| يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1) اي (پاڻتي) ڪپڙي ويڙھڻ وارا مڙس |
| قُمْ فَأَنذِرْ (2) کڙو ٿي پوءِ ڊيڄار |
| وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3) ۽ پنھنجي پالڻھار جي وڏائي بيان ڪر |
| وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4) ۽ پنھنجا ڪپڙا پاڪ رک |
| وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5) ۽ پليتي کان پري رھ |
| وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ (6) ۽ (اھڙو) احسان نه ڪر جو زيادہ عوض گھرين |
| وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7) ۽ پنھنجي پالڻھار (جي حُڪم) لاءِ صبر اختيار ڪر |
| فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8) پوءِ جڏھن صُور ۾ ڦوڪبو |
| فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9) تڏھن اُن ڏينھن اوکو وقت ٿيندو |
| عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10) ڪافرن تي اڻ سکيو (وقت) ھوندو |
| ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11) مون کي ۽ جنھن کي اڪيلو پيدا ڪيم تنھن کي ڇڏي ڏي |
| وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا (12) ۽ اُن کي گھڻو مال ڏنم |
| وَبَنِينَ شُهُودًا (13) ۽ (مجلسن ۾) حاضر ٿيڻ وارا پُٽ (به ڏنم) |
| وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا (14) ۽ ان کي پوري طرح وڌايم |
| ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15) وري (به) لالچ رکندو آھي ته (کيس) وڌيڪ ڏيان |
| كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16) ائين نه آھي، بيشڪ اُھو اسان جي آيتن سان جھڳڙو ڪندڙ آھي |
| سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17) جلد اُن کي وڏي سختي سان تڪليف ڏيندس |
| إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18) بيشڪ اُن دل ۾ سوچ ڪئي ۽ ٺھراءُ ڪيو |
| فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19) پوءِ لعنت ھجيس شال ڪيئن ٺھراء ڪيائين |
| ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20) وري به لعنت ھجيس شال ڪيئن ٺھراءُ ڪيائين |
| ثُمَّ نَظَرَ (21) وري (غور ڪري) ڏٺائين |
| ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22) وري منھن ۾ شور وڌائين ۽ گھنڊ پاتائين |
| ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23) وري پٺيرو ٿيو ۽ وڏائي ڪيائين |
| فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24) پوءِ چيائين ته ھي (قرآن) رڳو جادو آھي جو (جادوگرن کان) ھليو اچي ٿو |
| إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25) ھي (قرآن) رڳو ماڻھوءَ جو ڪلام آھي |
| سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26) جلد اُن کي دوزخ ۾ وجھندس |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27) ۽ توکي ڪھڙي شيءَ ڄاڻايو ته دوزخ ڇا آھي |
| لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28) اُھو نڪي ڪجھ (گوشت) رھائي ٿو ۽ نڪي (ھڏا) ڇڏي ٿو |
| لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ (29) ماڻھن کي (ساڙي) ڪارو ڪندڙ آھي |
| عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30) اُن تي اُڻويہ ڄڻا دربان آھن |
| وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31) ۽ دوزخ جا دربان رڳو ملائڪ ڪيا اٿون، ۽ سندن ڳاڻيٽو رڳو ڪافرن لاءِ پرک ڪئي اٿون ته ڪتاب وارا يقين ڪن ۽ ايمان وارا پنھنجي ايمان ۾ وڌن ۽ ڪتاب وارا ۽ مؤمن شڪ ۾ نه پون ۽ ته جن جي دلين ۾ (منافقيءَ جي) بيماري آھي سي ۽ ڪافر چون ته ھن مثال ڏيڻ ۾ الله جو ڇا مطلب آھي، اھڙيءَ طرح الله جنھن کي گھري (تنھن کي) ڀلائيندو آھي ۽ جنھن کي گھري (تنھن کي) ھدايت ڪندو آھي، ۽ تنھنجي پالڻھار جا لشڪر اُن کانسواءِ (ٻيو) ڪونه ڄاڻندو آھي، ۽ ھيءَ (دوزخ) سڀ ڪنھن ماڻھوءَ لاءِ رڳو نصيحت آھي |
| كَلَّا وَالْقَمَرِ (32) سچ چوان ٿو چنڊ جو قسم آھي |
| وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33) ۽ رات جو جڏھن پٺ ڦيري |
| وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34) ۽ صبح جو (قسم آھي) جڏھن روشن ٿئي |
| إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35) ته بيشڪ دوزخ ھڪ وڏين شين مان آھي |
| نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ (36) (سڀڪنھن) ماڻھو کي ڊيڄاريندڙ آھي |
| لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37) اوھان مان انھي لاءِ جيڪو گھري ته (بھشت) لاءِ اڳي وڌي يا (دوزخ ۾) پٺ تي رھي |
| كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38) سڀڪو جيءُ پنھنجي ڪئي ۾ ڳه پيل آھي |
| إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39) پر سڄي پاسي وارا (ڇٽل آھن) |
| فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40) (بھشت جي) باغن ۾ ھوندا، گڏجي پڇندا |
| عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41) ڏوھارين کان |
| مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42) ته اوھان کي دوزخ ۾ ڪھڙي ڳالھ وڌو |
| قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43) چوندا ته نڪي نمازين مان ھواسون |
| وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44) ۽ نڪي مسڪينن کي کارائيندا ھواسون |
| وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45) ۽ بڪواتن سان گڏ بڪوات ڪندا ڪندا ھواسون |
| وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46) ۽ بدلي جي ڏينھن کي ڪوڙ ڀانئيندا ھواسون |
| حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47) تان جو اسان کي موت پھتو |
| فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48) پوءِ کين پارت ڪندڙن جي پارت نفعو نه ڏيندي |
| فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49) پوءِ انھن کي ڇا (ٿيو) آھي جو نصيحت کان منھن موڙيندڙ (ٿيا) آھن |
| كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ (50) ڄڻ ته اُھي ٽھندڙ گڏھ آھن |
| فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ (51) جي شينھن کان ڀڳا ھجن |
| بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً (52) بلڪ منجھائن ھر ھڪ مڙس گھرندو آھي ته کيس (آسمان) مان کليل ڪتاب ڏجن |
| كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53) ائين نه آھي، بلڪ آخرت کان نه ٿا ڊڄن |
| كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54) سچ آھي ته بيشڪ قرآن ھڪ نصيحت آھي |
| فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (55) پوءِ جيڪو گُھري سو اُن کي پڙھي |
| وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56) ۽ الله جي گھر کانسواءِ (ان کي) ياد ڪري نه سگھندا آھن، (الله) اُھو آھي جنھن کان ڊڄڻ گھرجي ۽ اھو بخشش جو به مالڪ آھي |