وَالْفَجْرِ (1)
By die dagbreek |
وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2)
en die tien nagte |
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3)
by die gelyke en die ongelyke |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4)
en by die nag wanneer dit verdwyn |
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5)
Waarlik, hierin is ’n eed vir die verstandige mense |
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6)
Het u nie gesien hoe u Heer met die stam van Aad gehandel het nie |
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7)
die volk van Iram, wat hoë geboue gehad het |
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8)
waarvan die gelyke nog nie in hierdie land voortgebring is nie |
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9)
en met die stam Thamoed wat die rotse in die dal uitgehol het |
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10)
en met Farao, heer van baie |
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11)
wat hom in die stede te buite gegaan het |
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12)
en baie verderf daarin aangerig het |
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)
U Heer het hulle ’n gedeelte van die straf laat toekom |
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)
Voorwaar, u Heer is Waaksaam |
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15)
Maar die mens, wanneer Hy hom beproef deur eer en gunste aan hom te gee, sê hy: My Heer het my geëer |
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16)
Maar wanneer Hy hom beproef met skaarste van voedsel, sê hy: My Heer het my onteer |
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17)
Maar waarom eer julle nie die weeskind |
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18)
en vermaan julle mekaar nie om die armes te voed nie |
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (19)
Julle verorber die hele erfdeel |
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)
en julle hou te veel van weelde |
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21)
Nee, wanneer die aarde aan stukke sal verbrokkel |
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22)
en u Heer met skares engele sal verskyn |
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23)
en die Hel op ’n Dag vertoon sal word; op dié Dag sal die mens versigtig wees; maar wat sal sy versigtigheid hom baat |
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24)
Hy sal sê: O, kon ek nie maar liewer iets vir my lewe voruit- gestuur het nie |
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25)
Niemand kan straf soos Hy op daardie Dag sal straf nie |
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26)
Ook kan niemand boei soos Hy sal boei nie |
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27)
Maar u, o siel in vrede |
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28)
keer terug tot u Heer met welbehae |
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29)
Wees met My dienaars |
وَادْخُلِي جَنَّتِي (30)
en gaan saam met hulle My Paradys binne |
