| وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1) Савганд ба аспони тездав |
| فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2) савганд ба аспоне, ки ба сум аз санг оташ меҷаҳонанд |
| فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (3) ва савганд ба аспоне, ки бомдодон ҳуҷум оваранд |
| فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (4) ва дар он ҷо ғубор бархезонанд |
| فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (5) ва дар он ҷо дар миён дароянд |
| إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6) ки одамӣ Парвардигори худро шукр намегӯяд |
| وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7) ва ӯ худ бар ин гувоҳ аст |
| وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8) Ӯ молро сахт дӯст дорад |
| ۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (9) Оё намедонад, ки чун он чӣ дар гӯрҳост, зинда гардад |
| وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (10) ва он чӣ дар дилҳо ниҳон аст, ошкор шавад |
| إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ (11) Парвардигорашон дар он рӯз аз ҳолашон огоҳ аст |