| ص ۚ وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ (1) Sad. Tako mi Kur’ana, posjednika Opomene |
| بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ (2) Naprotiv, oni koji ne vjeruju u oholosti su i razdoru |
| كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ فَنَادَوا وَّلَاتَ حِينَ مَنَاصٍ (3) Koliko smo prije njih unistili pokoljenja, pa su prizivali, a proslo bi vrijeme za uzmicanje |
| وَعَجِبُوا أَن جَاءَهُم مُّنذِرٌ مِّنْهُمْ ۖ وَقَالَ الْكَافِرُونَ هَٰذَا سَاحِرٌ كَذَّابٌ (4) A cudili su se da im je dosao opominjac između njih, i govorili nevjernici: “Ovo je carobnjak, lazac |
| أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ (5) Je li ucinio bogove Bogom Jedinim? Uistinu, ovo je stvar cudesna!” |
| وَانطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَىٰ آلِهَتِكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ (6) I krenuse velikani između njih: “Idite i ustrajte uz bogove svoje! Uistinu, ovo je stvar zeljena |
| مَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَٰذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ (7) Nismo o ovome culi u milletu zadnjem. Ovo je samo izmisljotina |
| أَأُنزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِن بَيْنِنَا ۚ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِّن ذِكْرِي ۖ بَل لَّمَّا يَذُوقُوا عَذَابِ (8) Zar je njemu objavljena Opomena između nas?” Naprotiv! Oni su u sumnji o Opomeni Mojoj. Naprotiv, jos nisu okusili kaznu Moju |
| أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ (9) Zar su kod njih riznice milosti Gospodara tvog, Mocnog, Darivaoca |
| أَمْ لَهُم مُّلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبَابِ (10) Zar je njihova vlast nebesa i Zemlje i onog sta je između njih? Pa neka se uspnu u (kakvim) sredstvima |
| جُندٌ مَّا هُنَالِكَ مَهْزُومٌ مِّنَ الْأَحْزَابِ (11) Vojska su saveznicka sto ce ondje porazena biti |
| كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ (12) Poricali su prije njih narod Nuhov i Ad i faraon, posjednik stubova |
| وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ ۚ أُولَٰئِكَ الْأَحْزَابُ (13) I Semud i narod Lutov i stanovnici Ejke. To su bile stranke |
| إِن كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ (14) Svaki je samo poricao poslanike, pa se obistinila kazna Moja |
| وَمَا يَنظُرُ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَّا لَهَا مِن فَوَاقٍ (15) A takvi cekaju samo krik jedan, za kojeg nema odlaganja |
| وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ (16) I govore: “Gospodaru nas! Ubrzaj nam dio nas prije Dana obracuna.” |
| اصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ (17) Strpi se nad onim sta govore, i sjeti se roba Naseg Dawuda, posjednika moci. Uistinu, on je bio taj koji se obracao |
| إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِشْرَاقِ (18) Uistinu! Mi smo potcinili brda (da) s njim slave u sutonu i obasjavanju |
| وَالطَّيْرَ مَحْشُورَةً ۖ كُلٌّ لَّهُ أَوَّابٌ (19) I ptice okupljene. Svako je Njemu obracenik |
| وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ (20) I ojacali smo carstvo njegovo, i dali mu mudrost i odlucan govor |
| ۞ وَهَلْ أَتَاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ (21) A da li je tebi stigla vijest o parnicarima? Kad se ispese na mihrab |
| إِذْ دَخَلُوا عَلَىٰ دَاوُودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ خَصْمَانِ بَغَىٰ بَعْضُنَا عَلَىٰ بَعْضٍ فَاحْكُم بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَاهْدِنَا إِلَىٰ سَوَاءِ الصِّرَاطِ (22) Kad uđose Dawudu, pa se prestrasi od njih, rekose: “Ne boj se! Dva smo parnicara, ucinili smo nepravdu jedan drugom, zato među nama presudi s Istinom; i ne budi nepravedan; i uputi nas putu pravom |
| إِنَّ هَٰذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا وَعَزَّنِي فِي الْخِطَابِ (23) Uistinu, ovo je brat moj. On ima devedeset devet ovaca, a ja imam jednu ovcu, pa je rekao: ’Povjeri je meni!’ - i nadmasi me u govoru.” |
| قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَىٰ نِعَاجِهِ ۖ وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَّا هُمْ ۗ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ ۩ (24) (Dawud) rece: “Zaista ti je ucinio zulm trazenjem ovce tvoje ovcama svojim. A uistinu, mnogi od ortaka cine nasilje jedni drugima, izuzev koji vjeruju i cine dobra djela - a njih je malo.” I Dawud pomisli da ga iskusavamo, pa zamoli oprost Gospodara svog i pade na ruku’ i pokaja se |
| فَغَفَرْنَا لَهُ ذَٰلِكَ ۖ وَإِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَىٰ وَحُسْنَ مَآبٍ (25) Tad smo mu to oprostili. A uistinu, on ima kod Nas bliskost i lijepo povratiste |
| يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ (26) O Dawude! Uistinu! Mi smo te ucinili halifom na Zemlji; zato sudi među ljudima s Istinom, i ne slijedi strast, pa da te zavede s puta Allahovog. Uistinu, koji zavode s puta Allahovog, imace oni kaznu zestoku sto su zaboravili Dan obracuna |
| وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ (27) I nismo stvorili nebo i Zemlju i sta je između njih, uzaludno. To je misljenje onih koji ne vjeruju. Pa tesko onima koji ne vjeruju - od vatre |
| أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ (28) Zar tretiramo one koji vjeruju i rade dobra djela, kao mufside na Zemlji? Ili tretiramo bogobojazne kao razvratnike |
| كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ (29) Knjiga koju smo ti objavili je blagoslovljena; da razmatraju ajete njene i da se pouce posjednici razuma |
| وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ (30) I podarili smo Dawudu Sulejmana. Divan rob! Uistinu, on je bio onaj koji se obracao |
| إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ (31) Kad mu se izvedose u sumrak safinati brzi |
| فَقَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَن ذِكْرِ رَبِّي حَتَّىٰ تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ (32) Tad rece: “Uistinu! Ja sam (vise) iskazao ljubav prema dobru no zikru Gospodara svog” - dok se ne sakri velom (noci) |
| رُدُّوهَا عَلَيَّ ۖ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ (33) “Vratite mi ih”, pa je poceo glađenjem nogu i vratova |
| وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمَانَ وَأَلْقَيْنَا عَلَىٰ كُرْسِيِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنَابَ (34) I doista smo iskusavali Sulejmana, i bacili na prijesto njegov tijelo - zatim se obratio |
| قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَهَبْ لِي مُلْكًا لَّا يَنبَغِي لِأَحَدٍ مِّن بَعْدِي ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ (35) Rece: “Gospodaru moj! Oprosti mi, daruj mi vlast kakvu niko nece imati poslije mene! Uistinu, Ti, Ti si Darivalac.” |
| فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ (36) Pa smo potcinili njemu vjetar - puhao je povjetarac po naredbi njegovoj kud je htio |
| وَالشَّيَاطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ (37) I sejtane, svakog graditelja i ronioca |
| وَآخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ (38) I druge povezane u okove |
| هَٰذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسَابٍ (39) “Ovo je poklon Nas, pa daruj ili zadrzi, bez racuna.” |
| وَإِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَىٰ وَحُسْنَ مَآبٍ (40) A uistinu, on kod Nas ima bliskost i lijepo povratiste |
| وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ (41) I spomeni roba Naseg Ejjuba, kad pozva Gospodara svog: “Uistinu me sejtan dotice jadom i patnjom.” |
| ارْكُضْ بِرِجْلِكَ ۖ هَٰذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ (42) “Udri nogom svojom!” Ovo je mjesto pranja - hladno, i pice |
| وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (43) I podarili smo mu porodicu njegovu, i slicno njima uz njih - milost od Nas - i Opomenu za imaoce razuma |
| وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِب بِّهِ وَلَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِّعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ (44) “I uzmi rukom svojom snop, pa udri njime i ne prekrsi zakletvu!” Uistinu, Mi smo ga nasli strpljivim. Divan rob! Uistinu, on je bio pokajanik |
| وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ (45) I spomeni robove Nase, Ibrahima i Ishaka i Jakuba - posjednike cvrstine i zapazanja |
| إِنَّا أَخْلَصْنَاهُم بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ (46) Uistinu! Mi smo ih procistili ciscenjem - sjecanjem Kuce |
| وَإِنَّهُمْ عِندَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ (47) I uistinu, oni su kod Nas od odabranih, najbolji |
| وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِّنَ الْأَخْيَارِ (48) I spomeni Isma’ila i Eljese’a i Zul’kifla; a svaki je bio od najboljih |
| هَٰذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ (49) Ovo je Opomena; a uistinu, bogobojazni ce imati divno povratiste |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ مُّفَتَّحَةً لَّهُمُ الْأَبْوَابُ (50) Basce Adna, za njih otvorenih kapija |
| مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ (51) Naslonjeni u njima, trazice u njima mnogo voca, i pice |
| ۞ وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ (52) A kod njih ce biti (hurije) kratkih pogleda, vrsnjakinje |
| هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ (53) Ovo je ono sta vam se obecava za Dan obracuna |
| إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِن نَّفَادٍ (54) Uistinu, ovo je opskrba Nasa, nema za nju nikakva iscrpljenja |
