وَالْفَجْرِ (1)
پرھ جو قسم آھي |
وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2)
۽ ڏھن راتين جو قسم آھي |
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3)
۽ ٻڌيءَ ۽ اِڪئيءَ جو قسم آھي |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4)
۽ رات جو قسم آھي جڏھن ھلي |
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5)
ھان ڌيان واري لاءِ ھن (قسمن) ۾ بيشڪ پورو قسم آھي |
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6)
نه ڏٺئي ڇا ته (قوم) عاد سان تنھنجي پالڻھار ڪيئن ڪيو |
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7)
(جي) ارم وارا وڏن ٿنڀن (جي عمارتن) وارا ھوا |
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8)
جن جھڙو شھرن ۾ ڪونه بڻايو ويو آھي |
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9)
۽ (قوم) ثمُود سان (ڪيئن ڪيائين) جن ميدان (قرٰا) ۾ پھڻن جون ڇپون گھڙيون ھيون |
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10)
۽ ميخن واري فرعون سان (ڪئن ڪيائين) |
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11)
انھن (مڙني ٽولين) جن شھرن ۾ سرڪشي ڪئي |
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12)
پوءِ منجھن گھڻو فساد ڪيائون |
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)
تنھنڪري تنھنجي پالڻھار مٿن عذاب جو چھبڪ وھايو |
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)
بيشڪ تنھنجو پالڻھار گھَٽَ (واري ھنڌ) ۾ (عملن کي ڏسندڙ) آھي |
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15)
پوءِ ماڻھو کي جڏھن سندس پالڻھار (ھن طرح) پرکيندو آھي جو اُن کي مانوارو ڪندو آھي ۽ نعمت ڏيندو اٿس، ته چوندو آھي ته منھنجي پالڻھار مون کي نوازيو |
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16)
۽ جڏھن کيس (ٻئي طرح ھيئن) پرکيندو آھي جو مٿس روزي تنگ ڪندو آھي ته چوندو آھي ته منھنجي پالڻھار مون کي بي مانو ڪيو |
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17)
(ھرگز) ائين نه آھي بلڪ ڇوري ٻار کي تعظيم نه ڏيندا آھيو |
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18)
۽ نڪي مسڪينن جي کارائڻ تي ھڪ ٻئي کي رغبت ڏياريندا آھيو |
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (19)
۽ مُئن جو مال سموروئي ڳھي ويندا آھيو |
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)
۽ گھڻي پيار سان مال کي پيارو رکندا آھيو |
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21)
ائين نه ڪجي جڏھن زمين (جي اونچاڻ) ڪٽي ڪٽي سنئين ڪئي ويندي |
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22)
۽ تنھنجو پالڻھار ايندو ۽ ملائڪ صِف صِف ٿي (ايندا) |
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23)
۽ اُن ڏينھن دوزخ کي آڻبو، اُن ڏينھن ماڻھو نصيحت وٺندو ۽ اُنھيءَ مھل (اھا نصيحت وٺڻ) اُن کي ڪٿي فائدي واري آھي |
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24)
چوندو ته ھاءِ ارمان جيڪر پنھنجي (ھن ھميشه جي) حياتيءَ لاءَ (ڪجھ) اڳي موڪليان ھا |
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25)
پوءِ انھيءَ ڏينھن الله جي عذاب جھڙو ڪوبه ڪونه عذاب ڪندو |
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26)
۽ نڪو ڪو الله جي قيد ڪرڻ جھڙو قيد ڪندو |
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27)
(مؤمنن کي چئبو ته) اي آرام وٺڻ وارا جيءُ |
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28)
تون پنھنجي پالڻھار ڏانھن موٽِ ھل (تون اُن کان) راضي ٿيل آھين (ھو توکان) راضي ٿيل آھي |
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29)
تنھنڪري (تون) منھنجي ٻانھن (جي ٽوليءَ) ۾ داخل ٿيءُ |
وَادْخُلِي جَنَّتِي (30)
۽ منھنجي بھشت ۾ گِھڙ |
