وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1)
قسم به آسمان، و قسم به طارق (یعنی ستاره ظاهرشونده در شب) |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2)
تو چه می‌دانی که طارق چیست؟ |
النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3)
آن ستارۀ درخشنده است |
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4)
کسی نیست مگر آن که بر او نگهبانی است |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5)
پس باید انسان بنگرد که از چه آفریده شده است؟ |
خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ (6)
از آب (منی) زودریزنده آفریده شده است |
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7)
که از میان استخوان پشت (مرد) و استخوان سینه (زن) بیرون می‌شود |
إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8)
لذا الله بر بازگردانیدن (یعنی دوباره زنده کردنِ) انسان‌ها قادر است |
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9)
روزی که رازهای پوشیده ظاهر شود |
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10)
پس در آن روز (برای انسان) هیچ قوتی و هیچ یاری‌دهنده‌ای نیست |
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11)
قسم به آسمان باران‌دار |
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12)
و قسم به زمین شگافنده (برای رویانیدن نباتات) |
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13)
که قرآن کلام فیصله‌کننده (بین حق و باطل) است |
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14)
و سخن بیهوده و شوخی نیست |
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15)
البته آن‌ها (کفار) سخت نیرنگ می‌کنند |
وَأَكِيدُ كَيْدًا (16)
و من نیز (برای مجازات‌شان) چاره‌اندیشی می‌کنم |
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17)
پس کافران را مهلت ده (تا فکر کنند و) زمانِ اندک آن‌ها را رها کن |
