سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1)
Некој запраша за казната којашто ќе им се случи |
لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2)
на неверниците – никој не може да го спречи |
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3)
Аллах, Господарот на возвишеноста и степените, тоа да не го стори |
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4)
Кон Него се качуваат мелеците и Џибрил во денот кој трае педесет илјади години |
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5)
Ти стрпи се со пријатна трпеливост |
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6)
Тие мислат дека нема да се случи |
وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7)
а Ние знаеме дека сигурно ќе се случи |
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8)
оној Ден кога небото ќе биде како талог од масло |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9)
а планините како искубана волна |
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10)
кога пријателот нема пријателот свој ништо да го праша |
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11)
иако едни со други ќе се видат. Злосторникот едвај би дочекал од страдањето на тој Ден да се искупи со синовите свои |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12)
и со жената своја, и со братот свој |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13)
и со семејството свое што го штитеше |
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (14)
и со сите останати на Земјата – само за да се избави |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15)
Никогаш! Тој (пеколот), само распламтен ќе биде |
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ (16)
кој рацете и нозете ќе ги корне |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17)
ќе го повикува тој што главата ја вртел и избегнувал |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18)
и натрупувал и сокривал |
۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19)
Човекот, навистина, е создаден лаком |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20)
кога ќе го снајде неволја – очаен е |
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21)
а кога ќе го снајде благосостојба – себичен е |
إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22)
освен клањачите |
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23)
коишто во своите намази се истрајни |
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ (24)
и тие во чиишто имоти ќе има одреден дел |
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25)
за тој што проси и за тој што не проси |
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26)
и тие што во Судниот ден ќе веруваат |
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ (27)
и тие што од казната на Господарот свој ќе стравуваат |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28)
а од казната на Господарот свој никој не е сигурен |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29)
и тие што своите срамни места ќе ги чуваат |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30)
освен од жените свои или од оние што се во нивна сопственост – тие, навистина, прекор не заслужуваат |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31)
а тие што бараат вон тоа, тие паѓаат во грев |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32)
и тие што доверените аманети ќе ги чуваат и обврските свои ќе ги исполнуваат |
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33)
и тие што сведочењата свои ќе ги извршуваат |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34)
и тие што намазите свои ревносно ќе ги извршуваат |
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ (35)
тие во џеннетските градини ќе бидат почестени |
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36)
Што им е на тие околу тебе коишто не веруваат па брзаат |
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37)
оддесно и одлево, во групи |
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38)
Како секој од нив тежнее во џеннетот на уживањето да влезе |
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ (39)
Никогаш! Ние ги создаваме, од тоа што тие го знаат |
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ (40)
И Јас се колнам во Господарот на истоците и западите дека можеме |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (41)
соподобри од нив да ги замениме и никој вотоанеможе да Нè спречи |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (42)
Затоа остави ги нека се задлабочуваат во безделништвото и нека се забавуваат додека Денот кој им се ветува не го дочекаат |
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ (43)
Денот во кој забрзано, како да брзаат кон идолите, од гробовите ќе излегуваат |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (44)
со спуштени погледи и потиштени од понижување. Тоа ќе биде оној Ден којшто им беше ветуван |