| هَٰذَا ۚ وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ (55) Ovo! A uistinu, prevrsitelji ce imati zlo povratiste |
| جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ (56) Dzehennem! Przice se njime, pa lose je odmoriste |
| هَٰذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ (57) Ovo! Zato neka ga kusaju - kljucalu tekucinu i ledenu |
| وَآخَرُ مِن شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ (58) I druge, od slicnih tome, u parovima |
| هَٰذَا فَوْجٌ مُّقْتَحِمٌ مَّعَكُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ (59) “Ovo je skupina koja se s vama gura. Nece za njih biti dobrodoslice! Uistinu, oni ce biti przeni vatrom.” |
| قَالُوا بَلْ أَنتُمْ لَا مَرْحَبًا بِكُمْ ۖ أَنتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ (60) Reci ce: “Naprotiv, vi - za vas nema merhaba: vi ste ga pripremili za nas, pa lose je staniste!” |
| قَالُوا رَبَّنَا مَن قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ (61) Reci ce: “Gospodaru nas! Ko je ovo pripremio za nas, pa povecaj mu dvostruku kaznu u vatri!” |
| وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُم مِّنَ الْأَشْرَارِ (62) I govorice: “Sta nam je, ne vidimo ljude koje smo brojali ozloglasenima |
| أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ (63) Jesmo li ih uzeli ruglom ili su s njih skrenuli pogledi?” |
| إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ (64) Doista, to ce biti istina: svađa stanovnika vatre |
| قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنذِرٌ ۖ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (65) Reci: “Ja sam samo opominjac, i nema nikakva boga, izuzev Allaha Jedinog, Onog koji savlađuje |
| رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (66) Gospodara nebesa i Zemlje i sta je između njih, Mocnog, Oprosnika.” |
| قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ (67) Reci: “To je vijest velicanstvena |
| أَنتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ (68) Vi ste od nje odvraceni |
| مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ (69) Nisam imao nikakvog znanja o Skupu najvisem, kad su raspravljali |
| إِن يُوحَىٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ (70) Meni se objavljuje da sam ja samo opominjac jasni.” |
| إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن طِينٍ (71) Kad rece Gospodar tvoj melecima: “Uistinu, Ja sam Tvorac smrtnika od ilovace |
| فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (72) Zato kad ga sredim i udahnem u njega od Duha Svog, tad padnite njemu nicice.” |
| فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (73) Pa su ucinili sedzdu meleci, svi oni zajedno |
| إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ (74) Osim Iblisa. Uzoholio se i bio od nevjernika |
| قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ۖ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِينَ (75) (Allah) rece: “O Iblise! Sta te je sprijecilo da padnes na sedzdu onom sta sam stvorio rukama Svojim? Jesi li se uzoholio ili si od uzvisenih?” |
| قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِّنْهُ ۖ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ (76) Rece: “Ja sam bolji od njega. Mene si stvorio od vatre, a njega si stvorio od ilovace.” |
| قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ (77) (Allah) rece: “Pa izlazi iz njega, pa uistinu si ti protjeran |
| وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ (78) I uistinu! Na tebi je prokletstvo Moje do Dana sudnjeg.” |
| قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (79) Rece: “Gospodaru moj! Pa odgodi mi do Dana kad ce biti podignuti.” |
| قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ (80) (Allah) rece: “Pa uistinu si ti od onih kojima se odgađa |
| إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (81) Do Dana - wakta poznatog.” |
| قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (82) Rece: “Pa tako mi moci Tvoje, sigurno cu ih sve zavesti |
| إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (83) Izuzev robova Tvojih - od njih cistih.” |
| قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ (84) (Allah) rece: “Pa Istina je, a Istinu govorim |
| لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَمِمَّن تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ (85) Sigurno cu napuniti Dzehennem tobom i onim između njih ko te bude slijedio - svima.” |
| قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ (86) Reci (Muhammede): “Ne trazim od vas za njega nikakvu nagradu, i nisam ja od izvjestacenih |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ (87) On je samo Opomena svjetovima |
| وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ (88) A sigurno cete saznati vijest njegovu nakon (izvjesnog) vremena.” |