| عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ (1) Олар не нәрседен сұрасады |
| عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2) Зор уақиғадан |
| الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3) Олар, ол жөнде таласуда |
| كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (4) Әсте олай емес, олар тез біледі |
| ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (5) Тағы олай емес, олар тез біледі |
| أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا (6) Жерді бір төсеніш қылмадық па |
| وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا (7) Тауларды қазық... (С. 27-А) |
| وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا (8) Сендерді жүп-жүп жараттық |
| وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا (9) Ұйқыларыңды дем алыс қылдық |
| وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا (10) Түнді жамылғы қылдық |
| وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا (11) Күндізді тіршілікке жараттық |
| وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا (12) Үстеріңе жеті қат берік көк құрдық |
| وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا (13) Жарқыраған шырақ (күн) жараттық |
| وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا (14) Сығылысқан бұлттардан мол жаңбыр жаудырдық |
| لِّنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا (15) Онымен дәнді дахылдарды, өсімдіктерді шығару үшін |
| وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا (16) Және ну бақшалар |
| إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا (17) Расында билік күні, белгілі болған бір мерзім |
| يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا (18) ұрілген күні, топ-топ келесіңдер |
| وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا (19) Көктер сетінеп есіктер пайда болады |
| وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا (20) Таулар жүргізіліп, сағым болады |
| إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا (21) Әлбетте тозақ күтіп тұрады |
| لِّلطَّاغِينَ مَآبًا (22) Азғындардың барар жері |
| لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا (23) Олар онда ғасырларша тұрады |
| لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا (24) Олар онда салқындамайды да сусын татпайды |
| إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا (25) Бірақ қайнап тұрған су және ірің ішеді |
| جَزَاءً وِفَاقًا (26) Қылмыстарына сай бір жаза |
| إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا (27) Өйткені олар, есепке тартылуды ойламаған еді |
| وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا (28) Аяттарымызды мүлде жасынға шығарған еді |
| وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا (29) Әр нәрсені жазып, сақтадық |
| فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا (30) Енді татыңдар; ал енді сендерге азаптан басқа еш нәрсе таттырмаймыз" (делінеді) |
| إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (31) Негізінде тақуалар үшін құтылу бар |
| حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (32) Бақшалар, жүзімдер бар |
| وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (33) Жас өспірім құрдас қыздар бар. (С. 52-А., 56-С. 37-А) |
| وَكَأْسًا دِهَاقًا (34) Толып, тасыған кәсе бар |
| لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا (35) Олар онда бос сөз және өтірік естімейді |
| جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (36) Раббыңнан толық бір сыйлық |
| رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (37) Көктер мен жердің әрі арасындағылардың Раббы; аса есіркеуші, Оған ешкім тіл қата алмайды |
| يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا (38) Ол күні Жебрейіл (Ғ.С.) және періштелер, тізіліп тұрады. Алланың рұхсатынсыз ешкім сөйлемейді әрі дұрысын ғана сөйлейді |
| ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا (39) Сол күн хақ. Ендеше кім қаласа, Раббына барар жол тұтсын |
| إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا (40) Негізінде жақын бір азапты ескерттік. Ол күні алдын ала не істегеніне қарайды. Кәпір: "Әттең! Топырақ болып кеткен болсам" дейді |