| وَالضُّحَىٰ (1) Kuşluk vaktine andolsun |
| وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2) ´Karanlığı iyice çöktüğü´ zaman geceye |
| مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (3) Rabbin seni terketmedi ve darılmadı da |
| وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَىٰ (4) Şüphesiz senin için son olan, ilk olandan (ahiret dünyadan) daha hayırlıdır |
| وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (5) Elbette Rabbin sana verecek, böylece sen hoşnut kalacaksın |
| أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (6) Bir yetim iken, seni bulup da barındırmadı mı |
| وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (7) Ve seni yol bilmez iken, doğru yola yöneltip iletmedi mi |
| وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (8) Bir yoksul iken seni bulup da zengin etmedi mi |
| فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (9) Öyleyse, sakın yetimi üzüp kahretme |
| وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10) İsteyip dileneni de azarlayıp çıkışma |
| وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (11) Rabbinin nimetini durmaksızın anlat |