| قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) بگو: پناه می‌برم به خداوندگار سپیده‌دم |
| مِن شَرِّ مَا خَلَقَ (2) از شر هر آنچه خداوند آفریده است |
| وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (3) و از شرّ شب بدان گاه که کاملاً فرا می‌رسد (و جهان را به زیر تاریکی خود می‌گیرد) |
| وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (4) و از شرّ کسانی که در گره‌ها می‌دمند (و با نیرنگ‌سازی و حقّه‌بازیِ خود، اراده‌ها، ایمانها، عقیده‌ها، محبّتها، و پیوندها را سست می‌نمایند و فساد و تباهی می‌کنند) |
| وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (5) و از شرّ حسود بدان گاه که حسد می‌ورزد |