وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا (1)
Соғып ұшырушы желдерге |
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا (2)
Мол жаңбыр көтеруші бұлттарға |
فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا (3)
Жеңіл жүруші кемелерге |
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا (4)
Істі бөлуші періштелерге серт |
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ (5)
Шын мәнінде сендерге уәде етілген қиямет әрине рас |
وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ (6)
Әлбетте қиямет болады |
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ (7)
Жолдары бар аспанға серт |
إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ (8)
Қүмәнсыз сендер талас-тартыс сөздесіңдер |
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ (9)
Шындықтан бұрылған бұрылады |
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ (10)
Ой жорушылар құрысын |
الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ (11)
Міне солар, білімсіздік ішінде жаңылуда |
يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ (12)
Олар: "Қиямет қашан" деп сұрайды |
يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ (13)
Ол, олардың отқа жағылатын күні |
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (14)
Оларға: "Азаптарыңды татыңдар! Асығып, тілегендерің осы" (делінеді) |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (15)
Шәксіз тақуалар бақшаларда, бұлақтарда болады |
آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ (16)
Олар, өздеріне Раббыларының бергенін алады. Өйткені олар, бұдан бұрын жақсылық істеуші еді |
كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ (17)
Олар түнде аз ғана ұйықтаушы еді |
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (18)
Олар таң сәрілерде жарылқану тілеуші еді |
وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (19)
Олардың малдарында; сұрағанға да сұрамағанға да тиесі бар |
وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ (20)
Жер жүзінде нак сенушілерге дәлелдер бар |
وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (21)
Сондай-ақ өздеріңде де бар. Көрмейсіңдер ме |
وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ (22)
Сендердің несібелерің әрі уәде етілген нәрселер көкте |
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ (23)
Көк пен жердің Раббына серт. Штбәсыз бұл, сендердің сөйлегендерің сияқты рас. (Бір-біріңе сөйлеген сөздерің қандай рас болса, сондай рас) |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ (24)
(Мұхаммед Ғ.С.) саған Ыбырайым (Ғ.С.) нық ардақты қонақтарының (періштелердің) әңгімесі келді ме |
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (25)
Олар Ыбырайым (Ғ.С.) ға кіргенде: "Сәлем" десті. Ыбырайым (Ғ.С.) да оларға: "Сәлем, бөгде қауым" деді. (С. 69-А., 15-С. 50-А) |
فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ (26)
Дереу үйіне барып, семіз бір бұзау әкелді |
فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (27)
Оны оларға жақындатып: "Жемейсіңдер ме?",-деді |
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (28)
Олардан тіксініп, қорықты. Олар: "Қорықпа!",- деді де оны білгіш бір ұлмен куантты |
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ (29)
Сонда Ібырайым (Ғ.С.) ның жұбайы, алдына ойбайлап келіп, өз бетін ұрды да: "Баладан қалған бір кемпірмін" деді |
قَالُوا كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30)
Олар: "Осылайша Раббың бұйырды. Өйткені Ол, аса дана, толық білуші" десті |
۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31)
(Ыбырайым Ғ.С.): "Әй елшілер! Бұйымтайларың не?",- деді |
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (32)
Шынында біз қылмысты бір елге жіберілдік |
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ (33)
Оларға балшықтан пісірілген тас жаудыру үшін |
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (34)
Раббық тарапынан, шектен шығушылар үшін белгіленген" (деді) |
فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (35)
Ол жерден мүміндерді шығардық |
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ (36)
Дегенмен ол жерде Мұсылманнан бір үйден басқа таппадық. (Лұт Ғ.С. мен екі қызы. Ж.) (С. 30-А) |
وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (37)
Ол арада күйзелтуші азаптан қорқушылар үшін бір ғибрат қалдырдық |
وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (38)
Мұсада да (ғибрат) бар. Оны ашық мұғжизалармен жіберген уақытта |
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (39)
Перғауын сыбайластарымен теріс айналып: "Жады немесе жынды" деді |
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ (40)
Сондықтан оны әрі ләшкерлерін қолға алып, оны өзіне сөгіс берген түрде теңізге тастадық |
وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ (41)
Ғад елінде де (ғибрат) бар. Сол уақытта оларға зиянды қатты дауыл жібердік |
مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ (42)
Ол, тиген нәрсесін мұлде шіріген сүйектей етіп тастайды |
وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ (43)
Сәмұд елінде де (ғибрат) бар. Сол уақытта оларға: "Бір мерзімге дейін пайдалана тұрыңдар" делінді |
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ (44)
Сонда олар , Раббыларының әміріне қарсы келді. Сондықтан олар, қарап түрғанда нажағай түсті |
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ (45)
Сонда олардың тұруга да шамалары келмеді әрі жәрдем де көрмеді |
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (46)
Бұрын Нұх (Ғ.С.) елін жоқ еттік. Өйткені олар, бұзақы ел еді |
وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ (47)
Аспанды құдыретімізбен жасадық. Шын мәнінде күшіміз жетеді |
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ (48)
Сондай-ақ жерді төседік. Недеген жақсы төсеушіміз |
وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (49)
Түсінулерің үшін әр нәрсені пар-парымен жараттық. (С. 36-А) |
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (50)
(Мұхаммед Ғ.С. оларға): "Алла жаққа жүгіріңдер. Сөзсіз мен, Оның тарапынан сендерге ашық ескертушімін" (де) |
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (51)
Алламен бірге басқа тәңір қылмаңдар. Шын мәнінде сендерге ашық өскертушімін" (де) |
كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52)
Міне осылайша олардан бұрынғылар да пайғамбар келгенде, оларды: "Мұлде жады немесе жынды" деген |
أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (53)
Олар бұл жөнде өзара келіскен бе? Жоқ, олар шектен шыққан қауым |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ (54)
(Мұхаммед Ғ.С.) олардан бет бұр. Сонда сөгіске ұшырамайсың |
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55)
Үгітте! Өйткені үгіт мүміндерге пайда береді |
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56)
Жын мен адамзатты өзіме құлшылық қылулары үшін ғана жараттым |
مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ (57)
Олардан бір несібе тілемеймін әрі олардың Мені тамақтандыруларын да қаламаймын |
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58)
Шүбәсыз Ол Алла, ризықтандырушы және мықты күшке ие |
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ (59)
Сөз жоқ. Сондай зұлымдық қылғандардың, жолдастарының күнәлары тәрізді күнәлары бар. Сондықтан Менен асығып тілемесін |
فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (60)
Өздеріне уәде етілген күнге қарсы келгендерге нендей өкініш |
