وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
Се колнам во ноќта кога темнините ги распостила |
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
и во денот кога ќе се раздени |
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (3)
и во Тој што машко и женско создава |
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
вашиот труд навистина е различен |
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
На тој што дава и што не греши |
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
и тоа најубавото што го смета за вистинито |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
нему џеннет ќе му подготвиме |
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
а на тој што е скржав и се чувствува независен |
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
и тоа најубавото што го смета за лажно |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
нему џехеннемот ќе му го подготвиме |
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
и имотот, кога ќе умре, нема да му користи |
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
Ние сме должни да укажеме на Вистинскиот пат |
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
и единствено Нам ни припаѓаат оној и овој свет |
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
Затоа ве опоменувам со огнот распален |
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)
во којшто само несреќникот ќе влезе |
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)
тој што ќе негира и главата од вистината ќе ја врти |
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
А далеку од него ќе биде богобојазниот |
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)
тој што од имотот свој ќе дава, за да се исчисти |
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)
не очекувајќи со благодарност да му се возврати |
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)
туку единствено копнеејќи по Лицето на Господарот свој Севишен |
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)
и тој навистина задоволен ќе биде |
