عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
ਉਸ ਨੇ ਮੱਥੇ ਤਿਉੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਾਈਆਂ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਫੇਰ ਲਿਆ। |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
ਇਸ ਗੱਲ ਲਈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਕੌਲ ਅੰਨ੍ਹਾਂ ਆਇਆ। |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕਿ ਉਹ ਸੁਧਰ ਜਾਵੇ। |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
ਜਾਂ ਉਹ ਉਪਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸੁਣੇ ਅਤੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਆ ਜਾਵੇ। |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਵਰਤਦਾ ਹੈ। |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚ ਪਏ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
ਹਾਲਾਂਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਨਾ ਸੁਧਰੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਹੀਂ। |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
ਅਤੇ ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਕੌਲ ਭੱਜਦਾ ਹੋਇਆ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
ਅਤੇ ਉਹ ਡਰਦਾ ਹੈ। |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨਾਲ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਵਰਤਦੇ ਹੋ। |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਤਾਂ ਇੱਕ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ। |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
ਸੋ ਜਿਹੜਾ ਚਾਹੇ ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੇ। |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
ਉਹ ਅਜਿਹੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਸਹੀਫ਼ਿਆਂ (ਗ੍ਰੰਥਾਂ) ਵਿਚ ਹੈ। |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
ਜਿਹੜੇ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਹਨ। |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
ਲਿਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ। |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
ਇੱਜ਼ਤਦਾਰ ਅਤੇ ਨੇਕ। |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
ਬੁਰਾ ਹੋਵੇ ਮਨੁੱਖ ਦਾ, ਉਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ (ਨਾ-ਸ਼ੁਕਰਾ) ਹੈ। |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਲਾਹ ਨੇ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
ਇੱਕ ਬੂੰਦ ਤੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਉਸ ਲਈ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਠਹਿਰਾਇਆ। |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
ਫਿਰ ਉਸ ਲਈ ਰਸਤਾ ਸੌਖਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦਿੱਤੀ, ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕਬਰ ਵਿਚ ਲੈ ਗਿਆ। |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਚਾਹੇਗਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁੜ ਜੀਵਿਤ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ। |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨੇ ਉਹ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ' ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਦਾ ਅੱਲਾਹ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਸੀ। |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
ਸੋ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਦੇਖੇ। |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
ਅਸੀਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਾਣੀ ਵਰਸਾਇਆ। |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਪਾੜਿਆ। |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
ਫਿਰ ਉਸ ਵਿਚ ਅਨਾਜ ਉਗਾਇਆ। |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
ਅੰਗੂਰ ਅਤੇ ਤਰਕਾਰੀਆਂ। |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
ਜੈਤੂਨ ਅਤੇ ਖੰਜੂਰ। |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
ਅਤੇ ਸੰਘਣੇ ਬਾਗ਼। |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
ਫ਼ਲ ਅਤੇ ਹਰਿਆਲੀ। |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
ਤੁਹਾਡੇ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਲਈ ਜੀਵਨ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ (ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ)। |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
ਸੋ ਜਦੋਂ (ਕਿਆਮਤ ਦਾ) ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲਾ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਉਹ ਸ਼ੋਰ ਹੋਵੇਗਾ। |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
ਜਿਸ ਦਿਨ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਤੋਂ (ਦੂਰ) ਭੱਜੇਗਾ। |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਤੋਂ। |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਤੋਂ। |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਰੇਕ ਬੰਦਾ ਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਅਜਿਹਾ ਫਿਕਰ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਹੜਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੂਸਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬੇਪਰਵਾਹ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ। |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
ਕੁਝ ਚਿਹਰੇ ਉਸ ਦਿਨ ਚਮਕ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ। |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਾਣਦੇ ਹੋਏ। |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
ਅਤੇ ਉਸ ਦਿਨ ਕੁਝ ਚਿਹਰਿਆਂ ਤੇ ਧੂੜ ਮਿੱਟੀ ਉੱਡ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ। |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਕਾਲਖ ਛਾਈ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ। |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
ਇਹ ਹੀ ਲੋਕ ਢੀਠ ਅਵੱਗਿਆਕਾਰੀ ਹਨ। |
