وَالْفَجْرِ (1)
Andolsun fecre |
وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2)
On geceye (Zilhicce ayının ilk on gecesine) |
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3)
Cifte ve teke |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4)
Gitmekte olan geceye |
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5)
Nasıl, bunlarda bir akıl sahibi icin yemin var degil mi |
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6)
Gormedin mi Rabbin ne yaptı Ad kavmine |
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7)
Sutunlar sahibi Irem'e |
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8)
Ki ulkeler icinde onun benzeri yaratılmamıstı |
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9)
Vadide kayaları yontan Semud kavmine |
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10)
Kazıklar sahibi (guclu, kuvvetli) Firavun'a |
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11)
Bunlar ulkelerde azmıslardı |
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12)
Oralarda cok bozgunculuk yapmıslardı |
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)
Bu yuzden Rabbin onların ustune azap kamcısı yagdırdı |
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)
Kuskusuz Rabbin her an gozetlemededir |
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15)
Ama insan, her ne zaman Rabbi onu sınayıp da ikramda bulunur, nimet verirse, "Rabbim bana ikram etti." der |
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16)
Ama her ne zaman da sınayıp rızkını daraltırsa, o vakit de, "Rabbim beni zillete dusurdu." der |
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17)
Hayır hayır, dogrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz |
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18)
Birbirinizi yoksulu yedirmeye tesvik etmiyorsunuz |
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (19)
Oysa mirası oyle bir yiyorsunuz ki, haramhelal gozetmeden |
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)
Malı oyle bir seviyorsunuz ki, yıgmacasına |
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21)
Hayır hayır, yer birbiri ardınca sarsılıp dumduz oldugu zaman |
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22)
Rabbinin emri gelip melekler sıra sıra dizildigi zaman |
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23)
Ki cehennem de o gun getirilmistir. Iste o gun insan anlar. Fakat bu anlamanın ona ne yararı var |
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24)
Keske hayatım icin bir seyler yapıp gonderseydim." der |
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25)
Artık o gun Allah'ın edecegi azabı kimse edemez |
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26)
Onun vuracagı bagı kimse vuramaz |
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27)
Ey, Rabbine, itaat edip huzura eren nefis |
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28)
Hem hosnut edici, hem de hosnut edilmis olarak Rabbine don |
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29)
Kullarımın arasına gir |
وَادْخُلِي جَنَّتِي (30)
Cennetime gir |
