طه (1)
Ta. Ha |
مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ (2)
Nie zesłalismy ci Koranu,. abys był nieszczesliwy |
إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ (3)
Lecz jako napomnienie dla tego, kto sie obawia |
تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى (4)
Jako objawienie Tego, ktory stworzy ziemie i niebiosa wyniosłe |
الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ (5)
Miłosierny umocnił sie na tronie |
لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَىٰ (6)
Do Niego nalezy: to, co jest w niebiosach, to, co jest na ziemi, to, co jest miedzy nimi, i to, co jest pod ziemia |
وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى (7)
I jesli bedziesz mowił głosno... - przeciez On zna i tajemnice,' i to, co jest najbardziej skryte |
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ (8)
Bog! Nie ma boga, jak tylko On! Do Niego naleza najpiekniejsze imiona |
وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (9)
Czy doszło do ciebie opowiadanie o Mojzeszu |
إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى (10)
Oto zobaczył on ogien i powiedział do swojej rodziny: "Pozostancie! Zauwazyłem ogien, byc moze, przyjde do was z głownia albo znajde dzieki temu ogniowi dobra droge |
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يَا مُوسَىٰ (11)
A kiedy podszedł do niego, usłyszał zawołanie: "O Mojzeszu |
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (12)
Zaprawde, Ja jestem twoim panem! Zdejme twoje sandały! Jestes w swietej dolinie Tuwa |
وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَىٰ (13)
Ja ciebie wybrałem; posłuchaj tego, co ci bedzie objawione |
إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي (14)
Zaprawde, Ja jestem Bogiem! Nie ma boga, jak tylko Ja! Czcij Mnie wiec i odprawiaj modlitwe, wspominajac Mnie |
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ (15)
Zaprawde, Godzina nadchodzi! Gotow jestem utrzymac ja w ukryciu, aby kazda dusza otrzymała nagrode za to, o co sie pilnie stara |
فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَن لَّا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰ (16)
Niech nie odsunie cie od niej ten, kto w nia nie wierzy, ten, kto idzie za swoimi namietnosciami, bo inaczej sie zgubisz |
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَىٰ (17)
Co ty masz w prawej rece, Mojzeszu |
قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ (18)
Powiedział: "To jest moja laska, na ktorej sie opieram, i stracam za jej pomoca liscie dla moich owiec; oddaje mi ona jeszcze inne przysługi |
قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَىٰ (19)
Powiedział Bog: "Rzuc ja, o Mojzeszu |
فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰ (20)
On rzucił ja i oto stała sie wezem, ktory pełzał |
قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَىٰ (21)
Powiedział: "Chwyc go! Nie obawiaj sie! My przywrocimy go do jego pierwszego stanu |
وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَىٰ (22)
Przycisnij reke do twego boku; ona wyjdzie biała bez zadnej szkody. To drugi znak |
لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى (23)
Majacy pokazac ci niektore z Naszych wielkich znakow |
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (24)
Idz do Faraona, on przeciez jest buntownikiem |
قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي (25)
Powiedział: "Panie moj! Rozszerz moje piersi |
وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي (26)
I ułatw moje zadanie |
وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي (27)
Rozwiaz wezeł mojego jezyka |
يَفْقَهُوا قَوْلِي (28)
Aby oni pojeli moja mowe |
وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي (29)
Daj mi pomocnika z mojej rodziny |
هَارُونَ أَخِي (30)
Aarona, mojego brata |
اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي (31)
Wzmocnij przez niego moja siłe |
وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي (32)
Uczyn go wspołtowarzyszem w mojej sprawie |
كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا (33)
Abysmy wysławiali Ciebie wielekroc |
وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا (34)
I abysmy wielekroc Ciebie wspominali |
إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا (35)
Zaprawde, Ty widzisz nas doskonale |
قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَىٰ (36)
Powiedział: "Zostało ci dane, o Mojzeszu, to, o co prosiłes |
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَىٰ (37)
Juz innym razem okazalismy ci dobroc |
إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰ (38)
Kiedy objawilismy twojej matce to, co było objawione |
أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَعَدُوٌّ لَّهُ ۚ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَيْنِي (39)
Wrzuc go do skrzyni, potem wrzuc go w morze i niech morze wyrzuci go na brzeg. Niech zabierze go Moj i jego wrog! I skierowałem na ciebie Moja miłosc, abys został ukształtowany na Moich oczach |
إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ مَن يَكْفُلُهُ ۖ فَرَجَعْنَاكَ إِلَىٰ أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ ۚ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا ۚ فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَىٰ قَدَرٍ يَا مُوسَىٰ (40)
Oto przechodziła twoja siostra i powiedziała: "Czy moge wskazac wam kogos, kto by sie o niego zatroszczył? Wtedy zwrocilismy cie twojej matce, aby doznało ochłody jej oko i aby sie nie smuciła. Ty zabiłes pewnego człowieka, a My wybawilismy cie od utrapienia i zesłalismy na ciebie ciezkie proby. Pozostawałes przez lata wsrod ludu Madian. Nastepnie powrociłes, o Mojzeszu, na zasadzie postanowienia |
وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي (41)
Ja wybrałem ciebie dla Siebie |
اذْهَبْ أَنتَ وَأَخُوكَ بِآيَاتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي (42)
Idzcie, ty i twoj brat, z Moimi znakami! Nie słabnijcie we wspominaniu Mnie |
اذْهَبَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (43)
Idz do Faraona, on jest buntownikiem |
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَىٰ (44)
Przemowcie do niego mowa łagodna! Byc moze, on sie zastanowi albo dozna obawy |
قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطْغَىٰ (45)
Oni powiedzieli: "O Panie nasz! My przeciez boimy sie, ze on rozgniewa sie na nas albo okaze sie tyranem |
قَالَ لَا تَخَافَا ۖ إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَىٰ (46)
Powiedział: "Nie obawiajcie sie! Zaprawde, Ja jestem z wami - słysze i widze |
فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ ۖ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ ۖ وَالسَّلَامُ عَلَىٰ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَىٰ (47)
Idzcie wiec do niego i powiedzcie: My jestesmy posłancami twego Pana. Odpraw wiec z nami synow Izraela i nie karz ich! Przyszlismy do ciebie ze znakiem od twego Pana. Pokoj temu, kto idzie droga prosta |
إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (48)
Zostało nam przeciez objawione, ze kara na pewno spadnie na tego, kto zadaje kłam i odwraca sie |
قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَا مُوسَىٰ (49)
On powiedział: "A kto jest waszym Panem, o Mojzeszu |
قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَىٰ كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَىٰ (50)
Powiedział: "Pan nasz to Ten, ktory dał kazdej rzeczy kształt, nastepnie poprowadził droga prosta |
قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَىٰ (51)
On powiedział: "A co jest z pierwszymi pokoleniami |
قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ ۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى (52)
Powiedział: "Wiedza o nich jest u mojego Pana - w Ksiedze. Nie bładzi moj Pan i nie zapomina |
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّىٰ (53)
On jest Tym, ktory uczynił dla was ziemie kolebka i dla was wytyczył na niej drogi, i spuscił z nieba wode. I wyprowadzilismy dzieki niej wszelkie pary roznych roslin |
كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُولِي النُّهَىٰ (54)
Jedzcie i popasajcie wasze stada! Zaprawde, w tym sa znaki dla ludzi obdarzonych rozumem |
۞ مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ (55)
Z ziemi was stworzylismy i sprawimy, iz do niej powrocicie i z niej was wyprowadzimy po raz drugi |
وَلَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ (56)
