لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1)
Hayır; bu şehre yemin ederim |
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2)
Ki sen, bu şehirde oturmakta iken |
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3)
Babaya ve doğan çocuğa da |
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4)
Andolsun, biz insanı bir zorluk içinde yarattık |
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5)
O, hiç kimsenin kendisine asla güç yetiremeyeceğini mi sanıyor |
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا (6)
O: «Yığınla mal tüketip yok ettim» diyor |
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7)
Kendisini hiç kimsenin görmediğini mi sanıyor |
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8)
Biz ona iki göz vermedik mi |
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9)
Bir dil ve iki dudak |
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10)
Biz ona ´iki yol/iki amaç´ gösterdik |
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11)
Ancak o, sarp yokuşa göğüs germedi |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12)
Sarp yokuşun ne olduğunu sana öğreten nedir |
فَكُّ رَقَبَةٍ (13)
Bir boynu çözmek (bir köleye özgürlük vermek)tir |
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14)
Ya da açlık gününde doyurmaktır |
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15)
Yakın olan bir yetimi |
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16)
Veya sürünen bir yoksulu |
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17)
Sonra iman edenlerden, sabrı birbirlerine tavsiye edenlerden, merhameti birbirlerine tavsiye edenlerden olmak |
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18)
İşte bunlar, sağ yanın adamlarıdır (Ashab-ı Meymene) |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19)
Ayetlerimizi inkar edenler ise, sol yanın adamlarıdır (Ashab-ı Meş´eme) |
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20)
´Kapıları kilitlenmiş´ bir ateş onların üzerinedir |
