| وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1) قسم به اسپان دونده (در عرصۀ جهاد) که نفس‌زنان می‌دوند |
| فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2) باز قسم به اسپانی که (از سم شان) جرقه می‌افروزند |
| فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (3) باز قسم به اسپانی که در وقت صبح بر دشمن یورش می‌برند |
| فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (4) پس (به سبب تیز دویدن) گرد و غبار برمی‌انگیزند |
| فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (5) باز در میان گروه دشمن داخل می‌شوند |
| إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6) همانا انسان (در مقابل پروردگار خود) بسیار ناشکر است |
| وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7) و او بر ناشکری خود گواه است |
| وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8) و او علاقۀ شدیدی به مال و دارایی دارد |
| ۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (9) آیا انسان نمی‌داند که وقتی آنچه در قبرهاست، برانگیخته شود |
| وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (10) و آنچه در سینه‌هاست ظاهر شود |
| إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ (11) البته پروردگارشان در آن روز، از وضع و حال آن‌ها باخبر است |