I pokazalismy Faraonowi wszystkie Nasze znaki, lecz on uznał je za kłamstwo i odrzucił |
قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَىٰ (57)
Powiedział: "Czy przyszedłes do nas, by wyprowadzic nas z naszej ziemi swoimi czarami, o Mojzeszu |
فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنتَ مَكَانًا سُوًى (58)
My rowniez pokazemy ci podobne czary! Naznacz wiec dla nas i dla ciebie czas spotkania, ktorego ani my nie naruszymy, ani ty - i miejsce odpowiednie |
قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَن يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى (59)
Powiedział: "Wasze spotkanie niech nastapi w dniu swieta i niech sie ludzie zgromadza w biały dzien |
فَتَوَلَّىٰ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ أَتَىٰ (60)
Wtedy odwrocił sie Faraon i zebrał swoja chytrosc; potem przyszedł |
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُم بِعَذَابٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَىٰ (61)
Powiedział do nich Mojzesz: "Biada wam! Nie wymyslajcie przeciw Bogu kłamstwa, bo On zniszczy was kara! Oszukał sie ten, kto wymyslił kłamstwo |
فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَىٰ (62)
I prowadzili spor miedzy soba w tej sprawie, i zachowali w tajemnicy te tajna dyspute |
قَالُوا إِنْ هَٰذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَىٰ (63)
Mowili oni: "Ci dwaj to sa tylko czarownicy, ktorzy chca was wyprowadzic z waszej ziemi za pomoca swoich czarow i zniszczyc wasza przykładna droge |
فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا ۚ وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَىٰ (64)
Zbierzcie wiec wasza chytrosc, przybywajcie w szeregu! Szczesliwy bedzie dzisiaj ten, kto wezmie gore |
قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَإِمَّا أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ (65)
Powiedzieli oni: "O Mojzeszu! Albo rzuc ty, albo my rzucimy pierwsi |
قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ (66)
Powiedział: Owszem! Rzucajcie!" I wydało sie jemu, ze ich sznury i laski poruszaja sie na skutek ich czarodziejstwa |
فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُّوسَىٰ (67)
I Mojzesz poczuł w swojej duszy strach |
قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ الْأَعْلَىٰ (68)
Powiedzielismy mu: "Nie obawiaj sie! Ty bedziesz tym,. ktory wezmie gore |
وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَىٰ (69)
Rzuc to, co masz w twojej prawicy, a ono połknie to, co oni sporzadzili. To, co oni sporzadzili, to tylko podstep czarownika; a czarownik nie bedzie miał szczescia, gdziekolwiek sie uda |
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ (70)
Wtedy czarownicy rzucili sie, wybijajac pokłony, i powiedzieli: "Juz uwierzylismy w Pana Aarona i Mojzesza |
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ ۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ (71)
Powiedział Faraon: "Uwierzyliscie w Niego, zanim ja wam pozwoliłem. On jest pewnie waszym mistrzem, ktory z nas jest mocniejszy i wytrwawszy Zaprawde, kaze wam obciac reke i noge - naprzemianlegle - i rozkaze was ukrzyzowac na pniach drzewa palmowego. Wtedy dowiecie sie bez watpienia, ktory z nas jest mocniejszy i wytrwawszy w znoszeniu kary |
قَالُوا لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِي هَٰذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (72)
Oni powiedzieli: "My nie bedziemy przedkładac ciebie nad te jasne dowody i nad Tego, ktory nas stworzył. Rozstrzygnij wiec to, co masz rozstrzygnac! Ty mozesz rozstrzygac tylko o zyciu na tym swiecie |
إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّهُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (73)
Uwierzylismy w naszego Pana, aby On nam przebaczył nasze grzechy i te czary, do ktorych nas zmusiłes. Bog jest lepszy i bardziej trwały |
إِنَّهُ مَن يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (74)
Zaprawde, tego, kto przychodzi do swego Pana jako grzesznik, czeka Gehenna! On tam ani nie umiera, ani nie zyje |
وَمَن يَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ (75)
A ten, kto przychodzi do Niego jako wierzacy i kto pełnił dobre dzieła - dla takich beda stopnie wyniosłe |
