لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)
Hayır, yemin ederim o kıyamet gunune |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)
Yine hayır, yemin ederim o surekli kendini kınayan nefse |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ (3)
Insan, kendisinin kemiklerini bir araya toplayamayacagımızı mı sanıyor |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)
Evet, bizim onun parmak uclarını bile aynen eski haline getirmeye gucumuz yeter |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)
Fakat insan gunahı devam ettirmek ister |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)
O kıyamet gunu ne zaman? diye sorar |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)
Ne zaman ki o goz simsek cakar |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)
Ay tutulur |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)
Gunes ve ay toplanır |
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)
Iste o gun insan, "kacacak yer neresi?" der |
كَلَّا لَا وَزَرَ (11)
Hayır, hayır, yok bir siper |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)
O gun varılıp durulacak yer, ancak Rabbinin huzurudur |
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)
O gun insana, yapıp one surdugu ve geri bıraktıgı ne varsa bildirilir |
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)
Dogrusu insan kendi nefsini gorur |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)
Bir takım ozurler ortaya atsa da |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)
Onu hemen okumak icin dilini depretme |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)
Kuskusuz onu toplamak ve okumak bize aittir |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)
O halde biz onu okudugumuz zaman sen onun okunusunu takip et |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)
Sonra onu acıklamak da bize aittir |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20)
Hayır, siz pesin olanı (dunyayı) seviyorsunuz da |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21)
Ahireti bırakıyorsunuz |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ (22)
Yuzler var ki o gun ısıl ısıl parlar |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23)
Rabbine bakar |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24)
Yuzler de var ki o gun asıktır |
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25)
Anlar ki kendisine belkıran (bel kemiklerini kıran belalı bir is) yapılır |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26)
Hayır hayır, ne zaman ki can koprucuk kemiklerine dayanır |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27)
Tedavi edebilecek kimdir?" denilir |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28)
Can cekisen bunun o ayrılık anı oldugunu anlar |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29)
Bacak bacaga dolasır |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30)
Iste o gun sevk, ancak Rabbinedir |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31)
Fakat o, ne sadaka verdi, ne namaz kıldı |
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32)
Fakat yalanladı ve dondu |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33)
Sonra da calım sata sata ailesine gitti |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34)
Gerektir o bela sana, gerek |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35)
Evet, gerektir o bela sana gerek |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى (36)
Insan basıbos bırakılacagını mı sanır |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ (37)
O, dokulen erlik suyundan bir damla (sperm) degil miydi |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38)
Sonra bir aleka (embriyon) oldu da Rabbi onu bicime koydu, sonra sekil verdi |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (39)
Ondan da iki cinsi; erkek ve disiyi var etti |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40)
Peki, bunu yapanın oluleri diriltmeye gucu yetmez mi |
