الْحَاقَّةُ (1)
สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน (วันกิยามะฮฺ) |
مَا الْحَاقَّةُ (2)
สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนนั้นคืออะไร |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ (3)
และอันใดเล่าทำให้เจ้ารู้ได้ว่า สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนนั้นคืออะไร |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4)
พวกซะมูดและพวกอ๊าดได้ปฏิเสธวันกิยามะฮฺ |
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (5)
พวกซะมูด ถูกทำลายด้วยเสียงกำปนาทที่น่ากลัว |
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ (6)
ส่วนพวกอ๊าด ถูกทำลายด้วยลมพายุที่หนาวเหน็บ และเสียงดังก้อง |
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (7)
พระองค์ทรงให้อภัยนั้นเกิดขึ้นแก่พวกเขา เจ็ดคืนกับแปดวันต่อเนื่องกัน แล้วเจ้าจะเห็นหมู่ชนนั้นนอนตายอยู่เช่นนั้นประหนึ่งต้นอินทผลัมที่กลางล้มระเนระนาด |
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ (8)
แล้วเจ้าเห็นอะไรบ้างหลงเหลือสำหรับพวกเขา |
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9)
ฟิรเอานฺและพวกก่อนหน้าเขา และพวกมุอฺตะฟิกาต (เมืองของพวกลูฏซึ่งถูกพลิกแผ่นดิน) ได้กระทำความผิด |
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (10)
พวกเขาได้ฝ่าฝืนต่อร่อซูลแห่งพระเจ้าของพวกเขา ดังนั้นพระองค์จึงทรงลงโทษพวกเขาอย่างหนัก |
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11)
เมื่อน้ำท่วมสูงขึ้น แท้จริงเราได้บรรทุกพวกเจ้าไว้ในเรือของนูหฺ |
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12)
เพื่อเราจักได้ทำให้มันเป็นเครื่องเตือนสติแก่พวกเจ้า และหูที่สำเหนียกจะได้จดจำมันไว้อย่างแม่นยำ |
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
ครั้นเมื่อเสียงเป่าครั้งแรกถูกเป่าขึ้นโดยสังข์ (เป็นสัญญาณแจ้งให้ทราบถึงวันกิยามะฮฺ) |
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14)
แผ่นดินและเทือกเขาจะถูกยกขึ้นแล้วมันทั้งสองจะถูกกระแทกกันแตกกระจายเป็นผุยผง |
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15)
ในวันนั้นวันกิยามะฮฺก็จะเกิดขึ้น |
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16)
และชั้นฟ้าก็จะแยกออก แล้วมันก็จะอ่อนกำลังลงอย่างไม่เป็นระเบียบในวันนั้น |
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17)
และมะลักก็จะปรากฏอยู่บนเวหาและ (มะลาอิกะฮฺ) จำนวนแปดท่านจะทูนบังลังก์แห่งพระเจ้าของเจ้าไว้เบื้องบนพวกเขาในวันนั้น |
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ (18)
วันนั้นพวกเจ้าจะถูกนำมาอยู่ต่อหน้าพระองค์ ไม่มีความลับอันใดจะถูกปิดบังแก่พวกเจ้า |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19)
ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องขวาของเขา เขาจะกล่าวว่า มาอ่านบันทึกของฉันซิ |
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20)
ความจริงฉันนึกทีเดียวว่า ฉันจะได้พบบัญชีของฉัน |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ (21)
แล้วเขาจะมีความเป็นอยู่อย่างสุขสำราญ |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22)
ในสวนสวรรค์อันสูงส่ง |
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23)
การเด็ดผลไม้ของมันอยู่แค่เอื้อมมือ |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24)
พวกเจ้าจงกิน จงดื่ม อย่างเกษมสำราญ เพราะสิ่งที่พวกเจ้าได้ปฏิบัติไว้ในวันเวลาที่ได้ผ่านมา |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25)
ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องซ้ายของเขา เขาจะกล่าวว่า ฉันภาวนาที่จะไม่ให้บันทึกของฉันถูกนำมายื่น |
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26)
และไม่รู้เสียเลยว่าบัญชีของฉันจะเป็นเช่นใด |
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27)
โอ้ หากว่าความตายได้เกิดขึ้นเสียก็จะดี |
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28)
ทรัพย์สมบัติของฉันไม่ได้คุ้มกันแก่ฉันเลย |
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29)
อำนาจของฉันก็ได้สูญสิ้นไปจากฉันแล้ว |
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)
(จะมีคำบัญชาแก่มะลาอิกะฮฺว่า) จงนำเขาไป แล้วจำตรวนเสีย |
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31)
แล้วโยนเขาเข้ากองไฟนรก |
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32)
แล้วล่ามโซ่เขา ซึ่งความยาวของมันเจ็ดสิบศอก |
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33)
แท้จริง เขามิได้ศรัทธาต่ออัลลอฮฺ ผู้ยิ่งใหญ่ |
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34)
และเขามิได้ส่งเสริมให้อาหารแก่คนขัดสน |
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35)
ดังนั้น วันนี้เขาจะไม่มีมิตรสนิท ณ ที่นี้ |
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36)
และไม่มีอาหารอย่างใด นอกจากน้ำหนองที่ไหลมาจากแผลของชาวนรก |
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37)
ไม่มีผู้ใดกินมัน นอกจากบรรดาผู้กระทำความผิด |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38)
เปล่าเลย ข้าขอสาบานต่อสิ่งที่พวกเจ้ามองเห็น |
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39)
และสิ่งที่พวกเจ้ามองไม่เห็น |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40)
แท้จริงอัลกรุอานนั้นคือคำกล่าวของร่อซูลผู้ทรงเกียรติ |
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ (41)
และมิใช่คำกล่าวของนักกวี ส่วนน้อยเท่านั้นที่พวกเจ้าศรัทธา |
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (42)
และไม่ใช่คำกล่าวของนักพยากรณ์ส่วนน้อยเท่านั้นที่พวกเจ้าใคร่ครวญ |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (43)
เป็นการประทานมาจากพระเจ้าแห่งสากลโลก |
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44)
และหากเขา (มุฮัมมัด) เสกสรรกล่าวคำเท็จบางคำแก่เราแล้ว |
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45)
เราก็จะจับเขาด้วยความมั่นคง |
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46)
แล้วเราก็จะตัดเส้นชีวิตให้ขาดไปจากเขา |
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47)
ดังนั้นจะไม่มีผู้ใดในหมู่พวกเจ้าเป็นผู้คุ้มกันเขาได้ |
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ (48)
และแท้จริงอัลกุรอานนั้นเป็นข้อเตือนสติแก่บรรดาผู้ยำเกรง |
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ (49)
และแท้จริงเรารู้อย่างแน่นอนว่ามีบรรดาผู้ปฏิเสธอัลกุรอานในหมู่พวกเจ้า |
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50)
และแท้จริงอัลกุรอานนั้น เป็นการเศร้าโศกเสียใจแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา |
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51)
และแท้จริงอัลกุรอานนั้นคือความจริงอันเที่ยงแท้แน่นอน |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52)
ดังนั้นเจ้าจงให้ความบริสุทธิ์ด้วยพระนามแห่งพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ |