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ مَن تَزَكَّىٰ (76)
Ogrody Edenu, gdzie w dole płyna strumyki; oni tam beda przebywac na wieki! To jest zapłata dla tego, ktory sie oczyscił |
وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَىٰ (77)
Objawilismy Mojzeszowi: "Wyrusz noca ze swoimi sługami i wytycz dla nich w morzu droge sucha! Nie obawiaj sie pogoni i nie lekaj sie |
فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُم مِّنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ (78)
I Faraon scigał ich ze swoimi wojskami, lecz pokryła ich otchłan morza |
وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَىٰ (79)
Faraon wprowadził swoj lud w bład i nie skierował go na droge prosta |
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ (80)
O synowie Izraela! My uratowalismy was od waszych wrogow i naznaczylismy wam spotkanie na prawym stoku gory; zesłalismy wam manne i przepiorki |
كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي ۖ وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَىٰ (81)
Jedzcie te dobre rzeczy, w ktore was zaopatrzylismy, i nie przebierajcie w tym miary, bo inaczej spadnie na was Moj gniew! A na kogo spadnie Moj gniew, ten juz jest zgubiony |
وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ (82)
Zaprawde, Ja przebaczam temu, kto sie nawraca skruszony, wierzy i czyni dobro, i idzie droga prosta |
۞ وَمَا أَعْجَلَكَ عَن قَوْمِكَ يَا مُوسَىٰ (83)
A co cie skłoniło do pospiesznego oddalenia sie od twego ludu, o Mojzeszu |
قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَىٰ أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ (84)
Powiedział: "Oni ida moimi sladami. Ja sie spieszyłem do Ciebie, moj Panie, abys był zadowolony |
قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِن بَعْدِكَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ (85)
Powiedział Bog: "Zaprawde, wystawilismy na probe twoj lud, po twoim odejsciu, i wprowadził go w bład As-Samiri |
فَرَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا ۚ أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِي (86)
I Mojzesz powrocił do swego ludu gniewny, strapiony. Powiedział on: "O ludu moj! Czy wasz Pan nie dał wam pieknej obietnicy? Czy zbyt długie dla was było przymierze? Czy tez pragneliscie, aby spadł na was gniew waszego Pana? Naruszyliscie dana mi obietnice |
قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِّن زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَٰلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ (87)
Oni powiedzieli: "My wcale nie naruszylismy z własnej woli tobie danej obietnicy. Lecz zostalismy zmuszeni do dostarczenia ciezkich ładunkow ozdob nalezacych do ludu i rzucilismy je; i podobnie uczynił As-Samiri |
فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَٰذَا إِلَٰهُكُمْ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ (88)
On utworzył dla nich cielca w prawdziwej postaci, pobekujacego. Oni powiedzieli: "To jest wasz Bog i Bog Mojzesza, lecz on zapomniał |
أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلًا وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا (89)
A czy oni nie widzieli, ze ten cielec nie odpowiadał im zadnym słowem; i nie przynosił im ani zadnej szkody, ani zadnego pozytku |
وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ ۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَٰنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوا أَمْرِي (90)
Powiedział im juz poprzednio Aaron: "O ludu moj! Zostaliscie tylko wystawieni na probe przez tego cielca. Lecz, zaprawde, wasz Pan jest Miłosierny! Postepujcie wiec za mna i słuchajcie mojego rozkazu |
قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّىٰ يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَىٰ (91)
Oni powiedzieli: " My nie przestaniemy go czcic dopoki nie powroci do nas Mojzesz |
قَالَ يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا (92)
Powiedział Mojzesz: "O Aaronie! Co tobie przeszkodziło - kiedy widziałes, ze oni zeszli z drogi |
أَلَّا تَتَّبِعَنِ ۖ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي (93)
Iz nie poszedłes ze mna? Czy zbuntowałes sie przeciw memu rozkazowi |
قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلَا بِرَأْسِي ۖ إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (94)
On powiedział: " O synu mojej matki! Nie bierz mnie ani za moja brode, ani za głowe! Obawiałem sie, abys nie powiedział: Rozdzieliłes synow Izraela i nie strzegłes mojego słowa |
قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ (95)
Powiedział: "A co ty masz do powiedzenia, As-Samiri |
قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي (96)
Powiedział: "Ja widziałem to, czego oni. nie widzieli. Wziałem garsc prochu ze sladow posłanca i rzuciłem. Tak podszepneła mi moja dusza |
قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ ۖ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَّن تُخْلَفَهُ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ إِلَٰهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًا ۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا (97)
Powiedział: "Idz sobie! I, zaprawde, powinienes w tym zyciu mowic: "Nie dotykajcie mnie! Tobie bedzie naznaczony czas spotkania, ktorego nie bedziesz mogł uniknac. Popatrz na twego boga, ktoremu sie kłaniałes! Zaprawde, my go spalimy, nastepnie rozrzucimy całkowicie jego prochy w morzu |
إِنَّمَا إِلَٰهُكُمُ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا (98)
Waszym bogiem jest tylko Bog! Nie ma boga, jak tylko On! On obejmuje wiedza kazda rzecz |
كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِن لَّدُنَّا ذِكْرًا (99)
W ten sposob opowiadamy ci historie, ktore juz mineły |
مَّنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100)
Kto sie od niego odwroci, ten, zaprawde, poniesie ciezar w Dniu Zmartwychwstania |
خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101)
Oni poniosa go na wieki. A jakze to zły dla nich ciezar w Dniu Zmartwychwstania |
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102)
W tym Dniu, kiedy zadma w trabe i My zbierzemy grzesznikow, niebieskookich |
يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103)
Oni beda mowic szeptem miedzy soba: "Przebywaliscie tylko dziesiec |
نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104)
My wiemy lepiej, co oni beda mowic, kiedy ten, ktory najprzykładniej postepował, powie: "Wy przebywaliscie tylko jeden dzien |
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105)
Oni zapytaja ciebie o gory. Wiec powiedz: "Twoj Pan całkowicie zamieni je w proch |
فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106)
On pozostawi ziemie pusta rownina |
لَّا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107)
I nie zobaczysz na niej ani krzywizny, ani nierownosci |
يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108)
Tego Dnia oni pojda za nawołujacym, ktory nie ma w sobie zadnej krzywizny; przycichna głosy wobec Miłosiernego i usłyszysz tylko szeptanie |
يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109)
Tego Dnia nie pomoze wstawiennictwo; chyba jedynie tego, komu sprzyja Miłosierny, i jesli to wstawiennictwo Jemu sie spodoba |
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110)
On zna to, co przed nimi i co za nimi, a oni nie obejmuja tego swoja wiedza |
۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111)
Twarze korza sie przed Zyjacym, Trwajacym! Zawiedziony bedzie ten, kto sie obciazył niesprawiedliwoscia |
وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112)
A kto czyni dobre dzieła i jest wierzacym, ten nie boi sie niesprawiedliwosci ani ucisku |
وَكَذَٰلِكَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113)
I tak zesłalismy mu Koran arabski, i wyłozylismy w nim grozby. Byc moze, oni beda bogobojni albo odnowi on w nich napomnienie |
فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ ۖ وَقُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا (114)
Wyniosły jest Bog - Krol, Prawda! Nie spiesz sie z Koranem, dopoki nie zostanie dla. ciebie zakonczone jego objawienie! I powiedz: "Panie moj! Pomnoz moja wiedze |
وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا (115)
Zawarlismy niegdys przymierze z Adamem, lecz on zapomniał; nie znalezlismy w nim stałosci |
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ (116)
