان کردووه و سه‌رپشکی کردووه له په‌یڕه‌وی کردنی ڕێگه‌ی چاکه یان خراپه، ئیمان یان کوفر، (دوای ئه‌وه‌ی که ده‌ست نیشانی هه‌ردووکیانی بۆ کردووه و سه‌ره‌نجامی ڕوون کردۆته‌وه) |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
له‌وه‌ودوا ده‌یمرێنێت و ده‌یخاته ناو گۆڕه‌وه |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
پاشان کاتێك بیه‌وێت زیندووی ده‌کاته‌وه |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
به‌ڕاستی، ئه‌وه‌ی که خوا فه‌رمانی پێداوه هێشتا ئاده‌میزاد به‌جێی نه‌هێناوه |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
ده‌با ئاده‌میزاد سه‌یری خواردنه‌که‌ی بکات و سه‌رنجی بدات و بیری لێ بکاته‌وه |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
بێگومان ئێمه ئاومان بۆ دابارانده‌وه‌ته خواره‌وه، چۆن دابارینێت |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
له‌وه‌ودوا زه‌ویمان بۆ له‌ت له‌ت به چه‌که‌ره‌ی ناسکی ڕووه‌ك |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
ئینجا دانه‌وێڵه‌مان تێادا ڕوواند |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
هه‌روه‌ها ترێ و سه‌وزه‌مان |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
هه‌روه‌ها زه‌یتوون و دارخورمایش |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
باخچه‌ی ده‌وره‌دراو به دارخورما یان دره‌ختی تر، یاخود باخی چڕو پڕ |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
جۆره‌ها میوه، هاوڕێ له‌گه‌ڵ هه‌موو ئه‌و گژو گیایانه‌ی که خواکرده و ماڵات ده‌یخوات له له‌وه‌ڕگاکاندا |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
(هه‌موو ئه‌مانه ئاماده‌مان کردووه) تا خۆتان و ماڵاته‌کانتان سوودی لێ وه‌ربگرن |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
جا کاتێك قیامه‌ت به‌رپا بوو به‌هۆی ده‌نگێکی به‌هێزی گوێ کپ که‌ره‌وه |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
ئه‌و ڕۆژه (هێنده سامناکه) برا له‌ده‌ست براکه‌ی هه‌ڵدێت و ڕاده‌کات و خۆی لێ ده‌شارێته‌وه |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
هه‌روه‌ها له‌ده‌ست دایك و باوکی |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
له‌ده‌ست هاوسه‌رو کوڕه‌کانی |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
له‌و ڕۆژه‌دا هه‌رکه‌سێك له‌وانه ئه‌وه‌نده سه‌رگه‌رمی کێشه‌ی خۆیه‌تی، ناتوانێت فریای که‌سی تر بکه‌وێت |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
له‌و ڕۆژه‌دا ڕووخسارانێك گه‌ش و جوان و ڕوون و شادن |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
ده‌م پێکه‌نینن، مژده و شادییان لێ ده‌دره‌وشێته‌وه |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
له‌و ڕۆژه‌دا ڕووخسارانێکیش هه‌ن که گژو تاڵ و تۆزاوی و په‌ست غه‌مگینن |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
دێزی و ڕه‌شی و تاریکی دایپۆشیوون |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
ئا ئه‌وانه بێ باوه‌ڕو خوانه‌ناس و تاوانبارو گوناهکاره‌کانن |
