ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (1)
Nun. Na pioro i na to, co oni zapisuja |
مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (2)
Ty nie jestes, z łaski twego Pana, człowiekiem opetanym |
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ (3)
Zaprawde, dla ciebie bedzie z pewnoscia nagroda nalezyta |
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (4)
Zaprawde, ty jestes obdarzony wspaniałym charakterem |
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ (5)
Zobaczysz niebawem, i oni zobacza |
بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ (6)
Ktory z was jest doswiadczony |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (7)
Zaprawde, twoj Pan wie najlepiej, kto zbładził z Jego drogi; i On zna najlepiej tych, ktorzy ida droga prosta |
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ (8)
Nie słuchaj wiec tych, ktorzy obwiniaja o kłamstwo |
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (9)
Oni by chcieli, zebys był łagodny, to i oni byliby łagodni |
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ (10)
Nie słuchaj wiec: zadnego skorego do przysiegi, nedznego |
هَمَّازٍ مَّشَّاءٍ بِنَمِيمٍ (11)
Potwarcy, szerzacego kalumnie |
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)
Tego, ktory przeszkadza dobru; napastnika, grzesznika |
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ (13)
Grubianina, i do tego intruza |
أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ (14)
Nawet gdy on posiada majatek i synow |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (15)
Kiedy mu sa recytowane Nasze znaki, on mowi: "To sa basnie dawnych przodkow |
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ (16)
My napietnujemy go na ryju |
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ (17)
Oto doswiadczylismy ich tak, jak doswiadczylismy włascicieli ogrodu, kiedy przysiegali, iz z pewnoscia zbiora plony rano |
وَلَا يَسْتَثْنُونَ (18)
A nie uczynili zadnego zastrzezenia |
فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ (19)
Wtedy nawiedziło go nieszczescie od twego Pana, podczas gdy oni spali |
فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ (20)
I rankiem był on całkowicie sciety |
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ (21)
Oni zas wzywali sie wzajemnie rankiem |
أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ (22)
Chodzciez na wasze pole wczesnie, jesli sie zabieracie do scinania |
فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ (23)
I wyruszyli w droge, rozmawiajac cicho miedzy soba |
أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ (24)
Zeby zaden biedak nie wszedł tu dzis, wbrew waszej woli |
وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ (25)
I poszli rankiem, zdecydowani co do celu wyznaczonego |
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ (26)
Kiedy wiec go zobaczyli, powiedzieli: "Doprawdy zbładzilismy |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (27)
Wcale nie zostalismy wszystkiego pozbawieni |
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ (28)
Najbardziej umiarkowany z nich powiedział: "Czyz wam nie mowiłem? Dlaczego nie głosicie chwały Boga |
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (29)
Powiedzieli: "Chwała niech bedzie naszemu Panu! Zaprawde, bylismy niesprawiedliwi |
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ (30)
Wtedy oni zwrocili sie jeden do drugiego, ganiac sie wzajemnie |
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ (31)
Mowili: "Biada nam! Zaprawde, bylismy buntownikami |
عَسَىٰ رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ (32)
Lecz, byc moze, nasz Pan da nam w zamian cos lepszego od niego. Zaprawde, my do naszego Pana kierujemy nasze pragnienia |
كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (33)
Taka jest kara! Lecz kara zycia ostatecznego jest wieksza. O, gdybyscie wiedzieli |
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ (34)
Zaprawde, dla ludzi bogobojnych u Pana sa Ogrody Szczesliwosci |
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ (35)
Czyz My potraktujemy tych, ktorzy poddali sie całkowicie, tak jak grzesznikow |
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (36)
Coz z wami? Jak sadzicie |
أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ (37)
Czy nie macie Ksiegi, w ktorej znajdujecie pouczenie |
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ (38)
Zaprawde, w niej jest dla was to, co z pewnoscia wybierzecie |
أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ (39)
I czy nie macie Naszej przysiegi siegajacej az do Dnia Zmartwychwstania? Zaprawde, wasze bedzie to, co wy sami osadzicie |
سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ (40)
Zapytaj ich, ktory z nich to zagwarantuje |
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ (41)
Albo czy oni maja wspołtowarzyszy? Wtedy niech przyprowadza swoich wspołtowarzyszy - jesli sa prawdomowni |
يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ (42)
W Dniu, kiedy odsłonia sie nogi i kiedy wezwani do oddania pokłonow nie beda mogli tego uczynic |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ (43)
Beda mieli opuszczone spojrzenia i okryje ich ponizenie, poniewaz byli wzywani do oddania pokłonow, kiedy jeszcze byli zdrowi i cali |
فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ (44)
Pozostaw Mnie wiec z tymi, ktorzy za kłamstwo uznali to opowiadanie! My poprowadzimy ich stopniowo tak, iz oni wcale nie beda wiedzieli |
وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (45)
I Ja dam im zwłoke, lecz Moj podstep jest niezachwiany |
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ (46)
Czy ty ich zapytasz o wynagrodzenie, skoro sami sa obciazeni długiem |
أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (47)
Albo czy maja ukryta wiedze i czy ja zapisuja |
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ (48)
Czekaj wiec cierpliwie na rozstrzygniecie twego Pana i nie badz jak "człowiek ryby", wtedy gdy krzyczał, kiedy był udreczony |
لَّوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ (49)
Gdyby nie dosiegła go dobroc jego Pana, to zostałby wyrzucony na pustkowiu jako człowiek wzgardzony |
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (50)
Ale wybrał go jego Pan i umiescił miedzy sprawiedliwymi |
وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ (51)
Zaprawde, ci, ktorzy nie wierza, gotowi sa wywrocic cie swoimi spojrzeniami; kiedy słysza napomnienie, mowia: "Zaprawde, on jest opetany |
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ (52)
Lecz to nie co innego, jak tylko przypomnienie dla swiatow |