Kiedy powiedzielismy aniołom: "Oddajcie pokłon Adamowi!" - oni pokłonili sie, z wyjatkiem Iblisa; ten odmowił |
فَقُلْنَا يَا آدَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوٌّ لَّكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَىٰ (117)
Wtedy powiedzielismy: "O Adamie! Zaprawde, to jest nieprzyjaciel, dla ciebie i dla twojej zony. Niechaj on ciebie nie wyprowadzi z ogrodu, bo bedziesz nieszczesliwy |
إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعْرَىٰ (118)
Ty nie bedziesz tam odczuwał głodu; nie bedziesz nagi |
وَأَنَّكَ لَا تَظْمَأُ فِيهَا وَلَا تَضْحَىٰ (119)
Nie bedziesz tam cierpiał od zaru słonca |
فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَىٰ (120)
I szatan podszepnał mu pokuse, mowiac: "O Adamie! czyz mam ci wskazac drzewo wiecznosci i krolestwo nieprzemijajace |
فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ۚ وَعَصَىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَىٰ (121)
I zjedli obydwoje z niego, i ujrzeli swoja nagosc, i zaczeli przysposabiac dla siebie liscie z ogrodu. Adam zbuntował sie przeciwko swemu Panu i zbładził |
ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدَىٰ (122)
Potem wybrał go jego Pan, przebaczył mu i poprowadził droga prosta |
قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَىٰ (123)
Powiedział Bog: "Idzcie precz oboje! Jedni dla drugich jestescie wrogami! Z pewnoscia przyjdzie do was ode Mnie droga prosta." Kto bedzie postepował Moja droga prosta, ten nie zabładzi i nie bedzie nieszczesliwy |
وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ (124)
A kto odwroci sie od Mojego napomnienia, ten, zaprawde, bedzie miał zycie nedzne i My wskrzesimy go jako slepego w Dniu Zmartwychwstania |
قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا (125)
On bedzie mowił: "Panie moj! Dlaczego wskrzesiłes mnie slepym, przeciez byłem dobrze widzacym |
قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنسَىٰ (126)
On powie: "Tak jak ty zapomniałes Nasze znaki, kiedy one przyszły do ciebie, tak dzisiaj sam jestes zapomniany |
وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ ۚ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰ (127)
W ten sposob My płacimy temu, kto przekroczył granice i nie uwierzył w znaki swego Pana. A kara zycia ostatecznego jest z pewnoscia ciezsza i długotrwała |
أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُولِي النُّهَىٰ (128)
Czy nie naprowadziło ich na droge prosta to, iz wytracilismy przed nimi wiele pokolen, po ktorych domostwach oni chodza? Zaprawde, w tym sa znaki dla ludzi rozumnych |
وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى (129)
I jesliby nie słowo, ktore juz wczesniej wyszło od twego Pana, l wyznaczony termin - to spotkałoby ich nieuniknione |
فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا ۖ وَمِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ (130)
Znos cierpliwie to, co oni mowia, i głos chwałe twego Pana przed wschodem słonca i przed jego zachodem! I podczas nocy wysławiaj Go! I na krancach dnia |
وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (131)
I nie wytezaj swoich oczu na to, co dalismy w uzywanie niektorym sposrod nich - kwiat zycia na tym swiecieA by doswiadczyc ich. Zaopatrzenie twego Pana jest lepsze i dłuzej trwajace |
وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ (132)
Nakaz swojej rodzinie modlitwe i badz w niej wytrwały! My nie zadamy od ciebie zadnego zaopatrzenia; to My damy tobie zaopatrzenie! A ostateczny wynik przypada bogobojnosci |
وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (133)
Oni mowia: "Dlaczegoz on nie przyszedł do nas ze znakiem od swego Pana?" A czyz nie przyszedł do nich jasny dowod tego, co znajduje sie na dawnych Kartach |
وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ (134)
A gdybysmy ich wytracili, dotykajac ich kara przed jego przybyciem, to oni powiedzieliby: Panie nasz! Gdybys tak przysłał do nas posłanca, to poszlibysmy za Twoimi znakami, zanim doswiadczylismy ponizenia i zawstydzenia |
قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ (135)
Powiedz: "Kazdy oczekuje, oczekujcie wiec i wy! Dowiecie sie niebawem, kto jest posiadaczem drogi rownej i kto idzie droga prosta |
