يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1)
O ty, okryty płaszczem |
قُمْ فَأَنذِرْ (2)
Powstan i ostrzegaj |
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3)
I twego Pana wysławiaj |
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4)
I twoje szaty oczyszczaj |
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5)
Od obrzydliwosci - uciekaj |
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ (6)
Nie obdarzaj, by otrzymac wiecej |
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7)
I dla twojego Pana badz cierpliwy |
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8)
A kiedy zadma w trabe |
فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9)
Tego Dnia dzien bedzie trudny |
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10)
Dla niewiernych - nie bedzie on łatwy |
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11)
Pozostaw Mnie samego z tym, ktorego stworzyłem |
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا (12)
Ja dałem mu rozległy majatek |
وَبَنِينَ شُهُودًا (13)
I synow tu obecnych |
وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا (14)
I wyrownałem dla niego wszystko |
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15)
A on pozada, abym mu dał wiecej |
كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16)
Otoz nie! On okazał sie dla Naszych znakow oporny |
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17)
Ja nałoze na niego nieustanne cierpienie |
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18)
Oto on - pomyslał i zdecydował |
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19)
Przeto niech zginie, jak zdecydował |
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20)
Jeszcze raz niech zginie, jak zdecydował |
ثُمَّ نَظَرَ (21)
Potem on popatrzył |
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22)
Potem zmarszczył brwi i zasepił sie |
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23)
Potem odwrocił sie, wbił sie w pyche |
فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24)
I powiedział: "To nic innego, jak tylko czary, ktore sie przekazuje |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25)
To nic innego, jak tylko słowo ludzi smiertelnych |
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26)
Ja naraze go na palenie sie w ogniu-sakar |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27)
A co ciebie pouczy, co to jest sakar |
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28)
On niczego nie zostawia i niczego nie oszczedza |
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ (29)
Palacy na czarno skore |
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30)
Nad nim czuwa dziewietnastu |
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31)
Uczynilismy strozami ognia tylko aniołow. Uczynilismy taka ich liczbe tylko po to, aby doswiadczyc tych, ktorzy nie uwierzyli; aby przekonali sie o prawdzie ci, ktorym została dana Ksiega; aby powiekszyła sie wiara tych, ktorzy uwierzyli; aby nie watpili ci, ktorzy otrzymali Ksiege, oraz wierni; aby powiedzieli ci, w ktorych sercach tkwi choroba, oraz niewierni: "Jaki Bog chciał dac przykład przez to?" W ten sposob Bog prowadzi w zabładzenie, kogo chce, i On prowadzi droga prosta, kogo chce. Nikt nie zna wojsk twego Pana, jak tylko On. To jest tylko przypomnienie dla ludzi |
كَلَّا وَالْقَمَرِ (32)
Alez nie! Na ksiezyc |
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33)
I na noc, kiedy sie cofa |
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34)
I na zorze poranna, kiedy sie zjawia |
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35)
Zaprawde, on jest jednym z najwiekszych |
نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ (36)
Jest ostrzezeniem dla ludzi |
لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37)
Dla tych sposrod was, ktorzy chca sie posuwac naprzod lub ktorzy chca sie cofac |
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38)
Kazda dusza jest poreka na to, co sobie zyskała |
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39)
z wyjatkiem ludzi bedacych po prawicy |
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40)
Oni w Ogrodach beda sie nawzajem wypytywac |
عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41)
O grzesznikow |
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42)
Co doprowadziło was do ognia-sakar |
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43)
Powiedza oni: "Nie bylismy wsrod modlacych sie |
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44)
Nie dawalismy pozywienia ubogim |
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45)
Pograzalismy sie w daremnej dyspucie wraz z pograzajacymi sie |
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46)
I uznalismy za kłamstwo Dzien Sadu |
حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47)
az przyszła do nas pewnosc |
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48)
I nie pomoze im wstawiennictwo wstawiajacych sie |
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49)
Coz im sie stało, ze odwracaja sie od napomnienia |
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ (50)
Jak gdyby byli wystraszonymi osłami |
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ (51)
Ktore uciekaja przed lwem |
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً (52)
A przeciez kazdy z nich chce, aby mu dano karty rozpostarte |
كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53)
Alez nie! Oni nie obawiaja sie zycia ostatecznego |
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)
Alez nie! Zaprawde, to jest napomnienie |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (55)
Przeto ten, kto zechce, przypomni to sobie |
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56)
Lecz oni przypomna sobie tylko, jesli zechce Bog. On jest godny bojazni i On włada przebaczeniem |
