Quran with Marathi translation - Surah Al-Baqarah ayat 102 - البَقَرَة - Page - Juz 1
﴿وَٱتَّبَعُواْ مَا تَتۡلُواْ ٱلشَّيَٰطِينُ عَلَىٰ مُلۡكِ سُلَيۡمَٰنَۖ وَمَا كَفَرَ سُلَيۡمَٰنُ وَلَٰكِنَّ ٱلشَّيَٰطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ ٱلنَّاسَ ٱلسِّحۡرَ وَمَآ أُنزِلَ عَلَى ٱلۡمَلَكَيۡنِ بِبَابِلَ هَٰرُوتَ وَمَٰرُوتَۚ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنۡ أَحَدٍ حَتَّىٰ يَقُولَآ إِنَّمَا نَحۡنُ فِتۡنَةٞ فَلَا تَكۡفُرۡۖ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنۡهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِۦ بَيۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَزَوۡجِهِۦۚ وَمَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِۦ مِنۡ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمۡ وَلَا يَنفَعُهُمۡۚ وَلَقَدۡ عَلِمُواْ لَمَنِ ٱشۡتَرَىٰهُ مَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنۡ خَلَٰقٖۚ وَلَبِئۡسَ مَا شَرَوۡاْ بِهِۦٓ أَنفُسَهُمۡۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ ﴾
[البَقَرَة: 102]
﴿واتبعوا ما تتلوا الشياطين على ملك سليمان وما كفر سليمان ولكن الشياطين﴾ [البَقَرَة: 102]
| Muhammad Shafi I Ansari Ani asa gosticya mage lagale jila saitani loka, hajarata sulemanacya samrajyata padhata asata. Sulemanane tara kupra (inkara) kela navhata. Kimbahuna he kupra-karma saitanance hote. Te lokanna jadu-tona sikavita asata ani babilamadhye haruta va maruta ya dona pharistyanvara jo utaravila gela hota, te doghehi konatyahi manasala tya velaparyanta sikavita nasata, joparyanta he sangata nasata ki amhi tara eka kasoti matra ahota, tu kupra karu nakosa. Maga loka tyancyakaduna asi vidya sikata ki jyadvare pati-patnicya daramyana phuta padavi. Vastavika allahacya marjivina te konala kasalehi nukasana pohacavu sakata nahi.1 He loka te kahi sikatata, je yanna na nukasana pohacavila ani na phayada pohacavu sakela ani te khatripurvaka janatata ki he prapta karanaryaca akhiratamadhye kahica his'sa nahi ani ti atisaya va'ita gosta ahe, jicya mobadalyata te svatahla vikata aheta. Yanni he janale asate tara |
| Muhammad Shafi I Ansari Āṇi aśā gōṣṭīcyā māgē lāgalē jilā saitānī lōka, hajarata sulēmānacyā sāmrājyāta paḍhata asata. Sulēmānanē tara kupra (inkāra) kēlā navhatā. Kimbahunā hē kupra-karma saitānān̄cē hōtē. Tē lōkānnā jādū-ṭōṇā śikavita asata āṇi bābīlamadhyē hāruta va māruta yā dōna phariśtyānvara jō utaravilā gēlā hōtā, tē dōghēhī kōṇatyāhī māṇasālā tyā vēḷaparyanta śikavita nasata, jōparyanta hē sāṅgata nasata kī āmhī tara ēka kasōṭī mātra āhōta, tū kupra karū nakōsa. Maga lōka tyān̄cyākaḍūna aśī vidyā śikata kī jyādvārē patī-patnīcyā daramyāna phūṭa pāḍāvī. Vāstavika allāhacyā marjīvinā tē kōṇālā kasalēhī nukasāna pōhacavū śakata nāhī.1 Hē lōka tē kāhī śikatāta, jē yānnā na nukasāna pōhacavīla āṇi nā phāyadā pōhacavū śakēla āṇi tē khātrīpūrvaka jāṇatāta kī hē prāpta karaṇāṟyācā ākhiratamadhyē kāhīca his'sā nāhī āṇi tī atiśaya vā'īṭa gōṣṭa āhē, jicyā mōbadalyāta tē svataḥlā vikata āhēta. Yānnī hē jāṇalē asatē tara |