يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1)
О, ти покриен |
قُمْ فَأَنذِرْ (2)
Стани и опоменувај |
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3)
И Господарот свој величај Го |
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4)
И облеката своја исчисти ја |
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5)
И стој настрана од идолите |
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ (6)
И не прави добрина барајќи повеќе за неа |
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7)
И поради Господарот свој стрпи се |
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8)
А кога ќе се дувне во рогот |
فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9)
тоа ќе биде тежок ден |
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10)
за неверниците нема да биде лесен |
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11)
Остави ме Мене и тој што Јас го создадов сам |
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا (12)
и огромно богатство му дадов |
وَبَنِينَ شُهُودًا (13)
и синови коишто се со него |
وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا (14)
и чест и углед му пружив |
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15)
и уште копнее да му зголемам |
كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16)
Никако! Тој навистина им пркоси на ајетите Наши |
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17)
а Јас ќе му натоварам нему тешкотии |
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18)
бидејќи смислуваше и пресметуваше (што ќе каже) |
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19)
и проклет да е како пресмета |
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20)
И уште еднаш, проклет да е како пресмета |
ثُمَّ نَظَرَ (21)
Потоа погледна |
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22)
па лицето му се стемни и се намурти |
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23)
и потоа се сврте и се вообрази |
فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24)
и рече: „Ова не е ништо друго освен магија којашто се наследува |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25)
ова се само човечки зборови!“ |
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26)
Јас него во Секар ќе го фрлам |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27)
А знаеш ли ти што е Секар |
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28)
Тој ништо нема да поштеди |
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ (29)
кожите црни ќе ги направи |
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30)
над нив се деветнаесетмина |
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31)
Ние за чувари на Огнот мелеци поставивме и го одредивме нивниот број како искушение за тие што не веруваат – за на тие на коишто им е дадена Книгата да се уверат, а на тие што веруваат верувањето да им се зголеми, и тие на коишто им е дадена Книгата и тие што се верници да не се сомневаат, и тие чиишто срца се болни и тие што се неверници да кажат: „Што сакаше Аллах со овој пример?“ Така Аллах го остава во заблуда тој што сака и на Вистинскиот пат го упатува тој што сака. А војските на Господарот твој само Тој ги знае. И тој - Огнот е само опомена за луѓето |
كَلَّا وَالْقَمَرِ (32)
Се колнам во Месечината |
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33)
и во ноќта кога ќе мине |
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34)
и во мугрите кога рудат |
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35)
тој навистина е еден од најголемите неволји |
نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ (36)
за луѓето опомена |
لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37)
за тој меѓу вас кој сака да го прифати или да го одбие, кој сака на Вистината да ѝ пристапи или да изостане |
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38)
Секоја душа е залог на тоа што го стекнала |
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39)
освен тие на десната страна |
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40)
тие во џеннетските градини ќе се распрашуваат |
عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41)
за злосторниците |
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42)
„Што ве доведе во Секар?“ |
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43)
„Не бевме“ – ќе речат – „од тие што клањаа |
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44)
и од тие што сиромашните ги хранеа |
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45)
и во безделништво со безделниците се впуштавме |
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46)
и Судниот ден го негиравме |
حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47)
сè додека смртта не ни дојде.“ |
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48)
Ним посредувањето на посредниците нема да им користи |
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49)
Па зошто тие поуката ја избегнуваат |
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ (50)
Како да се преплашени диви магариња |
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ (51)
избегани од лавовите |
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً (52)
Да! Секој човек од нив би сакал да му се дадат листовите раширени (објава) |
كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53)
Никогаш, бидејќи тие од оној свет не се плашат |
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)
Навистина! Куранот е опомена |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (55)
и кој сака, ќе земе поука од него |
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56)
а тие ќе примаат поука само ако Аллах сака, единствено Тој е достоен од Него да се плашат и единствено Тој простува |
