سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1)
Сўровчи воқеъ бўлувчи азоб ҳақида сўради |
لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2)
Кофирларга. Уни дафъ қилувчи йўқдир |
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3)
У Аллоҳдан — маъорижлар эгасидандир |
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4)
Фаришталар ва Руҳ Унинг ҳузурига миқдори эллик минг йил бўлган кунда кўтарилур |
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5)
Бас, чиройли сабр қил |
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6)
Албатта, улар у(қиёмат)ни узоқ деб биладир |
وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7)
Ва Биз уни жуда яқин деб билурмиз |
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8)
У кунда осмон худди қора мой қолдиқларига ўхшаб қоладир |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9)
Ва тоғлар худди титилган жунга ўхшаб қоладир |
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10)
Ва яқин дўст ўз дўстидан сўрамайдир |
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11)
Уларни кўриб турадирлар. Гуноҳкор ўша кун азобидан қутулиш учун ўз болаларини ҳам |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12)
Ва хотинини ва ака-укасини ҳам |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13)
Ва уни ўзига олган қабиласини ҳам |
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (14)
Ва ер юзидаги жамийки кимсаларни ҳам фидо қилишни хоҳлайдир. Сўнгра ўзи нажот топса |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15)
Йўқ! Албатта, у(жаҳаннам) кучли алангадур |
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ (16)
Бошнинг терисини сидириб олувчидур |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17)
У чақирадир. Орқага кетган ва юз ўгирганни |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18)
Ва (молни) йиғиб, беркитганни |
۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19)
Албатта, инсон «ҳалуъ» қилиб яратилгандир |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20)
Агар унга ёмонлик етса, чидамсиздир |
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21)
Ва агар яхшилик етса, кўп ман қилувчидир |
إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22)
Илло, намоз ўқувчиларгина мустаснодир |
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23)
Улар намозларида доим бўладиганлардир |
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ (24)
Уларнинг молу мулкларида маълум ҳаққ бордур |
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25)
Сўровчи ва бечоралар учундир |
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26)
Ва улар қиёмат кунини тасдиқлайдиганлардир |
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ (27)
Ва улар ўз Роббилари азобидан қўрқадиганлардир |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28)
Албатта, Роббиларининг азобидан омонлик йўқдир |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29)
Ва улар ўз фаржларини сақлайдиганлардир |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30)
Илло, ўз хотинлари ёки мулки бўлганлардан (сақламасалар), албатта улар маломат қилинмасдир |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31)
Кимки ўшандан ўзгани истаса, бас, улар чегарадан чиққанлардир |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32)
Улар омонатларига ва аҳдларига риоя қиладиганлардир |
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33)
Ва улар гувоҳликларини тўғри берадиганлардир |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34)
Улар намозларини муҳофаза қиладиганлардир |
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ (35)
Ўшалар жаннатларда ҳурматланадиганлардир |
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36)
Куфр келтирганларга не бўлдики, сен томон бўйин чўзиб шошилмоқдалар |
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37)
Ўнг тарафдан ва чап тарафдан тўп-тўп бўлмоқдалар |
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38)
Улардан ҳар бир киши наъийм жаннатга киритилишни тамаъ қилурми |
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ (39)
Йўқ! Албатта, Биз уларни ўзлари билган нарсадан яратганмиз |
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ (40)
Машриқлар ва мағриблар Роббиси билан қасам ичаманки, албатта, Биз қодирмиз |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (41)
Ўринларига улардан яхшироқларини алмаштиришга ва Биз бу ишни қилишдан ожизмасмиз |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (42)
Уларни тек қўй. То ваъда қилинган кунга йўлиққунларича (хоҳлаганларига) шўнғийверсинлар ва ўйнайверсинлар |
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ (43)
У кунда худди санамлар(ибодати)га шошганларидек, қабрларидан шошиб чиқурлар |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (44)
Кўзлари қўрқинчга тўлган, ўзларини хорлик қоплаган ҳолда турурлар. Бу ўша, уларга ваъда қилинган кундур |
